اتحاد دانشجویی برای بستن آخر هفته های مدرسه

با ورود به کلاس از موسسه دانشجویی بلند می شوم. به نظر می رسد که همه انتظار داشتند که بیایند. این احساس هنگامی که می گویم طبق اعلام قبلی امتحان می کنم تشدید می شود. وقتی به بچه ها می دهم که به شما یادآوری کنند ، بحث داغ وجود دارد یا به مدرسه نمی آید. دانش آموزان یکدیگر را گرم می کنند که چرا آمده اند و آمده اند. این 20 مارس است و عطش برای تعطیلی زودهنگام مدارس باعث شده است تا کودکان.

آنچه بیرون آمد ، داستان بحران آموزش و مرگ در هفته آخر مدارس ایران است. داستانی تکراری که هر سال تا 6 مارس با تأکید خسته کننده بر کلاس ها تأکید می شود. استفاده از ابزارهای کنترل نیز در هفته آخر این ماه زیاد است. ادارات بر مدیران فرزندان برای حضور و عدم حضور فرزندان ، اصرار مدارس به خانواده ها برای ارسال دانش آموزان به مدرسه و تلاش معلمان برای حفظ فرزندان تأکید می کنند. یک نوع فرمالیسم سه گانه برای ادامه فرمالیسم!

کودکان بر این باورند که اگر معلمان امتحانات را برگزار نکنند ، مشکلی ندارند ، اگرچه متقاعد شده اند که بدون آموزش یا ارزیابی توجیه نمی شوند. واقعیت این است که مدارس ایرانی نسبت به فلسفه وجودی خود با چالش روبرو شده اند. بحران مشروعیت که با افزایش ناکارآمدی سیستم آموزش و پرورش تشدید شده است. دبیرستان های امروز هیچ جذابیتی برای بچه ها ندارند. بسیاری از دانش آموزان هر روز بر اساس اجبار والدین یا با هدف خوشحال کردن با دوستان از خواب بیدار می شوند.

افول وضعیت دانش ، به عنوان تلاش برای جستجوی حقیقت ، با سؤالات جدی روبرو شده است. با توجه به تراکم بالای دانش آموزان ، معلمان به احتمال زیاد به عنوان بخشی از نیروی اجرای قانون ظاهر می شوند و کلاس ها را از حداقل جذابیت محروم می کنند. روزی نیست که دانش آموزان از برخی از درس ها بخواهند که از حرفه خود غفلت کنند و معلمان را به چالش نکشند.

مفهوم یک معلم الهام بخش ، که یادآور نام و تأثیر اخلاقی این چهره ها در یک خاطره جمعی از دانش آموزان بود ، فراموش شده است و معلمان را به سمت بیش از یک شغل سوق داده است. افزایش حضور دانش آموزان نادان ، توجیهات کمی ممکن برای ادامه فعالیت های مدرسه ایجاد کرده است. به نظر می رسد که بدون فداکاری جدی برای تجدید نظر در سوابق آموزش چهل ساله ، ما شاهد خواهیم بود که مدارس بیشتری به مراکز بحران تبدیل شوند.

از کشتن خلاقیت و فردیت گرفته تا عدم مهارت های زندگی در فرآیندهای تعاملی ، از تحمیل آموزه های ایدئولوژیک و شعارهای گرفته تا تبدیل شدن به یک شرکت برای رأی دادن در انتخابات مختلف ، همه دفاع از آسیب های اجتماعی. در اینجا است که رویکرد واقع بینانه وزارتخانه با شماره تکراری تعطیلات مدرسه اولیه می تواند نشانه کوچکی از اراده تأمل در سوابق آموزش این کشور باشد.

منبع: کانال نویسنده

216216