از امتیازات پیامبر اسلام (ص) تا دلایل شیعیان برای عدم وحی شرعی برای ائمه

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، حجت الاسلام والمسلمین سید محمد باقر علوی تهرانی در سخنانی با موضوع «حقوق امام بر شیعیان» به معنا و مفهوم منصب نبوت و علم در علم امام اشاره کرد که در ادامه می خوانید:

به روایت مهر، یک معرفتی هست که ما مجبوریم به این درجه از دانش برسیم. دلایل لزوم این سطح از شناخت را نیز ذکر کرده ایم. که رمز انتقال فعل به ملکوت و بهره مندی از آن تنها در سایه علم به حقوق اهل بیت میسر است. پس این در مورد شناخت حقوق امام است. لازم است و باید به این سطح از دانش برسیم. در جلسات گذشته با استناد به بیان امام صادق(ع) گفته شد که پایین ترین مرتبه شناخت امام، شناخت است: اولاً امام همتای پیامبر است، مگر در درجه نبوت. این چیزی است که همه ما باید بدانیم. یعنی اگر علم شما معصومین غیر از این باشد، شما از این مقدسات هیچ شناختی ندارید.

معنا و مفهوم مقام نبوت

نبوت سفارتی است بین خداوند متعال و مردم. یعنی پیامبر رابط خدا و مردم است; با وحی این وحی تشریعی به پیامبر اسلام اختصاص دارد. پس قرآن خروجی ارتباط نازل شده بین حضرت حق و حضرت محمد است. شیعه این مقام را فقط برای پیامبر می داند و حتی احتمال این معنا را برای ائمه نمی داند. پیامبر به امیرالمؤمنین فرمود: مقام تو برای من مانند مقام هارون برای موسی است. جز اینکه بعد از من پیامبری نیست. یعنی شما رسول نیستید. اما تو همه چیزهای من را داری پس نه پیامبر و نه هیچ یک از ائمه. منصب نبوت را برای ائمه ترسیم نکرده اند. این عقیده شیعه است. اما اهل سنت رهبران خود را پیامبر می دانند!

دلایل شیعیان بر عدم وحی شرعی برای ائمه

بیان مبارک خداوند در قرآن این است: ما در کتاب چیزی را فروگذار نکرده ایم. (مائده: 3) در کجا آمده است؟: ما همه چیز را در امام مبین برشمرده ایم. (بله: 12) در آیه 40 سوره احزاب نیز فرمود که نبوت و رسالت به پیامبر نازنین ختم شد. پس نیازی به وحی تشریعی نیست; چون همه چیز گفته شده است.

تقسیم امور پیامبر

شئون پیامبر در یک بخش به پنج باب تقسیم می شود:

1. امتیازات برای پیامبر.

2. خصوصیاتی که پیامبر دارد.

3. مقاماتی که پیامبر ذکر کرده است.

4. آداب معاشرت با پیامبر.

5. احکام متوالی با پیامبر.

امتیازات پیامبر

امتیاز آن کرامت وجود زیبای پیامبر است که او را از دیگران متمایز می کند.

نکته اول: برگزیده الهی بودن

وجود حضرت نازنین برگزیده خداوند متعال است. (جمعه: 2) همان انتخاب الهی ائمه بودن ما نیز وجود دارد. (بقره: 124) و (انبیاء: 73)، همچنان که حضور نازنین پیامبر برگزیده الهی است; امامان نیز برگزیده خداوند هستند.

نکته دوم: برخورداری از وحی غیر تشریعی.

امتیاز دوم حضور نازنین پیامبر وحی غیر تشریعی است. این موجود مبارکی که بر او نازل می شود در قرآن چنین توصیف شده است: گفتار او جز وحی نیست. (نجم: 4) بیان مبارک این شخص عالی رتبه به امیرالمؤمنین علیه السلام چنین است: هر چه من می شنوم، شما هم می شنوید; و هر چه من می بینم، شما نیز می بینید. جز اینکه تو پیامبر نیستی. البته شما وزیر هستید. این اختیار شنیدن و مشاهده وحی فقط در مورد یازده فرزند معصوم او صدق می کند.

نکته سوم: عصمت

سومین امتیازی که نازنین از آن برخوردار بودند و ائمه نیز از مقام عصمت برخوردارند. مهمترین دلیل این عصمت آیه مبارکه تطهیر است. این مقام عصمت امام است.

نکته چهارم: معجزه.

چهارمین امتیاز وجود نازنین پیامبر این است که او صاحب معجزه است. (حدید: 25) پیامبر در عمر خود 86 معجزه کرد. معجزه یکی از راه های شناخت است. امام صادق فرمود: معجزه نشانه ای از جانب خداوند است که با آن می توان راستگو را از دروغگو تشخیص داد. این معجزه قرآن کریم برای مردم امروزی است که به آن دسترسی ندارند. اصولاً معجزه یک استدلال عقلی است. وجود زیبای امام سجاد زمانی معجزه می کند که بخواهد امامت خود را ثابت کند. اگر امام عصر بگوید من امام هستم; او برای اثبات امامت خود معجزه می کند.