
نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، علم تفسیر قرآن یکی از علومی است که به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله اختصاص دارد.
به روایت تسنیم، در بسیاری از روایات ما تأکید شده است که فهم عمیق و صحیح آیات قرآن مستلزم علم خاصی است که خداوند متعال به برگزیدگان خود یعنی پیامبر و اهل بیت او عطا کرده است. تفسیر قرآن صرفاً ترجمه ظاهری کلمات و اصطلاحات نیست، بلکه درک معانی باطنی، مقاصد الهی و ارتباط آیات با یکدیگر است. این امر مستلزم شناخت کامل زبان عربی، تاریخچه نزول آیات، وسائل نزول، نسخ و نسخ و نیز بهره مندی از نور الهی و عصمتی است که تنها در محضر پیامبر و اهل بیت او جمع می شود. . لذا مراجعه به روایات و تفاسیر معصومین علیهم السلام برای فهم صحیح قرآن ضروری و اجتناب ناپذیر است.
اهل بیت علیهم السلام به عنوان بنیانگذاران علم، نه تنها مفسر واقعی قرآن هستند، بلکه کلام آنها ثقل اصغر، معادل قرآن (اکبر) قرار گرفته است. وزن). آنها با علم الهی خود اسرار آیات را آشکار می کنند و راه درست درک کلام خدا را به ما نشان می دهند. در روایات فراوانی آمده است که اگر کسی بخواهد قرآن را بدون رجوع به اهل بیت تفسیر کند، گمراه می شود و اشتباه می کند. بنابراین برای دستیابی به فهم صحیح و جامع از قرآن باید به گفتار و کردار پیامبر و اهل بیتش رجوع کرد و از دریای بیکران معارف آنان بهره مند شد. این امر نه تنها ما را هدایت می کند، بلکه ما را از تصورات نادرست و انحراف از دین نیز دور می کند.
خداوند در آیه 7 سوره آل عمران می فرماید:
«او کسی است که این کتاب را بر تو نازل کرد که آیات داوری از آن مادر کتاب است و بقیه شبیه به آن است، اما کسانی که در دل هستند بد هستند و از آنچه شبیه است پیروی می کنند. در طلب وسوسه و هدایت، و هیچ کس جز خدا نمی داند که چه هدایتی است، و صابران در علم می گویند: ما بر آنچه نزد پروردگارمان است توکل می کنیم.
اوست که این کتاب (آسمانی) را بر تو نازل کرد که بخشی از آن آیات «محکم» است. [= صریح و روشن] است که اساس این کتاب است; (و هر گونه عارضه در آیات دیگر با مراجعه به اینها رفع می شود.) و قسمتی از آن «مثل» است. [= آیاتی که به خاطر بالا بودن سطح مطلب و جهات دیگر، در نگاه اول، احتمالات مختلفی در آن میرود؛ ولی با توجه به آیات محکم، تفسیر آنها آشکار میشود.] امّا کسانی که در دلهایشان انحراف دارند، به دنبال تشبیه هستند تا فتنه کنند (و مردم را گمراه کنند). و براى آن تعبيرى (نادرست) مى خواهند; در حالى كه تفسير خود را جز خدا و راسخان در علم نمى دانند. (کسانی که در پرتو علم الهی به دنبال شناخت اسرار همه آیات قرآن هستند) می گویند: «ما به همه آنها ایمان آوردیم، همه از جانب پروردگارمان». و جز صاحبان عقل متوجه نمی شوند (و این حقیقت را نمی فهمند).
خداوند در این آیه تفسیر قرآن را به خود و دانایان علم اختصاص داده است. طبق نص صریح احادیث ما، راسخان در علم، اهل بیت وحی علیهم السلام هستند. مثلاً امام صادق علیه السلام در حدیثی می فرماید «و الصالحین فی علم آل محمد» یا در حدیث دیگری تأکید کرده اند «نحنو الصالحات فی العلم و ما لا یعلم». علم تعویله»; یعنی ما در دین خود راسخان هستیم و تفسیر قرآن را خودمان می دانیم. امیرالمؤمنین علیه السلام نیز می فرماید: کسانی که ادعا می کنند خود و متکبران علم ما بر ما باطل و کینه توز هستند و به ما حسد می برند چه کسانی هستند؟ یعنی کجایند آنهایی که به خاطر دروغ و ظلم و حسادت به ما تصور می کنند غیر از ما هستند.
متأسفانه برخی از مفسران و مترجمان ما در این آیه اشتباه کردند و تصور کردند که تفسیر قرآن را فقط خداوند می داند و این علم را به هیچکس اختصاص نداده است. در همین راستا بین آیات «و ما یعلم تعویله الا الله» و «و الراسخون فی فی العلم» با کلمه «قالی» که به معنای وقف در علم تجوید است، وقف کردند و بین این دو آیه “وای” را تصور کرد. وای» عطف نیست، این نوع تفسیر در برخی مصحف ها و بر همین اساس در برخی ترجمه ها منعکس شده است؛ اما اکثر ترجمه های ما مانند ترجمه آیت الله مکارم شیرازی، الهی قمشایی و فولادوند در همان ترجمه شده است. خط به عنوان سنت های ما.
آسیبی که این نوع تصور غلط می تواند ایجاد کند، القای بی نیازی به ائمه در فهم و تفسیر قرآن و در نتیجه روی آوردن به نظرات شخصی و تفسیر به نظر است. این رویکرد باعث می شود که مفسر بدون توجه به روایات و تفاسیر معتبر اهل بیت علیهم السلام و صرفاً با تکیه بر برداشت های ظاهری و شخصی خود از آیات قرآن، به تفسیر بپردازد. این امر موجب تحریف معانی آیات و دور شدن از مقاصد واقعی کلام الهی می شود و باب تفاسیر نادرست و انحرافی را نیز می گشاید. در واقع بی توجهی به نقش اهل بیت علیهم السلام به عنوان پیشگامان علم و مفسران واقعی قرآن، موجب گمراهی و دور شدن از راه راست می شود.
منبع: www.khabaronline.ir