افشای اسرار خانواده پس از طلاق

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان«حقوق الناس» مهمترین و پرتکرارترین موضوع دین مبین اسلام است تا جایی که طولانی ترین آیه قرآن (سوره بقره آیه 282) نیز به این موضوع اختصاص دارد و امیرالمؤمنین علی علیه السلام. (علیه السلام) نیز می فرماید: «خداوند متعال حقوق بندگانش را به عنوان مقدمه ای برای احترام گذاشتن می داند که حقوق خود را تعیین کرده است.

خبرگزاری ایکنا بخش هایی از کتاب «حق الناس، رابطه متقابل حقوق مردم و اخلاق اسلامی» نوشته آیت الله مظاهری را برگزیده است که در قسمت هفتاد و سوم با عنوان «نمونه هایی از حق الناس ابرویی؛ شما توضیح بیشتری داده شده است. “افشای اسرار” را بخوانید.

افشای اسرار

یکی دیگر از مصادیق حق شهرت، افشای اسرار مردم است. از نظر پیامبر اکرم (ص) افشای اسرار خیانت است. ایشان در توصیه به جناب ابوذر ابتدا می فرمایند که مجالس امانت است، سپس افشای اسرار را نوعی خیانت می دانند; «یا ابا زهریر المجالس بل امانه و افشاک سیر اخیک خیانه». قبلاً گفته شد که هیچ کس حق ندارد از دیگران ایراد بگیرد. حال اگر انسان به هر دلیلی و با واسطه ای عیب یا رازی را فاش نکند، افشای آن و گفتن آن به دیگران گناه بزرگی است و حق بزرگی به افشاگر می دهد. امام صادق علیه السلام در روایتی می فرماید: کشف زشتی مؤمن بر مؤمن حرام است. راوى مى گويد: از آنها پرسيدم منظور از زشتى مؤمن كه كشف آن حرام است چيست؟ گفتند: عیوب و اسرار آن. بنابراین اگر کسی از کسی لغزشی ببیند حق ندارد او را رسوا کند، بلکه اسلام عزیز راه «امر به معروف و نهی از منکر» را به مردم آموخته است.

انسان پس از آگاهی از گناه لغزش یا خطای دیگران، در صورت مهیا بودن شرایط، فرد خاطی را به نیکی و مهربانی نصیحت کند وگرنه حق ندارد آبروی خود را ببرد. اشاعه و افشای اسرار دیگران از نظر اسلام اشتباه است و بشدت مذموم است. اصولاً یکی از گناهان کبیره که از دزدی بدتر است این است که راز کسی را فاش کند و او را از چشم مردم رسوا کند.

امام صادق (علیه السلام) در حدیثی می فرماید: «کسی که از مؤمن داستانی بگوید از آن حیا می کند و صورتش از چشم اهل ولیّ خدا می افتد». به ملكوت شيطان شيطان را بپذيرد.» به فرموده امام (عليه السلام) هر كه در مورد مؤمنى به ديگران سخنى بگويد و قصد او را بدنامى كند و بخواهد او را از چشم مردم دور كند. ، خداوند متعال سوت دهنده را از ولایت خود به ولایت شیطان بیرون می کند و شیطان نیز ولایت چنین شخصی را نمی پذیرد

گاهی افشای اسرار دیگران با رواج فحشا همراه است; یعنی اگر کسی مرتکب گناه یا خطایی شد، علاوه بر خیانت، و علاوه بر گناه افشای اسرار گناه و بار اشاعه فحشا، آن را افشا کند. از نظر قرآن کریم چنین شخصی عذاب دردناکی در دنیا و آخرت دارد. «فی الذین یحبون ان تشیع الفاحیشةُ فی الإذینَ آمنوا لهمْ آضابٌ اللیمٌ فی الدوّنیا والاخرةِ»، همچنین اگر افشای اسرار مردم منجر به گناهانی از قبیل قتل و قتل شود، گناه آن قتل نیز برای فاش کننده راز نوشته می شود.

راوی می گوید از امام باقر علیه السلام شنیدم که یکی از بندگان خدا در روز قیامت زندانی می شود. مقداری خون به او می دهند و می گویند: این سهم تو از ریختن خون فلانی است; یعنی او را در قتل آن شخص سهیم می دانند. سپس امام علیه السلام می فرماید: آن بنده می گوید: پروردگارا! خودت می دانی که من در دنیا هیچ قتلی نکردم و خون کسی را نریختم. خداوند متعال می فرماید: «آری فلان رؤیا را شنیدی و برای او نقل شد تا چنان شد که حق تعالی او را کشت». و این سهمی از خانواده من است. آری از فلان چیزی شنیدی و به ضرر او گفتی; سپس به گوش ظالمی رسید و بر اساس آنچه نازل کردی او را کشت. این سهم تو از خون اوست.

گاهی افراد نادان اسرار خانواده را برای دیگران فاش می کنند. به عنوان مثال برخی افراد عیوب و اسرار همسر خود را به اقوام یا دوستان خود می گویند. این خیانت به همسر محسوب می شود. هیچکس حق ندارد عیوب همسرش را بگوید یا رازی را حتی برای مادر خودش فاش کند. این عمل زشت علاوه بر گناه افشای اسرار و حقوق، باعث سست شدن نظام خانواده و از بین رفتن محبت زن و شوهر می شود که جبران آن بسیار دشوار است.

افشای اسرار دولتی و نقل اسرار نظامی یا اقتصادی نیز خیانت بزرگی است که مسئولان و آگاهان باید مراقب آن باشند.