برای کسانی که می خواهند به آرامش فکر کنند

به نقل از پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان در کتاب بحار جلد 75 صفحه 204 روایتی است که (امام صادق علیه السلام) می فرماید:

ای فرزند آن که به آنچه به او قسم خورده راضی باشد نترس و هر که چشم خود را به دست دیگری دراز کند فقیر خواهد مرد و نداند. او به آنچه به او سوگند خورده ام راضی است و خداوند آنها را در احکام خود ملامت می کند، و هر که کوچک باشد ستم دیگران بزرگ است و معصیت خود اوست و هر که کوچک باشد گمراهی نفس اوست. خطای دیگران

ای پسرم! هر کس به آنچه نصیب او شده راضی باشد; غیر ضروری است. و هر که به آنچه در دست مردم است چشم دوخته باشد، فقیر خواهد مرد. اگر کسی خطاهای دیگران را در نظرش کوچک و ناچیز ببیند و لغزش های خود را کوچک و ناچیز ببیند، لغزش های دیگران در نظرش بزرگ می شود.

شرح این حدیث بر اساس درس آیت الله آقا مجتبی تهرانی را در ادامه بخوانید:

به خدا پناه می برم از شر شیطان. بسم الله الرحمن الرحیم

در یک روایت است، نقل شده است، البته نمی گویند راوی کیست، من ندیدم. او از اصحاب امام صادق علیه السلام است، می گوید: رفتم و به محضر پیامبر وارد شدم، دیدم او نشسته است، پسرشان موسی بن جعفر علیه السلام در مقابل او نشسته است. پدرش و امام صادق (علیه السلام) او را نصیحت می کند. به قول ما پدر داشت پسر را نصیحت می کرد. حالا من نمی خواهم؛ همه چیزای قبلیشو پاک کردم بعد می گوید: این جملاتی است که توانستم حفظ کنم. معلوم می شود که سخنان پیامبر آنقدر مفصل بوده که این صحابی توانسته آنها را حفظ کند. اینها دستوراتی است که پدر به پسر می دهد. حالا قبل از شروع این جملات، مقدمه ای را بگویم. و این است که

انسان در زندگی دنیایش همه دنبال آرامش است، واقعا همینطور است. اینجوری نیست؟ هان! هر چه به این در و آن در می زند، برای ایجاد آرامش برای خود است، هرگز نمی خواهد درونش را به هم بزند، بلکه می خواهد آن را آرام کند. حتی آنهایی که دنبال پول می دوند فکر می کنند که برایشان آرامش می آورد. همه اینجوری هستن

می گوید: پیامبر جمله اول را که حفظ کرده بود گفت و دیدم برگشت و به پسرش گفت:

ای پسرم! «من قانع بیما قاسم لهو ستغنی» اگر کسى راضی باشد، به آنچه رسیده راضی باشد، به اصطلاح عادی شرعی ما، این آرامش را پیدا می کند. به این ترتیب آرامش پیدا می شود. اشتغنا، خود را بی نیاز می بیند، این در را بکوب، در آن در را بکوب. میفهمی چی میخوام بگم؟! این دیگه معنی اشتغنا هان!؟ من به کسی نیاز ندارم، آسان است. چه مشکلی دارد روح آسوده است، آرام شده است.

اما از سوی دیگر، اگر کسی چشمانش را بر آنچه در دست دیگری است ببندد، این «بیچاره» به قول ما آخرین گونه ای را که می خواهد پرتاب می کند; احساس کمبود می کند و روحش غمگین است. می بینید، نگاه کردن به آنچه دیگران دارند آرامش شما را از بین می برد. فهمیدی این چیزی است که تو را فقیر می کند این به اصطلاح جمله دوم است. چهار تا از جمله هایش را حفظ کرده بود. چهار، پنج برابر

ثالثاً: «من راضى به آنچه او را سوگند مى دهم»; اگر کسی از کاری که خدا برایش کرده راضی نباشد. درسته یا نه؟ این را بدانید! «خداوند در احکامش متهم است»; این نعوذبالله دارد خدا را متهم می کند، در تدبیری که برای خلقش از نظر رزق و روزی انجام داده، نعوذبالله، الان نمی توانم بگویم، می خواهیم فلانی را به خاطر کاری که کرده متهم کنیم، می گوییم: این را نفهمید. دیگه چی بگم از خودمون نمیگیم؟ هان!؟ او احساس خوبی ندارد. به عرض من رسیدی؟ او احوال من را نمی داند، مثلاً تهمت جهل، جهل، «اللَّهُ عَلَیْهِ فِی الْمُحْسَارِ»; نعوذبالله شد؟! تصور نکن! فکر کردی که، بله، فقط به این دلیل که تو قلب داری، هیچی! شما باید آن را به زبان خود بگویید، به معنای واقعی کلمه، نه! رضایت متعلق به قلب است. اینکه تو دلت راضی نیستی به چیزی که خدا داده، عدم رضایتت، اینه که به خدا تهمت میزنی. نگاه کن حرف دلت را زدی ها به زبان نگفته، ها، همین. این تهمت زدن به خداست. این عدم رضایت چیز دیگری نیست، بیان نشده است.

«وَ كَسَتْ أَكْمُ الْعُسْرَةِ الْغَيْرِ أَشْرُ مِنْ فِيْسِهِمْ ». نفسه استاعظم ظلّه غیره»؛ برعکس، اگر لغزش خودش در نظرش کوچک جلوه کند، لغزش دیگران در نظرش بزرگ جلوه می کند، این دو جمله به هم متصل هستند، می فهمی یعنی چه؟ و معتقد است که اگر انسان دیگری را ببیند. اشتباهات مردم به عنوان کوچک و بزرگ است، این به چه معنی است، این کار را انجام ندهید می فهمی که چه می گویم، او اشتباه کرد و سعی کرد خودش را اصلاح کند، چه نقشی دارد؟ انسانها، آیا می دانید این شخص هرگز فراموش نخواهد شد؟