از نظر اسلام آیا زن وظیفه دارد در خانه کار کند؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان،انجام کارهای روتین و تکراری که وظیفه شما محسوب می شود و بابت آنها پولی دریافت نمی کنید می تواند خسته کننده باشد.

به نقل از فارس، خانه داری می تواند چنین حالتی داشته باشد; شستن چند بار در روز ظروف، پختن غذا، جمع آوری زباله های کودکان و… از کارهایی است که اکثر خانم های خانه دار در تمام روزهای هفته به آن مشغول هستند. اما همین کار تکراری هر روز اگر مورد قدردانی قرار گیرد و نشانی از عشق و علاقه دیده شود، نه تنها آدم را خسته نمی کند، بلکه محیط خانه را پر از عاطفه و گرمی می کند. نوع نگاه به خانه داری امری است که در جامعه ما نیازمند بازنگری اساسی است.

خانه داری وظیفه زن نیست

خانه داری خیلی تغییر کرده است. هم نوع کاری که یک زن خانه دار باید انجام دهد و هم نوع نگاه او به آن. ابزارهایی مانند ماشین لباسشویی، ماشین ظرفشویی و سایر انواع لوازم الکتریکی بسیاری از کارها را ساده تر و سریعتر می کنند. اما مهمتر از آن نوع نگاهی است که نسبت به مالکیت کارخانه در جامعه ما وجود دارد. برخی از افراد خانه داری زنان را کاملاً رد می کنند و برخی آن را تنها وظیفه زنانه می دانند. از سوی دیگر شاغل بودن زنان بسیاری از نگرش های سنتی را در مورد خانه داری تغییر داده است و می توان گفت: نگاه منفی به این نقش وزن بیشتری پیدا کرده است.

در این بین، نوع نگاه به اسلام در همین راستا منطقی ترین و زیباترین شکل ممکن را برای خانه داری بیان کرده است. به طور کلی دستورات اسلام در مورد خانواده دارای دو جنبه حقوقی و اخلاقی است.

از نظر حقوقی گفته می شود که زن وظیفه ای برای انجام کارهای خانه ندارد و می تواند بابت آن اجرت بگیرد; اما اسلام وقتی می‌خواهد شکل اخلاقی را بالا ببرد، می‌گوید خانه‌داری زن معادل جهاد است و برای او عبادت محسوب می‌شود. در بحث حقوقی مخاطب او مرد است و به او می گوید که کار خانه را وظیفه زن ندانید، او را حساب نکنید و خودخواه باشید و اصل این است که وقتی همسرتان کار خانه را انجام می دهد باید از او سپاسگزار باشید؛ این بدان معناست که بدهکاری مردان به خانه داری زنان اشتباه است; اما در بحث اخلاقی مخاطب زن هستند. اسلام زنان را به انجام کارهای خانه با عشق و علاقه نسبت به اعضای خانواده تشویق می کند و برای آن ثواب زیادی قائل است. این نوع نگاه باعث می شود زن هر بار که کارهای خانه را که می خواهد انجام دهد به خدا نزدیکتر می شود و این باعث می شود که احساس بهتری داشته باشد و کمتر خسته شود.

زنان صاحب خانه هستند

این نوع نگاه به اسلام را رهبری در دو موقعیت مختلف و در تفسیر حدیثی بسیار دقیق تبیین کرده اند: «در خانواده از نظر اسلام، مرد موظف است مانند گل از زن مراقبت کند. می گوید: «زن ریحانه» این مربوط به حوزه های سیاسی و اجتماعی نیست. ; پیامبر با این گفتار چشم و بینایی اشتباه کرد که زن وظیفه انجام خدمات در داخل خانه را بر عهده دارد که باید با این چشم مواظبت شود در این وجود با لطافت روحی و جسمی این دیدگاه اسلامی است.

زن دلال نیست

این موضوع در سخنان دیگر ایشان با دقت بیشتری مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته است: «متاسفانه در جامعه ما، طبق بسیاری از جاهای دنیا، کرامت زن به رسمیت شناخته نشده است. اسلام همان است که در این جمله: «المیرعه رایحانه و لایسطة» مثل گل، وجودش لازم است و نگهداری آن لوازمی دارد منظور از قهرمان این است که این قهرمان متعارف ما نیست، قهرمان یعنی مامور، یعنی در واقع رئیس خدمه اینطور نیست که یک خانم در خانه شما مسئول خدمتگزار باشد در اصطلاح عربی قهرمان نیست زن با این چشم، اولاً تکریم، حفظ حرمت، برخورد با او با مهربانی و بسیاری از مسائلی که به دنبالش است، چقدر به زن احساس امنیت می دهد، نگفته اند در اسلام زن نباید بیرون برود. کار کردن؛ این مورد نیست. چنین چیزی وجود ندارد؛ هیچ کس به آنها نگفت که کار نکنید، اگر می توانید کار کنید، کار کنید. اما با این دیدگاه کار کنید، با این دیدگاه کار کنید. کاری که به آنها محول می شود باید کاری متناسب با ریحانه باشد، متناسب باشد. و البته مهمترین مسئولیت یک زن کدبانو بودن است; منظور از خانم بودن، خادم بودن نیست، یعنی با مهربانی خودش، با کرامتی که در خانه برایش قائل است، محیط خانواده را محیطی امن، آرام و مهربان برای فرزندان و همسر قرار دهد. .

