آیا مدح امام علی (ع) برای شاعران اهل سنت آشکار است؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان،مراسم رونمایی از چاپ سوم «علینامه» به مناسبت میلاد امیرالمومنین علی (ع) در قالب یکصد و هشتاد و دومین نشست پژوهشگاه میراث مکتوب با حضور چهار نفر از کارشناسان به صورت حضوری و آنلاین برگزار شد.

به نقل از ایکنا ؛ در مراسم رونمایی از چاپ سوم «علینامه»، نیلوفر انصاری، پژوهشگر فوق دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس و رضا بیات، استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت، شهید. رجایی و مصحح کتاب «علینامه» حضور داشتند. ; سجاد آیدانلو، شاهنامه شناس، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور ارومیه در قالب فیلم ضبط شده و علی شاپوران، شاهنامه پژوه دانشگاه سنت اندروز انگلستان به عنوان سخنران و کارشناس میهمان به صورت آنلاین حضور داشتند. .

در ابتدای این نشست اکبر ایرانی مدیر عامل پژوهشگاه میراث مکتوب توضیحاتی مختصر و مقدماتی در خصوص معرفی «علینامه» به حاضران در این مراسم ارائه کرد و سپس الوند بهاری مدیر جلسه به ارائه توضیحاتی پرداخت. توضیحاتی در مورد روند شناسایی نسخه خطی «علینامه» در ترکیه، معرفی آن به جامعه علمی و تحقیقات انجام شده در مورد آن.

«علینامه» و اثبات ریشه دار بودن تشیع در ایران

علی شاپوران آغازگر بحث پیرامون موضوع این نشست نقد و بررسی و رونمایی از جلد «علینامه» بود و در سخنان خود نکاتی را درباره ابیات الحاقی شاهنامه و مقایسه شاهنامه و علینامه بیان کرد. “.

وی تصریح کرد: در نقد کلان روایت‌های «ایرانی‌ها» و «ایرانی‌ها» در موضوعات مورد بحث، ابهاماتی در خصوص وضعیت فرهنگی و مذهبی عصر فردوسی پس از آن و تأثیر آن در ایجاد ابیات اضافی وجود داشته و دارد. ابهامات دین فردوسی

در ادامه سرکار خانم نیلوفر انصاری در دو شعر «علینامه» و «خاوران نامه» به بیان شخصیت امام علی (ع) پرداختند.

وی روایاتی را از زبان دیگران در مورد حضرت علی (ع) ذکر کرد و ابیاتی از «علینامه» را که راوی حماسه های امام اول شیعیان بوده و در این مجلد سروده شده است، با مخاطبان این جلسه در میان گذاشت.

در ادامه فیلم سخنان سجاد آیدنلو پخش شد.

آیدانلو ضمن بررسی روند شناسایی منظومه علینامه و فعالیت های پژوهشی انجام شده بر روی این اثر، از جمله مقالات و ویژه نامه منتشر شده در میراث مکتوب، تاکید کرد که بهترین و موثرترین کار را در مورد علینامه نوشته شده انجام داده است. میراث”.

وی همچنین توجه محققان را به دو موضوع پژوهشی جلب کرد. یکی خواستار مقایسه «علینامه» و «شاهنامه» برای نقد محتوای شاهنامه از منظر دینی و مذهبی و دیگری خواستار مقایسه نقل از های نظام های دینی مانند «علینامه» با منابع خبری و تاریخی شد. .

سخنران بعدی این نشست رضا بیات مصحح «علینامه» بود که ضمن اشاره به اینکه تصحیح و چاپ «علینامه» نقطه شروع تحقیقاتش در حوزه ادبیات دینی شد، نقل ازی در این باره ارائه کرد. زمینه فعالیت وی

وی همچنین با اشاره به تمرکز خود بر این حوزه پژوهشی، به تبیین جایگاه ادبیات شیعی در تاریخ ایران و تبیین روند علی دوستی در شعر فارسی پرداخت.

بیات با تاکید بر اینکه مدح امام علی (ع) در شعر فارسی و حتی در میان شاعران اهل سنت مشهود است، تصریح کرد: بحثی در مورد روند نهضت تشیع در ایران در قرون پس از نگارش «علینامه» و عمیق بودن آن. ریشه ها تشیع در ایران یکی از نکات مهمی است که مخاطب علینامه با خواندن این اثر با وجود این مانع تاریخی به آن دست خواهد یافت.

«علی نامه» منظومه ای شیعی در قرن پنجم هجری قمری است که توسط شاعری به نام «ربیع» در سال ۴۸۲ هجری قمری سروده شده است، اما از سراینده آن اطلاع چندانی در دست نیست.

صاحب منظومه «علی نامه» ماجراهای تاریخ اسلام را به اختصار از خلافت ابوبکر آغاز کرده و خلافت امام علی (ع)، دو جنگ جمل و صفین را با جزئیات کامل در 15 بخش با عنوان «روایت کرده است. مجلس».

این اثر هم از نظر تاریخ شعر فارسی و حماسی و هم از نظر تاریخ شعر شیعی و حماسه های شیعی و تاریخی از ارزش و اهمیت زیادی برخوردار است و می تواند از جنبه های مختلف مورد توجه پژوهشگران قرار گیرد.

معرفی و انتشار «علی نامه»، تاریخ سرودن اشعار حماسی شیعی فارسی را چهار قرن عقب انداخته است. «علینامه» به سردبیری رضا بیات و ابوالفضل غلامی برای اولین بار در سال 1388 توسط مؤسسه میراث مکتوب منتشر شد.