به نام “سلام” که نام فراموش شده خدا است. پس از دوازده روز ، وقفه ناگهانی و غیر منتظره در میان جنگ نامشروع و تحمیل شده ایالات متحده و اسرائیل علیه ایران و ایرانیان رخ داد. نه تنها ماهیت غالب دشمن بلکه ماهیت ثانویه او است. این پیمان آتش بس از ایجاد ماهیت بیمار دشمن در امان نیست و بهانه ای برای نقض آن نیست.
در این فرصت برای این جنگ تحمیل شده (که ما آن را صلح و سلام و احوالپرسی می دانیم) ، با وجود قراردادهای دشمن ، متوقف نشود) ، با بزرگداشت هر یک از شهدای این مقاومت ملی ، در برابر شکوه و جلال یک ملت پرکار ، اما در سختی های سختی ها ، در سختی های سختی ها و سختی ها. چراغ لاله ایران ، این خانه فارسی و پارسی ، در برابر رمپ ها قرار دارد ، ما کلاه فروتنی را می گیریم و تعظیم می کنیم و به زبان بزرگ فردوی می خوانیم:
«… شما رنج های زیادی متحمل شدید
قرار دادن و بمباد
همان رنج به تنهایی
از آن برای دادن وطن به دشمن
بیش از نام ما به رستاخیز بمانید
قدم زدن به پیروزی و دشمن … »
در میان جنگی که به افق نزدیک ختم نمی شود ، اگر گاهی اوقات چنین فرصتهایی را فراهم می کند ، باید برای تلاش های هوشمندانه و فشرده برای تجدید دفاعی و توهین آمیز کشور ، تأمین شهرها در برابر حملات دشمن و راه رفتن به پیشرفت ملت هزینه شود. تلفیق و تضمین شده. در این زمینه ، بیایید به سخنرانی بزرگ فردووی برگردیم که ترتیب Keikhosro به Rostam را پس از شکست Afrasiab به پایان می رساند:
“نباید این رنج باشد.
زیبا و آسان بودن … “
محمد مهدی موژدی
1 ژوئیه
منبع: www.khabaronline.ir