دیدگاه امام خمینی در مورد خانه داری

این نگاه به اسلام به زیباترین و کامل ترین شکل در سیره امام خمینی(ره) دیده می شود. ائمه بر این باور بودند که زن وظیفه ای برای انجام کارهای خانه ندارد و عملاً به شوهران خود اجازه انجام کارهای خانه را نمی داد. از طرفی عملاً و شفاهی به پسران و نوه‌های خود یاد می‌دادند که از همسرشان انتظار کار نداشته باشند و اگر کار می‌کردند وظیفه‌شان نبود، محبت کرده بودند. اما آنها به دختران توصیه کردند که کار کنند. و این دو در کنار هم نگاه زیبای اسلام به این موضوع است.

یکی از اعضای خانواده امام در تبیین دیدگاه خود می گوید که اعتقاد امام، احترام فراوان به همسرش بود; زن هرگز به عنوان خدمتکار یا عضوی که باید مسئولیت تأمین و خدمات خانه را بر عهده بگیرد، به حساب نمی آمد. بلکه زن را همدم، محرم و شاید همفکر می دانستند. آنها هرگز به همسران خود دستور نمی دادند.

همسر امام نیز مراودات ایشان در امور منزل را اینگونه بیان کرد: آقا هیچ وقت دستوری به من ندادند. وقتی دکمه ای از پیراهنشان افتاد، گفتند: می توانی این را بدوزی؟ نگفتند خودت بدوز، یا اگر روز بعد دوخته نشد، نگفتند چرا خیاطی نکردی. گفتند: کسی نبود که دزدی کند؟ تا آخر عمر نگفتند یک لیوان آب به من بده. خودشان این کار را می کردند و بارها در توصیف نزدیکان امام درباره نحوه برخورد با همسرانشان به این موضوع اشاره شده است. دخترشان می‌گوید: دروغ نمی‌گویم اگر بگویم کوچک‌ترین توقعی از شوهرانشان نداشتند، حتی می‌توانم بگویم در شصت سال زندگی، هیچ‌وقت از یک زن یک لیوان آب نخواستند، همیشه اینطور عمل می‌کردند. اگر خودشان در موقعیتی قرار می گرفتند که نمی توانستند می گفتند: هیچ وقت نمی گویند برخیز و به عنوان دخترشان به من آب بده آب خواست، همه دویدیم تا آب بیاوریم، اما هرگز از ما نخواستند که یک لیوان آب به آنها بدهیم.

امام نائین انجام کارهای خانه را وظیفه زن نمی دانست، بلکه خود را موظف به شرکت در کارهای خانه و کمک به شوهر می دانست. فاطمه طباطبایی، عروس امام، چنین نقل می کند: «خانم ها گفتند چون بچه هایشان شب تا صبح گریه می کنند و باید تا صبح بیدار بمانند، امام شب را تقسیم کرده است؛ مثلاً ساکت می کنند. بچه دو ساعت می خوابید و بعد دو ساعت می خوابیدند و بچه را در آغوش می گرفتند البته در روزهایی که مشغول درس بودند وقت نداشتند از بچه ها مراقبت کنند و بعد از درس، یک ساعت با بچه ها بازی می کردند و به این ترتیب به این خانم در تربیت بچه ها کمک می کردند در کارهای خانه به ما کمک کن و به ما هم گفتند که کمک از بهشت ​​آمده است. مثلاً خودشان چای می ریختند، حتی وقتی یک لیوان آب می خواستند، به کسی سفارش نمی دادند، خودشان می رفتند آشپزخانه و وقتی می گفتیم چرا به ما نگفتی؟ امام می فرمودند: من باید خودم کار کنم.» بچه هایشان می گویند که با آنها بازی می کردند، یعنی بعد از درس یک ساعت با بچه ها بازی می کردند و به این ترتیب به خانم کمک می کردند. بزرگ کردن بچه ها