اگه میخوای خدا دوستت داشته باشه

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از درس های اخلاق خود با موضوع «حیا؛ آسان ترین راه اتصال به عشق خدا» مطرح شد که متن آن به شرح زیر است:

حضرت امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند سه چیز موجب محبت به خدا و محبت خداوند به بنده است که سومین آن «تواضع» است.

خشوع از صفات فروتنان و صفات انبیا و دوستان مقرب و اولیای خداست و دارای مناصب فراوانی است. خضوع یعنی تواضع، فروتنی، همه را بهتر از خود دانستن; نقطه مقابل تواضع، تکبر و خود بزرگ بینی است.

آیات قرآنی و روایات فراوانی درباره تواضع وجود دارد. انسان باید خود را نسبت به مؤمنان متواضع و کوچک ببیند، این رفتار مؤمنان است. به رفتار اهل بیت علیهم السلام با مؤمنان توجه کنید که چقدر متواضع بودند، موجی از صفات لطیف، نماینده حق در دنیا بودند و ببینید با دیگران چگونه رفتار می کردند.

جلسات پیامبر اکرم (ص) به صورت حلقه ای برگزار می شد. هنگامی که اعراب صحرا برای دیدن پیامبر به مسجد رفتند و به جستجوی او پرداختند، پرسیدند: پیامبر کجاست؟ کدام یک از شما پیامبر است؟ پیامبر را چون متواضع و مانند دیگران نمی شناختند.

من بارها گفته ام که علت اصرار ما بر خواندن احادیث نوری بودن کلام اهل بیت علیهم السلام است همچنان که قرآن نور است و یکی از نام های قرآن نور است. ، کلام اهل بیت علیهم السلام نیز سبک است. در زیارت جامعه کبیره می فرماید: «کلامت سبک و فرمانت رشد و تکیه گاهت فضل».

کسانی که سنشان بالاست، عبادات زیادی انجام داده اند، راز و نیازهایشان با خدا بیشتر است، با خدا و ائمه ارتباط بیشتری داشته اند، در مجالس اهل بیت گریه کرده اند، پس بهتر از من هستند. کسانی که از من کوچکتر هستند گناهانشان کمتر است، پس از من بهترند، کسی که همسن من است، من از گناهانم خبر دارم اما از گناهان او خبر ندارم، پس همه از من بهترند و تکبر و خود بزرگ بینی ندارد. معنی به در خانه خدا بنگر که به درگاه او نزدیک است نه به دنیا; دنیا چند روز بیشتر نیست و می گذرد. ما از شکم مادر آمدیم و به گور می رویم، برای تجارت به این دنیا آمده ایم.

خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید، تجارت خود را از عذاب دردناک حفظ می کنید». ای مؤمنان، آیا شما را به کاری راهنمایی کنم که شما را از عذاب دردناک نجات دهد؟

انسان برای تجارت به این دنیا آمده است و خداوند به او سرمایه داده است و در روز قیامت این سرمایه را طلب خواهد کرد. سرمایه انسان جان، سلامت جسم، عقل، کارخانه های وجودی انسان است، باید از این سرمایه ها برای آخرت که حیات ابدی است معامله کند.

وقتی شخصی را در قبر می گذارند از او می پرسند: «عمرک فیما افنیت؟»؛ در چه راهی عمر خود را تلف کردید؟ “شبابیک فیما آپلویته؟” جوانی خود را در چه راهی گذراندی و پیر شدی؟

در روایت آمده است که شخص مجرم در روز قیامت نزد او آورده می شود و همه موارد متعدد گناهانش اعم از موارد مکتوب و مکتوب به او ارائه می شود. در قرآن کریم می فرماید: پس هر که به ثقل ذره ای کار کند به او نیکی می کند»؛ پس هر که کار نیکی کرده باشد آن را می بیند (ثواب).

بنابراین از تمام اعمال انسان فیلم گرفته می شود و همه آنها را در روز قیامت می بیند، سپس گریه می کند و خجالت می کشد، در آن زمان خداوند می گوید که قبلاً گناهان من را انجام می دادی و می خندیدی، حالا پشیمان می شوی و گریه؟ برو پیش امیرالمومنین و حسین.

ما خدای مهربان داریم، کاری کنیم که در آخرت خجالت نکشیم. این شفاعت اهل بیت علیهم السلام مربوط به قیامت است و در عالم برزخ شفاعتی نیست، باید خودمان با اعمالمان از عالم برزخ بگذریم. اهل بیت عصمت و طهارت از عالم برزخ، تک تک دوستان و عاشقان خود هراس داشتند.

پس باید فکری به حال خود کنیم، به درگاه خدا توبه کنیم و بگوییم خدایا اشتباه کردم و تصمیم گرفتم دیگر گناه نکنم. اگر انسان از حق توبه کند، ممکن نیست خداوند به سینه او دست بزند و همه گناهان او را ببخشد. هر گناهی مرتکب شدی به کسی نگو و آبروی خودت را نگیر، فقط به خدا بگو که می بخشد، اگر از حق توبه کنی حتما می بخشد.

در روایت آمده است که حضرت حق فرمود: من عبادت کسی را می پذیرم که در برابر خدا و بندگان خاضع باشد و متکبر نباشد. تکبر یکی از رذایل است و جایگاه شیطان در قلب انسان است.

در روایتی آمده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به اصحاب خود فرمود: چرا در چهره شما آثار محبت نمی بینم؟ اصحاب گفتند: ای رسول خدا، عشق چه آثاری دارد؟ حضرت فرمود: آثار محبت خضوع است، در عبادت حضرت حق خاضع باش.

حضرت عیسی علیه السلام فرمود: خوشا به حال کسانی که در دنیا از فروتنان هستند، زیرا در روز قیامت بر کرسی های نورانی در بهشت ​​می نشینند.

حضرت حق در قرآن کریم خطاب به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «وَ أَفْضُلُکُمْ لِلَّذِینَ أَتْبَعُکُمْ مِنْ الْمُؤْمِنِینَ»; و با ایمان و تواضع خود بال های رحمت را بر همه پیروان بگشا.

در برابر مؤمنان متواضع باش، اما در برابر کفار و منافقان شخصیت خود را نشان بده.

در روایت آمده است که به حضرت موسی (علیه السلام) خطاب شد: آیا می دانی چرا تو را از میان این همه بندگان برای بعثت و همراهی برگزیدم؟

حضرت فرمود: پروردگارا، نمی دانم چرا مرا به پیامبری برگزیده ای و گلیم تو باشم.

حضرت حق فرمود: من قلوب مؤمنان را دیدم، هیچ قلبی به اندازه قلب تو نسبت به جامعه خاشع و خیرخواه نبود. تو نسبت به همه بندگان متواضع و نیکوکار بودی و در مقامی بودی که موجبات آسایش آنان را فراهم می کردی.

حضرت موسی (علیه السلام) نه تنها در برابر بندگان خدا، بلکه نسبت به همه موجودات متواضع بود. در روایت آمده است که وقتی حضرت موسی علیه السلام در جوار حضرت شعیب چوپانی می کرد، روزی بزی فرار کرد و به دنبال آن دوید. بز راه درازی دوید و حضرت موسی علیه السلام به دنبال او دوید. حضرت نزد او آمد و بز را در آغوش گرفت و نوازش کرد و فرمود: ای حیوان چرا من و خودت را اذیت کردی؟ سپس برخاست و بز را بر گردن خود نهاد و به سوی گله گوسفندان خود رفت. حضرت موسی (علیه السلام) حتی نسبت به حیوانات آنقدر مهربان بود که از همه نظر متواضع بود.