گروه فکری: از دکتر امیر حسین Khodaper ، عضو هیئت علمی انستیتوی خرد و فلسفه ایران ، یادداشتی در مورد فکر روزنامه Etemad با عنوان “” با تولستوی ، ویتگنشتاین ، سارتر و کامو“این یادداشت در مورد کتاب سفر فلسفی در جستجوی معنای زندگی ، توسط Juv Lori – که منتشر شده است ققنوس ترجمه فارسی آن را به قلم سعید عابدی است این یادداشت به شما برمی گردد:
****
آیا زندگی معنی دارد؟ اگر این کار را انجام دهد ، چگونه می توان آن را تشخیص داد یا ساخته شد؟ و اگر اینطور نیست ، آیا باید به این معنی تسلیم شود ، یا همانطور که کاموس می گوید ، مانند سیسفوس ، شما این معنی را از همان پوچی گرفته اید؟ اینها سؤالاتی است که شاید هر انسانی در لحظه ای از حریم خصوصی داخلی یا رویارویی با مرگ یا تجربه رنج با آن روبرو شود.
کتاب مسافرتی فلسفی که به دنبال معنای زندگی است ، توسط جو لری – منتشر شده توسط ترجمه فارسی ققنوس توسط سعید عابدی – یک فلسفی و در عین حال شخصی است که بازتاب عقلانی در این سؤالات دارد. این کتاب نه یک رساله سیستماتیک در مورد سبک سنتی فلسفه تحلیلی است ، و نه صرفاً مطالعه تاریخ فلسفه ، و نه حتی یک لفاظی اگزیستانسیالیستی در مورد اضطراب و ناامیدی انسان مدرن بلکه یک سفر ذهنی و وجودی که صادقانه نویسنده را به یک مسئله فلسفی و بازتاب تبدیل می کند. این سفر با بحران معنای شخصی آغاز می شود ، اما با پیگیری آثار و افکار چهار متفکر مهم ، تولستوی ، ویتگنشتاین ، سارتر و کاموس ، این یک بازتاب کلی بر معنای زندگی در سنت فلسفی مدرن می شود.
کتاب با تولستوی آغاز می شودیک نویسنده بزرگ که در میان شهرت و موفقیت در یک بحران قرار دارد ، بحرانی که در اعترافات او و داستان مشهور مرگ ایوان ایلیچ منعکس شده است. لری نشان می دهد که چگونه این آثار با چگونه تعمیق می یابد به نظر می رسد نگرانی از معنا در زندگی به یک زخمی فلسفی موفق و مرفه تبدیل شده است. انسان مدرن ، علی رغم دستاوردهای خود ، در مواجهه با مرگ نجیب است و اگر معنای فراگیر و متعالی در زندگی وجود نداشته باشد ، همه چیز ، از جمله لذت ، موفقیت ، خانواده و کار ، آن را بی معنی می کند.
لوری تالستویاین مسئله زندگی را تدوین می کند ، نه علمی و نه اخلاقی و نه عملی و نه روانی ، بلکه سوالی است که به دنبال درک معنای کل زندگی در رابطه با مرگ ، ابدیت و بی ثباتی زندگی است. اما آیا چنین معنایی دارد؟ تولستوی جواب را در ایمان ، تجربه تحقق اراده خدا و همدلی با رنج دیگران می یابد ، معنایی که از قلب زندگی و زندگی فروتن ناشی می شود. لری این پاسخ را با ظاهری همدلی تجزیه و تحلیل می کند و اولین ایستگاه مسافرتی خود را ایجاد می کند.
قسمت دوم کتاب به ویتگنشتاین این به یک متفکر اختصاص داده شده است که در یک سکوت و عقلانیت خاص به مسئله نگاه می کند. لری نشان می دهد که چگونه ویتگنشتاین ، به ویژه در رساله منطقی -فیلوسوفیک ، معنای زندگی را به سکوت می بخشد.: آنچه نمی توان گفت گفت. اما این شاید تجربه عمیق تر معنا برای او باشد.
