اهمیت حدیث شریف کساء چیست؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، علما و بزرگان بر قرائت چند حدیث شریف اصرار دارند و به یاد دارند:

اول: حدیث کساء با کیفیتی که امروزه در بین شیعیان مرسوم است، در بسیاری از کتب علمای شیعه – به صورت مسند یا مرسله – آمده است، مانند کتاب منتخب مرحوم فخرالدین طریحی، مؤلف. کتاب «مجام البحرین» و از علمای قرن یازدهم و معاصر علامه مجلسی یا کتاب «اولام» علوم» از مرحوم شیخ عبدالله بحرانی اصفهانی از علمای قرن دوازدهم و از شاگردان علامه مجلسی نقل شده است.

پس چه دلیلی دارد که این حدیث با توجه به روایات مذکور و مانند آن به قصد دخول خوانده شود؟

دوما: ابعاد این واقعه ملکوتی – که مرحوم حاج شیخ عباسی قمی در «منتهی الامال» از آن به عنوان حدیث اجتماع خلفای پنج گانه یاد می کند، چیست و آن را از احادیث متواتر منقول علمای شیعه و سنی می داند. .

علاوه بر خانه ام سلمه – رضی الله عنه – در خانه حضرت زهرا (سلام الله علیها) و جابر بن عبدالله انصاری – که از اصحاب زمان پیامبر است – نیز اتفاق افتاده است. (علیه السلام) تا زمان امام باقر (ع) – که از آن حضرت با لغات پررنگ و فصیح و با مضامین عالی و شیوا و در دسترس شیعیان و پیروان آن حضرت نقل شده است. مکتب اهل بیت: که از مرکز وحی و رسالت سرچشمه می گیرد؟

ثالثا: با فرض اینکه صحت این حدیث – به هر صورت واهی – مورد مناقشه باشد، آیا شایسته نیست که طبق نقل ازات مستوفی «مین بلاغ» – حتی اگر آنها را برای حاکمیت مفید ندانیم. تساهل در شواهد سنن – مانند این حدیث شریف و امثال آن آیا باید آن را انجام دهیم و به قصد ثواب بخوانیم؟

چنانکه برای آن تشبیهاتی نیز داریم: از آن جمله می توان به دعای سمت اشاره کرد که مرحوم آیت الله عظمی خویی درباره آن می فرماید: «لام یظهر لنا قوه سنده».

و با وجود این، علما و بزرگان همچنان به خواندن آن ادامه می دهند.

چهارم: بر فرض اینکه این حدیث شریف را غیر مستند بدانیم و آن را کار علما بدانیم، چه اشکالی دارد که این حدیث را به قصد استغفار و به امید قبولی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بخوانیم؟

با توجه به اینکه خود صاحب مستردک به تألیف و تألیف آن تصریح کرده است.

یا مانند زیارت حضرت عبدالعظیم و حضرت حکیمه خاتون (علیها السلام) که از زیارت حضرت فاطمه معصومه (علیها السلام) اقتباس شده است و هر دو بدون تحریف و نهی به قصد استغفار خوانده می شود.

حتی در کتب معتبر ادعیه – مانند: «مصباح المتهجد» شیخ طوسی یا «اقبال الاعمال»، «مصباح الزعار» و «جمال الاسبوع» سید ابن طاووس، یا. «مصباح» و «بلد الامین» شیخ کفعمی و دیگران. به ادعاهایی برمی خوریم که مدرکی ضعیف دارند یا دلیلی ندارند که احتمالاً توسط علما نوشته شده است، اما در عین حال بزرگان و خلفا – بعد از گذشتگان – صرفاً به دلیل ذکر آنها در آن کتاب ها، بدون دلیل به خواندن آنها ادامه داده اند. ، به قصد دخول یا به قصد امید به ثواب و فیض.

علامه مجلسی غیر از این، در «بحار» بابی را با عنوان «الزیاره فی التقیه و تجویز اقامه الزیاره» گشوده و در آن روایاتی دال بر جواز ایجاد زیارت آورده است. السائل به جواز انشاء زیارت جدید برای یکی از معصومین فتوا داد: بدون قصد دخول.

با این توصیف آیا جایی برای تخریب کتب ادعیه و پاره کردن این گونه دعاها وجود دارد و از یک سو دلیلی بر ضعف ایمان شیعیان و از سوی دیگر گفت و گو با دشمنان قدیمی می شود. تشیع؟

پنجم: علما نه تنها ممنوعیت انتشار این حدیث شریف را اعلام نکرده اند، بلکه در مواردی به انتشار آن دامن زده اند، به ویژه که این حدیث نه تنها با عقل سلیم و شرع منافاتی ندارد، بلکه ممکن است موجب تقویت و تثبیت اطلاق آن شود. لقب «اهل بیت» به آن موجودات مقدس داده شده است.

علاوه بر این، بسیاری از مؤمنان به برکت این حدیث شریف به خواسته های دنیوی خود رسیده اند.

ششم: افزودن این حدیث شریف به کتاب «مفاتیح الجنان» از مصادیق «تصرف» در آن کتاب نیست تا موجب لعن مؤلف مفاتیح شود، بلکه ادغام آن به همان صورت است. ادغام سوره های «عنکبوت»، «روم» و «دخان». برای سهولت تجدید نظر در شب زندهداران است و فقط ضمائم دوم مفاتیح و ضمائم «الباقیات الصالحات» نیز از آن کتاب حذف شود; چون نوشته خود نویسنده نبوده و بعداً دیگران اضافه کرده اند. پس معلوم شد که حذف حدیث شریف کسا از کتب ادعیه و مفاتیح توجیهی ندارد.