آقای وزیر کار، اصل سوال اشتباه است

وزیر محترم کار جناب آقای دکتر احمد میدری در مواجهه با خبرنگاران سوالی را مطرح کردند و آن اینکه آیا واقعا کار خبرنگاران مانند معدن کاری سخت و مضر است؟ با وجود تمام کارهای مثبتی که در زمان دکتر میدری انجام می شود، جای تعجب داشت که ایشان این سوال را مطرح کردند. ماهیت سوال مذکور چیست؟ ماهیت سوال مذکور همان سوالی است که در دوره کم سواد در جامعه ایران مطرح می شود، زمانی که عده ای این فرصت را پیدا می کردند، عکس مار را نشان می دادند و سپس نام مار را می نوشتند، سپس می پرسیدند. مار کدام است؟ با این حال بعید می دانم که آقای دکتر میدری پاسخ این سوال را ندانند اما عدم آگاهی خود را بر اساس عدم آگاهی خود قرار می دهم و می خواهم به سوال ایشان پاسخ دهم.

لذا صرف نظر از اینکه وزیر محترم نظر خود را در مورد کدام گزینه دارند، تاکید می کنم که این سوال از مبنای اشتباهی مطرح شده است که آیا این سوال از سوی ایشان مطرح شده است یا از سوی کارشناسان ایشان. زیرا پارامترهای هر یک از مشاغل ذکر شده یعنی معدن و روزنامه نگاری برای سخت و زیان آور بودن متفاوت است. بنابراین مقایسه این دو نیز اشتباه است. مقایسه ای که اغلب بدون توجه به خطرات هر یک از دو شغل انجام می شود.

بدون شک روزنامه نگاران بیشتر به این موضوع واقف هستند که می خواهند به یک سوال اشتباه پاسخ اشتباه تری بدهند، مثلا این سوال را مطرح کنند که چون کارگران معدن تحت فشار ساختارهای سیاسی نیستند و … چه لزومی دارد که باشند. بیمه سختی کار تعلق می گیرد؟ داستانی که می تواند دو قربانی را بدون توجه به مشکل به درگیری بکشاند.

ناگفته نماند که طرح چنین سوالاتی در هر زمینه ای، از جمله مقایسه معدن و روزنامه نگاری، پیامدهای ضد توسعه نامناسب دیگری دارد به گونه ای که عملکردهای نادرست از جمله پیش داوری های مبتنی بر مقطع گرایی را نهادینه می کند. ; یعنی نماینده معدنچیان یا نماینده رسانه که هر کدام خود را برتر می دانند به این سوال انحرافی پرداختند تا حق خود را برتر از دیگری نشان دهند. در این میان، برنده این جنگ حیدری و نعمتی، تعصبات دست اندرکاران است که از شاخص های مشاغل سخت و زیان آور غفلت می کنند و یکدیگر را متهم اصلی عدم احقاق حقوق خود می دانند. این در حالی است که بر اساس معیارهای تدوین‌شده، این شاخص‌ها هستند که نشان می‌دهند چرا یک شغل باید در ردیف مشاغل سخت و زیان‌آور طبقه‌بندی شود. عدم مقایسه کاذب بین مشاغل

صرف نظر از بحث منفی بالا، در حوزه ایجابی دو محور اساسی وجود دارد که کار روزنامه نگار را سخت می کند. کار سختی که می توان برای آن هزینه کرد و کار سختی که نمی توان برای آن هزینه کرد.

1- شیلر بر این باور است که حقیقت در ورطه لانه می کند، ورطه گویای همه خطرات این تعریف است، هم از نظر علمی و معرفتی و هم از نظر دنیای رسانه، کنش، تاکتیک و استراتژی بنابراین حقیقت جویان عرصه رسانه که نوعی محبت آنان را به سوی حقیقت سوق می دهد، نیازمند حمایت قانون و نهادهای قانونی نیز هستند. تجربه مطبوعات ایران حاکی از آن است که روزنامه‌نگاری مبتنی بر حقیقت و مبارزه با فساد اغلب در معرض طوفان‌های ناشی از آن، دشواری رسیدن به حقیقت از رسانه‌ها در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است که آن را متزلزل می‌کند. ساختارهای سفت و سخت، موضوع و مشکل اساسی حوزه کار رسانه ای است. تعریف جدید خبر توسط اندیشمندان رسانه، نقش مکمل تعریف شیلر از حقیقت است. اندیشمندان حوزه رسانه می گویند خبر چیزی است که برخی یا برخی ساختارها به دنبال پنهان کردن آن هستند.