لری سکوت ویتگنشتاین را نه بی تفاوتی ، بلکه اشاره ای به یک تجربه عرفانی می داندتجربه نوعی حضور که حس جهان را بر انسان نشان می دهد. حسی که در آن اخلاق ، زیبایی و معنی به صورت غیر گفتاری اما عمیق تجربه می شود. در این بخش ، لری مرزهای زبان ، شناخت ، اخلاق و تجربه را از طریق آثار و نامه های ویتگنشتاین بررسی می کند و نشان می دهد که چگونه مسئله معنا هم فلسفی و هم معنوی است. پاسخ ویتگنشتاین در واقع منجر به شناخت مرزهای سؤال و زبان می شود.
در قسمت سوم ، لری به اگزیستانسیالیسم او می پردازد و به خصوص افکار ژان پل سارتر. سارتر ، به جای جستجوی معنی در خارج ، آن را در انتخاب رایگان انسان جستجو می کند. “قبل از وجود وجود دارد»: این آموزه اساسی اگزیستانسیالیسم ، به گفته لری ، معنای زندگی را به یک طراحی شخصی و باز تبدیل می کند. هر انسانی ، با انتخاب های خود ، معنای زندگی خود را ایجاد می کند. لری با یک تحلیل روانشناختی و پدیدارشناختی ، نشان می دهد که چگونه مشکل هویت شخصی و سفر به سارتر ارتباط داخلی دارد.
آزادی ، مسئولیت ، اضطراب و احتمال خطا همه در این دیدگاه جایگاه اساسی دارند. اما سوال مهم لری این است: آیا چنین آزادی پرشور می تواند معنای پایدار و عمیقی را برای زندگی ایجاد کند؟ آیا ایجاد معنا در خلاء سنت ها و در جهان بدون ارزش ما را به سمت نسبیت گرایی و پوچ سوق نمی دهد؟
قسمت آخر کتاب به آلبرت کامو اختصاص داده شده است ، نویسنده ای که با ناله و ایمان به پوچی پاسخ می دهد ، اما با نوعی شورش. لری با تجزیه و تحلیل آثار کلیدی کاموس ، از جمله بیگانه و افسانه ، نشان می دهد که چگونه تجربه پوچ ، اگر به درستی درک شود ، می تواند عزیمت برای ایجاد معنای جدید باشد. در کامو ، مسئله یافتن معنا ، بلکه زندگی نجیب در دنیای بی معنی است. مرد پوچ کسی است که جهان را می داند پاسخ نمی دهد ، اما او این سؤال را تسلیم نمی کند. لری ، از نظر تحلیلی ، نشان می دهد که شورش کاموس نوعی پذیرش مسئولیت انسان و ایجاد معنا در قلب پوچ است ، معنایی که ریشه در خدا و در سیستم های اخلاقی دارد ، اما در شجاعت انسان علیرغم سوء استفاده از سؤالات ، راه را ادامه می دهد.
در مقدمه کتاب ، یو لوری اظهار داشت که این اثر برای کسانی که می خواهند فکر کنند نوشته شده است ، نه کسانی که به دنبال صلح یا ایمان هستند.بشر او در تلاش است تا با پرسیدن دقیق سؤالات ، بررسی پاسخ ها و حفظ پیوند بین نگرانی های شخصی و تأمل نظری ، یک سفر فلسفی به معنای زندگی ایجاد کند. اگرچه سفر لری در جایی به پایان می رسد ، اما او خواننده را برای ادامه مسیر دعوت می کند. از نظر وی ، فلسفه نمی تواند معنای نهایی زندگی را به ما بدهد ، اما می تواند نشان دهد که این سؤال یک سؤال واقعی ، مهم و مهم است ، سوالی که در تلاش است تا خود را طراحی کند.
1
منبع: www.khabaronline.ir
