گروه فکری: Sahand Iranmehr در یادداشتی که برای جمران با تجزیه و تحلیل رئیس جمهور کلمبیا گوستاوو پترو ، جنگ غزه فقط یک نزاع محلی نیست بلکه نمادی از تغییر نظم جهانی و تبدیل اوضاع است. استثناء از قانون نویسنده استدلال می کند که واکنش های جهانی به وقایع غزه فراتر از یک همدردی ساده یا یک موضع سیاسی است. این واکنش ها نشان دهنده یک درک جهانی مشترک است که غزه را آزمایشگاه آینده جهان می داند. در این نظم جدید ، قوانین بین المللی مانند حاکمیت ملی و حقوق بشر که پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفتند ، در حال فروپاشی هستند. مثالها شامل خروج ایالات متحده از توافق های بین المللی ، حمله روسیه به اوکراین و حملات اسرائیل به غزه است که از نظر نویسنده ، منطق “قدرت بی قدرت” را تقویت می کند. سرانجام ، اعتراضات جهانی به غزه فقط یک نزاع ایدئولوژیک را نمی توان در نظر گرفت. در عوض ، این اعتراضات یک واکنش نمادین به حاکمیت قدرت برهنه ، ضعف نهادهای بین المللی و اضطراب هستی شناختی مردم در مورد آینده خود در جهان بدون قانون است. از یادداشت مهر ایران ، می توان نتیجه گرفت که به عبارت دیگر ، این وضعیتی است که شامل ایران و هر ایرانی است. و اگر ایران و سیستم سیاسی به سمت آشتی ملی حرکت نکنند ، ایران ممکن است طعمه خوبی برای تخریب مانند اسرائیل ، ایالات متحده و ناتو باشد. این یادداشت به شما برمی گردد:
****
“غزه آزمایشی از سرپرستان است تا به مردم جهان نشان دهد که چگونه آنها به قیام بشریت پاسخ خواهند داد. آنها قصد دارند همه ما را بمباران کنند.” این حکم رئیس جمهور کلمبیا گوستاوو پترو در جلسه گروه لاهه است. سخنرانی رئیس جمهور در آمریکای لاتین ، هزاران کیلومتری دورتر از غزه ، که در آن نه موشک شلیک نمی شود و نه صدای آژیر قرمز و نه درگیری ایدئولوژیک با اسرائیل.
حال می توان پرسید که چرا کلمبیا نیز باید در مورد بمباران غزه نگران باشد؟ این جمله فقط یک موضع سیاسی نیست ؛ این یک تفسیر ساختاری از نظم جهانی مدرن است. پترو معتقد است که غزه صرفاً یک درگیری فلسطینی و اسرائیل نیست ، بلکه یک “نمونه آزمایشگاهی” برای دیدن چگونگی عملکرد جهانی در برابر قیام مردم بی قدرت است. به عبارت دیگر ، غزه استعاره ای برای دنیای فردا است.
از برخی دیدگاه ، آنچه اکنون در غزه وجود دارد ، واکنش طبیعی اسرائیل به حمله 9 اکتبر است. این تصویر هم در لایه هایی از افکار عمومی ایران و هم در رسانه های غربی ، به ویژه در رویکرد محافظه کارانه لیبرال تعبیه شده است. در ایران یک دلیل کمی متفاوت وجود دارد ، و تعویق خواستن خواسته ها و نارضایتی مردم باعث شده است که برخی به داستان غزه و محکومیت اسرائیل صرفاً تصویر یک نزاع ایدئولوژیک و پیامدهای سیاست های استرس زا در ذهن و در نتیجه افکار عمومی و خستگی اخلاقی باشند.
حال اگر همه چیز فقط یک “درگیری مرزی” یا “رویارویی با تروریسم” باشد ، پس چرا در قلب پاریس ، لندن ، سیدنی ، نیویورک ، صدها هزار شخصیت سیاسی ، علمی ، ورزشی و هنری با پرچم فلسطین و شعار “آتش بس فوری”؟ برای بسیاری از ناظران ، این حجم واکنش فقط در مورد همدلی انسان یا فاجعه انسان قابل توضیح نیست. به نظر می رسد نوعی درک جهانی در حال ظهور وجود دارد. تصوری که غزه را نه تنها به عنوان یک فاجعه می بیند ، بلکه به عنوان نشانه ای از آغاز یک دوره است.
در پی نظم بین المللی ، علی رغم نابرابری های ساختاری ، اصولی مانند احترام به حاکمیت ملی ، تمایز بین غیرنظامیان و ارتش ها در درگیری های مسلح ، حقوق بشر و چارچوب های قانونی سازمان ملل ، نوعی چارچوب رسمی را بازی می کند. اما در دهه گذشته ، این چارچوب ها بی سابقه بوده اند. ایالات متحده ، در دوره ریاست دونالد ترامپ ، بدون اجماع جهانی ، از توافق های بین المللی خارج شد ، تعرفه های یک جانبه را تحمیل کرد و به طور علنی اصل منافع ملی را نسبت به چند جانبه گرایی اعلام کرد. مرزهای پاسخ متقارن به اقداماتی متوسل می شوند که از دید بسیاری از نهادهای حقوق بشر ، به تحقیقات بین المللی مستقل نیاز داشتند.
همه اینها ، از دیدگاه جامعه شناسان سیاسی ، نشانه ورود جهان به نظم است که در آن “استثنا” به “قاعده” تبدیل می شود. این پدیده ، که جورجیو آگامبن آن را “استثنا” نامید. دیدگاه فوق چیزی فراتر از سیاست خارجی توهین آمیز است. آنچه در حال شکل گیری است ، مدل جدیدی که در آن قدرت می تواند بدون پاسخگو هزینه کند. این الگوی ، به معنای مانوئل کاستلز ، مبتنی بر “شبکه های قدرت بی قدرت” است. در چنین الگویی: نهادهای بین المللی تضعیف می شوند. افکار عمومی جهانی ابزارهای کافی برای تأثیر مستقیم ندارد و روایت های رسمی جایگزین سیستم عامل ها و رسانه ها با الگوریتم های از پیش تعیین شده ، بدون این تحول لزوماً منجر به پاسخ ساختارهای قدرت شده است. در این جو جدید ، نوعی اضطراب هستی شناختی در بین جوامع وجود دارد:
اگر قوانین جهانی دیگر اجرا نشود ، ضمانت امنیت آینده ما چیست؟ بنابراین ، اعتراض به اسرائیل ، در بسیاری از نقاط جهان ، نه تنها با یک کشور خاص ، حتی فاجعه قحطی و نسل کشی ، بلکه یک واکنش به کل مکانیسم تشکیل قدرت در قرن بیست و یکم است. سرانجام ، می توان گفت که اعتراضات جهانی علیه وقایع غزه ، به جای اینکه محصول وفاداری ایدئولوژیک باشد ، منعکس کننده نوعی برداشت است که به دنبال ارائه واکنش های نمادین در مورد کاهش قانون ، قدرت نهادهای بین المللی و گسترش نیروی برهنه است.
1
منبع: www.khabaronline.ir
