بازار دعانویسان/ آیا این افراد واقعاً دعانویس هستند؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان«دعا کننده» فردی است که مردم در مواجهه با مشکلات زندگی برای حل مشکلات خود با دریافت اذکار و اوراد به او مراجعه می کنند.

خبرگزاری تسنیم نوشته است: این اذکار و اوراد را معمولاً روی برگه می نویسند و به مشتری می دهند تا با آداب خاصی در مکان های خاصی قرار داده و جلوه های آن را مشاهده کند.

این چند سوال ایجاد می کند:
منظور از «نماز» در فرهنگ دینی ما چیست؟
آیا دعانویسی در فرهنگ اسلامی ما صحیح است؟
آیا این افراد واقعاً دعانویس هستند؟
آیا نوشتن روی کاغذ و دستور به باز نکردن آن نماز محسوب می شود؟
آیا به جای «دعا» از «طلسم» استفاده می کنند؟

مفهوم دعا
برای پاسخ به این سؤالات ابتدا باید بدانیم دعا به چه معناست. دعا در اصطلاح دینی به معنای صدا زدن خداست. معنای دعا را در آیه 186 سوره بقره می‌توان یافت: «وا إضا سالکَ عبادی عنِی فنِی قریبٌ عجیبو دَوَةَ الدَعَعَ إضا دَعَنِ…»، یعنی وقتی بندگانم از تو درباره من سؤال کردند، بگو: من هستم. و هر كه دعا كند، چون مرا بخواند، اجابت كنم». بنابراین وقتی انسان به خدا توجه کند و از او بخواهد به این عمل دعا می گویند.

همچنین گاهی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیهم السلام دعاهایی را به شیعیان آموزش می دهند که می تواند وسیله ای برای طلب حاجت از خداوند باشد; مانند دعای کمیل، دعای ندبه، دعای صحیفه سجادیه، دعای تعقیب نماز و صدها دعای دیگر که در کتب دعا موجود است.

دعاهایی که از معصومین صادر می شود، دعای «مثور» نامیده می شود که از کلمه «اثار» گرفته شده است و به این معناست که این دعا «اثر» امام معصوم است.

دعانویسی در سیره
ماهیت دعانویسی در سیره پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله صحیح و مورد تاکید است. گاهی در نسخه هایی که به مردم می دادند تاکید می کردند که این دعا را روی کاغذی با گلاب و زعفران بنویسند و بعد آب آن را بنوشند.

اما با این تفاوت که نسخه از امام معصوم بوده است; امامی که متصل به علم وحی است. حتی شیعیان هم اجازه نداشتند به مردم نسخه بدهند، اما یاران باوفایش این را بدعت می دانستند و مردم را به ائمه ارجاع می دادند.

آیا این افراد واقعاً دعانویس هستند؟
با این مقدمه، این افرادی که خود را دعانویس معرفی می کنند، دعانویس نیستند بلکه برای پیشبرد اهداف شوم خود از روش های دیگری مانند جادو و طلسم استفاده می کنند. از علوم غریبه استفاده می کنند یا از کتاب های قدیمی در زمینه جادو و طلسم استفاده می کنند، به جای دعا، طلسم می نویسند.

وقتی به برگه های آنها نگاه می کنیم متوجه این واقعیت می شویم که هیچ شباهتی به دعا ندارد، بلکه از شعارهای خاص عبری استفاده شده است. نمونه ای از این طلسم ها را در زیر ببینید و خودتان قضاوت کنید.
نمونه ای از طلسم دعانویسان به نام دعا (با استفاده از ستاره پنج پر داوود شیطان پرستان)

آیا اهل بیت برای جدایی همسران نسخه ای ارائه کرده اند که اجازه دهیم به طلسم ها مراجعه کنند و در زندگی آنها دخالت کنند؟ این موضوع نیز ریشه در تاریخ گذشته دارد. خداوند در قرآن به یکی از اعمال جن و شیاطین در ملک سلیمان اشاره می کند: به اذن خدا…».

این آیه نشان می دهد که مردم از آن دو فرشته سحر یاد می گرفتند که با آن مرد و زنش را از هم جدا می کردند، در حالی که جز به اذن خدا قدرت آزار کسی را نداشتند و همیشه چیزی یاد می گرفتند که به آنها ضرر می رساند و نمی کردند. به آنها سود برساند.

علاوه بر این، شخصی که برای جلب محبت طرف مقابل طلسم عشق می نویسد، به رضایت خداوند نزدیک نیست. بنابراین طلسم علاوه بر حرام بودن، دخالت در کار خداوند محسوب می شود و می تواند عواقب شدید دنیوی و اخروی داشته باشد.

حجت الاسلام اکبری شاهرودی، مدیر دفتر انتشارات مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام در گفت وگو با خبرنگار تسنیم، با بیان اینکه نماز باید از مسیر اصلی خود اقامه شود و از روایات نبوی استفاده کرده است، گفت: اهل بیت وحی در نماز و مواظب باشند در دام شیادان و متقلبان نیفتند. که خود را دعا نویس معرفی می کنند، سقوط نکردند. خسارات وارده به افراد پس از مراجعه به این افراد بسیار جدی و گاه غیر قابل جبران است.

بنابراین مراجعه به این افراد به معنای عدم توکل به خدا و سقوط در ورطه ای است که از طریق عوامل جن آسیب های روحی و روانی زیادی را به دنبال دارد.