گروه فکری: در زیر نقل از پزشک است سماوی توهیدلو منشی -ژنرال “احکام اجتماعی یک جنگ 6 روزه ، از دکتر سخنرانی Nafisseh رایگان در زمینه “روایت و جنگ” است. در نقل از Tawhid Lu ، نفییز آزاد بر آژانس جامعه ایران تأکید کرده است. وی در سخنرانی خود با عنوان “روایت از تغییر بهشت” ، معتقد است كه جامعه ایران در حال حاضر بین دو روایت آسیب زا گرفتار شده است: یك حمله بیرونی و دیگری روایت داخلی تحقیرآمیز كه جامعه را منفعل و ناكارآمد معرفی می كند. Nafisseh Free به سه نوع فعالیت غیررسمی برای اثبات آژانس و فعالیت جامعه اشاره دارد: طنز جمعی ، که نوعی مقاومت روانشناختی در برابر شرایط دشوار ، اقدامات خود به خودی و کمک های متقابل مانند کمک های مردمی در خارج از سازمان های رسمی است ، ادامه زندگی روزمره که نشان دهنده توانایی جامعه در زنده ماندن است. نفیسه آزاد در نهایت تأکید می کند که روایتی از جامعه باید از قربانی به فعال ، پیروزی متعلق به جامعه باشد و نقش واقعی مردم را در وقایع فراتر از قدرت رسمی به رسمیت می شناسد. این نقل از در زیر آمده است:
****
دکتر نفیسه آزاد سخنرانی خود را با عنوان “روایت تغییر پارادایم” داد. وی در ابتدای صحبت های خود خاطرنشان كرد كه بیشتر تریبون ها جامعه ایران را بدون تصمیم گیری یا تصمیم گیری تصمیم می گیرند. هدف اصلی Nafisseh Free دفاع از آژانس جامعه ای بود که وی در آن زندگی می کرد. او سخنرانی خود را با دو فرض مهم آغاز کرد. اول ، آنها بر پذیرش تنوع جامعه ایران تأکید کردند و ثانیاً ، آنها قصد ندارند مردم را متحد کنند و “خیر مطلق” و در مقابل ، “بیان یا حاکمیت” را به عنوان “شر مطلق”.
از دیدگاه آزاد ، جامعه ایران در وضعیت فعلی بین دو آتش سوزی گرفتار شده است. یکی یک حمله خارجی است که یک توهین آمیز نامشروع و یک جنایت جنگی است. آتش سوزی دیگر روایت داخلی تحقیرآمیز است که جامعه را به عنوان یک بدبخت ، بدبخت ، فداکارانه ، سوء تفاهم ، بی سواد ، خودآزاری یا اشراف توصیف می کند. این تحقیر نه تنها از یک طرف ، بلکه توسط همه گروه هایی که حتی در عرصه سیاسی اختلاف نظرهای جدی دارند ، است. روایتی که از زمان جنبش قانون اساسی توسط روشنفکران تکرار شده است.
وی برای نشان دادن آژانس جامعه ایران ، سه دسته از اقدامات جمعی را معرفی کرد که بدون سازمان رسمی شکل گرفته اند: اولین اقداماین یک طنز جمعی یا مقاومت روانی جمعی است. این تحقیر غالباً تحقیر می شود ، اما فراتر از شوخی های صرف ، آنها مضامین اجتماعی و سیاسی و نوعی مقاومت روانی دارند که تضادهای پنهان را از منظر نیروهای سیاسی ، نخبگان و روشنفکران نشان می دهد.
اقدام دوماین اقدام خودجوش و کمک های متقابل جمعی است که در خارج از سازمان رسمی صورت می گیرد. این موارد شامل آموزش ، کمک ، همدردی ، به اشتراک گذاری مسئولیت ، تخصص و خدمات رایگان و جلب توجه به گروه های آسیب پذیر مانند کودکان ، سالمندان و حومه ها است. این نوع فعالیت ، نوعی سازمان اجتماعی غیررسمی را ایجاد می کند و همچنین شامل مرزهای ظریف است که آن را به یک عامل آگاه تبدیل می کند.
اقدام سومبا این ادامه زندگی روزمره است. این عمل نیز اغلب تحقیر می شود (به عنوان مثال ، چرا در شرایط غم انگیز زندگی می کنید؟). اما حفظ روال عادی زندگی روزمره نشان دهنده توانایی جامعه در حفظ جریان زندگی تحت فشار است و نشان می دهد که این وظیفه محققان و دادگاه ها است.
خانم آزاد معتقد است که روایت آژانس این جامعه ، که هنوز صدای مشخصی ندارد ، دارای ویژگی هایی است. اولیانتقال از قربانی به فعال ؛ یعنی جامعه صرفاً قربانی سیاست ها یا پرخاشگری نظامی نیست ، بلکه علیه آنها عمل می کند. حتی اگر برخی از رویکردها مطلوب نباشند. دومتعریف مجدد پیروزی ؛ پیروزی دستاورد جامعه است ، نه آنچه که گروه های سیاسی به حساب های خودشان واریز می کنند.سومنقش مردم در وقایع ؛ نقش مردم در وقایع ، خارج از قدرت رسمی ، روایت را تغییر می دهد. این بدان معناست که آژانس جامعه ، صرف نظر از مطلوب یا ناامیدکننده برای گروه های مختلف ، نمی تواند انکار شود و جرم و جنایت رویکردهای مختلف جهل و تحقیر جامعه است.
سرانجام ، خانم آزاد ابراز امیدواری کرد که “جدید” از قلب این اقدامات و روایات ساخته شود. این “ما” به معنای رد هر “ماهای” دیگر نیست ، بلکه در تنوع جامعه ایران است.
1
منبع: www.khabaronline.ir