بی شک دولت چهاردهم توسعه گرا باید بداند که توسعه بدون نظارت رسانه ای امکان پذیر نیست که مفهوم فشار را زنده می کند. آیا دکتر میدری و دولت آقای مزیکیان نمی دانند که نظارت رسانه ای به دلیل لزوم اطلاع خبرنگار از اسناد بالادستی، قوانین جاری و توجه به مخاطرات ناشی از سیستم حامی و پیرو که نادیده گرفته می شود. اصول بدیهی قانون اساسی و قوانین جاری، ابعادی دارد و عواقب بسیار غیر قابل تحملی دارد؟ آیا آنها می دانند که اکثر روزنامه نگاران تحت فشار خانواده خود هستند که این شغلی است که شما انتخاب کرده اید؟ نه رفاه دارد و نه امنیت شغلی دارد و نه مستمری قطعی.

آیا آقای میدری نمیداند که ساختارهای ناشی از نظام هواداری به ویژه در بین دشمنان جامعه و دسترسی آزاد در هر زمینه ای از برخورد با رفع محدودیت ها در عرصه فوتبال گرفته تا تحقیقات رسانه ای در حوزه آب است. کیفیت در تهران، مافیای چوب در جنگل های هیرکانی، سیستم فیلترینگ، سیستم بانکی و … امکان نوشتن بر اساس منافع ملی و مردم را به خطر انداخته است و انجام می دهد. روزنامه نگار می خواهید به اهرم روابط عمومی تبدیل شوید؟

بنابراین نبود هر نوع نظام رفاهی در نظام رسانه ای و خبرنگاری به عنوان یک حرفه و کاهش این حمایت های قانونی شکسته از جمله در زمینه سخت و زیان آور تلقی شدن شغل خبرنگاری، امنیت شغلی را به همراه داشته است. از یک روزنامه نگار در معرض خطر بیش از گذشته، کشور در برابر جریان فساد، آن را تنها می گذارد. آیا وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی می‌خواهد با تقویت سیستم دسترسی محدود، با تضعیف بیشتر خبرنگاران، این روند فساد را تقویت کند؟

وزیر محترم کار کافی است به کارنامه تعطیلی گسترده مطبوعات ایران در زمان قاضی مرتضوی نگاهی بیندازید و ببینید چه سرنوشتی بر سر کارگران زن آن آمده است. آیا تضعیف افشاگری مطبوعات و تعطیلی گسترده مطبوعات خود عامل مهمی در گسترش بی حد و حصر فساد و دوری ایران عزیز از توسعه نبود؟ آیا کارکنان مطبوعات در حوزه تحریریه به حقوق خود رسیدند؟ چه اتفاقی برای آنها افتاد؟

2- تحقق رسانه آزاد، سازوکار کلیدی تحقق چرخه فضیلت و توسعه در زیر مجموعه آن است. نام رسانه‌های آزاد با تقویت ارزش‌هایی چون تکثرگرایی، مدارا و افشای عملکرد نهادهای استخراجی انحصاری در تمامی عرصه‌های اقتصادی و سیاسی همراه است. اجتماعی و فرهنگی علیه نهادهای تعاونی. اگر رسانه ها و خبرنگاران نتوانند چنین وظایفی را بر عهده بگیرند، بدون شک نه تنها بخش معدن و کارگران مظلوم آن از نظر اطلاع رسانی حامی قوی نخواهند داشت، بلکه باید شاهد گسترش قانون شکنی و قانون شکنی باشیم. تعمیق امتناع از توسعه در همه زمینه ها.

