انقلابیون ناشناس ، راز جنبش های بهاری عربی / پایان ایدئولوژی های بزرگ و شکل انقلاب در خیابان ها / فراتر از استیل انقلابی

به گفته خبرگزاری اخبار آنلاین نقل شده ابنابا رضا داستجردی در نقل ازی از این کتاب آمده است: “انقلاب بدون انقلابیون ؛ مأموریت به بهار عربی” توسط آصف بیت ، محقق و استاد جامعه شناسی در دانشگاه ایلینویز ، ترجمه شده توسط آلیزا سادگی و رزا آرتا از جمله آثار مربوط به انتشارات کتاب ما شیراز است. اثر بیت ، مانند سایر نویسندگان ، ترکیبی از عرا ها ، ترکیبی از جامعه شناسی سیاسی ، زندگی است و مجموعه ای از قدرت ناکام یا انتقال دهنده ، اما به عنوان رویدادهایی با پویایی منحصر به فرد که در چارچوب نظریه های انقلابی کلاسیک قابل درک نیست.

نویسنده با الهام از تجربه انقلاب اسلامی ایران و سایر انقلابهای بزرگ قرن بیستم ، تلاش می کند تا نشان دهد که آنچه در کشورهای عربی در سالهای 1 تا 2 اتفاق افتاده است نوعی انقلاب بدون انقلابیون بود که فاقد سازمانهای انقلابی ، رهبری خاص و حتی گفتمان ایدئولوژیک بود ، اما او قادر به تکان دادن قدرت بود.

نقطه عطف تجزیه و تحلیل Bayat مقایسه دو “لحظه انقلابی” است ، اولین انقلاب ، که نشانگر اوج جنبش های انقلابی ایدئولوژیک در قرن بیستم و سال سال است که نشان دهنده شکل گیری یک شبکه پس از مدرن ، غیر سازمان یافته و مبتنی بر جهانی است. به گفته بیت ، انقلاب ایران شامل تعدادی از ویژگی ها از جمله ظهور ایدئولوژی های کلان (اسلام گرایی ، مارکسیسم ، ملی گرایی رادیکال) ، رهبری کاریزماتیک ، سازمان های انقلابی و شبکه های نهادی و هدف از جایگزینی نظم قدیمی با نظم جدید بود. در مقابل ، حرکات سال فاقد ایدئولوژی منسجم بود ، هیچ رهبر کاریزماتیک وجود نداشت ، این حرکات افقی تر و غیر متمرکز تر بود و خواسته ها اغلب به جای برنامه ریزی یک ساختار سیاسی مدرن ، به شکل عدالت ، عزت و دموکراسی بیان می شدند.

به گفته نویسنده ، عدم موفقیت نسبی یا ناقص بودن دستاوردهای بیداری عرب نباید فقط به خاطر سرکوب دولت یا عدم سازماندهی ارزیابی شود ، بلکه برای درک این واقعیت ها نیز قابل ارزیابی است. در زمانی که گفتمان جهانی نئولیبرال امید به آرمانشهر را از بین برده بود ، و اشکال سنتی بسیج سیاسی دیگر اعتبار گذشته را نداشت ، انتظار نمی رود که حرکات ساختارهای جدیدی را ایجاد کنند. همچنین ، در غیاب سازمانهای مدنی قدرتمند ، نهادهای واسطه گر و احزاب سیاسی ریشه دار ، خلاء قدرتی که پس از سقوط دیکتاتورها ظهور کرد ، به سرعت با نیروهای ضد انقلاب ، ارتش یا جریان های بنیادگرایی پر شد. از مصر و تونس تا لیبی و سوریه ، داستان بیداری عربی فاجعه شد. اما بیت هشدار می دهد که این شکست ها نباید به معنای جدید سیاست انقلابی چشم ما را ببندد.

یکی از مفاهیم مهم در کتاب Bayat مفهوم “سیاست زندگی روزمره” است. بیت معتقد است که در جهان عرب ، سیاست نه تنها در خیابان و میدان تحریر است ، بلکه در اشکال مقاومت روزمره ، تعامل شهری و مکانهای خرد سیاست فعلی است.بشر در حقیقت ، بازیگران بیداری عرب سالها در زندگی روزمره با نابرابری ، تحقیر و بی عدالتی نرم شده بودند و بنابراین انقلابیون آماده بودند بدون اینکه “انقلابیون کلاسیک” باشند ، تغییر کنند.

در تجزیه و تحلیل نهایی خود ، بایات استدلال می کند که بیداری عربی نوعی سیاست را به نمایش گذاشت که می توان آن را “پس از مطالعه” یا “سیاست پس از انقلاب” نامید. این نوع سیاست در جستجوی اصلاحات یا انقلاب نیست ، بلکه نگرانی از عزت ، مشارکت و رد سلطه بشر است. از دیدگاه Bayat ، برای درک این شکل جدید سیاست ، باید چارچوب های مفهومی خود را به روز کنیم و صرفاً از تجربیات قرن بیستم خودداری کنیم.

به نظر می رسد که کتاب Bayat برای کسانی که به سیاست خاورمیانه ، تئوری های انقلاب و جنبش های اجتماعی علاقه مند هستند ، قابل توجه است. بیت با مهارت تحلیلی ، وضعیت متناقض بیداری عربی را توضیح می دهد ، و این انقلاب نه تنها می خواست نظم را سرنگون کند بلکه برای تغییر معنی و هدف سیاست. اگرچه نویسنده از فقدان ساختار ، رهبری و سازماندهی در این جنبش ها آگاه است ، اما او این مسئله را صرفاً یک ضرر می داند بلکه نشانه تحول مفهومی در سیاست معاصر است. در این کار ، Bayat نشان می دهد که در حال حاضر که “اتوپیای بزرگ” از بین رفته است ، سیاست فراتر از قالب های کلاسیک است ، بنابراین باید ببینیم که چگونه باید این واقعیت جدید را درک کنیم.

“انقلاب بدون انقلابیون ؛ شباهت به بهار عربی” در 2 صفحه توسط انتشارات شیراز منتشر شده است.

1