از این منظر، هر بخشی از یک رسانه دو وظیفه بزرگ دارد: الف: حرکت بر خلاف نقطه انحصارات گسترده، برای تامین حقوق ملت. این استثنا نیست. به همان اندازه که گروه ورزشی یا گروه اجتماعی تحت فشار است که گروه سیاسی… در این بخش، رسانه آزادی خواه و عدالت خواه نیست، زیرا می خواهد حقوق ملت را تامین کند، اما حقوق ملت و توسعه آن در گرو حیات آزادیخواهانه و عدالتخواهانه رسانه است. بنابراین سختی کار ناشی از ایفای چنین نقشی که یکی از جنبه های آن نظارت مستمر بر نهادهای قدرت است، توسط هیچ نهادی انجام نمی شود.

زندگی بر اساس آزادی و عدالت از عهده نهادهای دولتی خارج است و آنها توانایی تامین چنین هزینه هایی را دارند. و مایه تاسف است که تقلیل آن به سختی کار، چنین بحثی را برای مردمش به شوخی تبدیل می کند. خبرنگاران مستقل افتخار خود را شب و روز در آن منطقه می دانند و اگر نان ملت و امنیت آنها نبود از آن منطقه وارد این منطقه نمی شدند. ترکیب این دو عشق همان چیزی است که مستلزم کار در روز تعطیل، خواب، استراحت و … است و خود به خود پرچم نظام رسانه ای را به عنوان رکن چهارم دموکراسی به آنها می دهد. آزاد اندیشی و تأمین عدالت و حفظ آنها مستلزم مراقبه دائمی است. از این رو، نامگذاری مطبوعات و رسانه ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی، صرف نظر از اینکه ابزاری قدرتمند برای تأمین حقوق ملت یا… تلقی می شوند، جزئی از جوهره آزادی و عدالت محسوب می شوند. ، و می توانند تنها به تامین توسعه محدود نمی شوند که البته در جای خود موضوعی بسیار مهم و عظیم تلقی می شود.

این مفهوم و تعریف رسانه برای رسانه معنایی ذاتی و اساسی می سازد. علیرغم اینکه رسانه خطر اصلی دشمنان فضیلت است، ماهیت حضور رسانه و کثرت آن به معنای ماهیت حضور آزاداندیشی است. می خواهد دیکتاتوری باشد یا می خواهد دیکتاتوری نباشد. هسته مرکزی چنین پویایی مستلزم حضور خبرنگاران مستقل و قدرتمند است که می توان آنها را حامل پویایی این هسته مرکزی دانست. و به همین دلیل است که قرار گرفتن در هسته پویایی حقیقت یابی از طریق اخبار در ابعاد مختلف آن بسیار دشوار و غیرقابل تحمل است. اگر وزیر محترم کار با چنین مسائلی که بعید می دانم آشنایی نداشته باشد، باید گفت که با نقض حریم خصوصی قانون روزنامه نگاری که یکی از آنها سخت و زیان آور است، توسعه کشور موجب می شود. آینده مطلوبی ندارند زیرا کشور در مراحل گذر از نقاط عطف و بحرانی به سایر مراحل، سنج های حساس خود را از دست می دهد. چنان که میزان فساد اقتصادی حاکم بر چنین چیزی دلالت می کند.

دو پیشنهاد

به وزیر محترم کار پیشنهاد می‌کنم به موضوع حیاتی‌تر شناخته شدن روزنامه‌نگاری و مدیریت رسانه به عنوان یک شغل و نه یک امتیاز که گامی کوچک اما مهم در راستای تقویت رسانه و توسعه کشور از این نقطه است، بپردازد. مشاهده کنید. . این به معنای ایجاد دسترسی رسانه ای باز در برابر سیستم رسانه محدود فعلی است. جلسات مشترک وزارت کار، وزارت ارشاد و مسئولان شورای عالی امنیت ملی می تواند در این زمینه نقش بسزایی داشته باشد. در این مقاله نمی توان مزایای چنین پروژه ای را برشمرد.

اما پیشنهاد دوم این است که با توجه به اینکه مطبوعات کشور به دلیل شرایط اقتصادی و تحریم ها در شرایط سختی قرار دارند، هزینه 4 درصد بیمه سخت و زیان خبرنگاران شاغل در نشریات خصوصی از وزارت ارشاد اسلامی به عنوان تخصیص داده می شود. یارانه به مطبوعات و اهالی آن، تا حقیقت یابی با احترام عملی همراه باشد. طبیعتاً برای اینکه فردی روزنامه نگار محسوب شود، باید تمام مراحل تأیید را طی کند.

21216