بعد از مرگ انسان در قبر چه اتفاقی می افتد؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، در کتاب الکافی جلد 3 صفحه 240 – بحارالأنوار جلد 6 صفحه 265 روایتی است که (امام صادق علیه السلام) می فرماید:

اگر میت را در قبر می گذاشتند، شخصی مانند او به او می گفت: «این سه چیز است، پس روزی او قطع می شود.» اگر تو قوم من بودی، تو را رها می کردم و از تو روی گردان می شدم. و من کار شما را انجام خواهم داد و با شما خواهم بود.

وقتی میت را در قبر می گذارند، شخصی برای او استعاره پیدا می کند و به سراغش می آید و خطاب به او می گوید: ما سه نفر بودیم که همیشه با هم بودیم. یکی رزق تو بود که مرگت از تو جدا شد. دیگری خانواده و اقوام تو بودند که تو را ترک کردند و جدا شدند و رفتند. دیگری من هستم که عمل تو بودم و همیشه با تو بودم. حال بدانید و آگاه باشید که در میان این سه نفر، من حقیرترین و کمترین شما بودم

شرح این حدیث بر اساس درس آیت الله آقا مجتبی تهرانی را در ادامه بخوانید:

به خدا پناه می برم از شر شیطان. بسم الله الرحمن الرحیم

در گذشته داستانی خواندم که چگونه انسان می خواهد جایگاه خود را در پیشگاه خداوند ببیند. در روایتی بود که ببیند جایگاه خداوند در برابر او چگونه است که نسبت به اعمال اوست; مشروع و نامشروع حالا می خواهم این داستان را به همین مناسبت بگویم.

از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است. حضرت فرمود: وقتی مرده را در قبرش می گذارند; یعنی این کنایه است، قبر اشاره به عالم برزخ است، وجد برزخ. به محض ورود به وجد برزخ; زیرا ما سه لذت داریم: دنیا، برزخ و قیامت. از این خودشیفتگی عبور می کنیم، وارد خودشیفتگی بعدی می شویم. «فَإِذَا قَرْبُ الْمُوْتِ» وقتی میت را در قبر او بگذارند، موجودی در آنجا مظهر پیدا می کند. کسی را می بیند. «فقلا لاهو» آن شخص با این حرف می زند. می بیند که یک نفر با اوست. او را می کشد و به این مرده می گوید: «یا هزا» فلانی! او آن را می داند. ما سه چیز بودیم در دنیا، در آن خلسه، با تو بودیم: «کان رزقک فانقاتا بانقتا آجلک» اول: این یک اشاره است، ریزک. مادیات دنیا بود: پول و پله تو بود، زندگی تو بود، خانه تو بود، ماشین تو بود و غیره. درسته یا نه؟ هان! آنها با شما بودند، آنها با شما بودند. تو با آنها بودی، آنها با تو بودند. اما وقتی به آخر عمر رسیدی از تو هم جدا شدند دیگر خبری نیست. شما برهنه و برهنه به قول ما درسته یا نه؟ از تو جدا شدند این اولی؛ چون سه نفر بودند «کونا تالاثا». اینکه اولی دنبال کارش رفت. دومی: «وا کان اهلک» اقوام تو بودند، هان! فرض کنید بچه های شما، همسرتان، همه آنها، اقوام شما بودند. «و چون مردی، تو را ترک کردم». آوردندت گذاشتند تو قبر خداحافظ. آنها رفتند. آنها هم رفتند. این بار دوم است. در دنیا سه نفر بودند، اولی چه شد؟ جدا شد دومی هم جدا شد. و اولی می گوید: «وَ أَنْ أَعْلَکَ وَ الْعَمْرِکَ» فهمیدی؟ میدونی من چی هستم؟ من عمل تو هستم، من خیلی به تو وفادارم، می فهمی؟ ازت جدا نمیشم “وا انی کنتو امالک و کنتو معک” من با شما هستم، اکنون. یه چیزی بگم تو دنیا سه نفر بودیم با تو بودیم درسته یا نه؟! آنهایی که رفتند اما بگذارید این را به شما بگویم “اما” آگاه باشید. رو به او می کند و می گوید: «أمّا عَنِی کنتو احوان الثلاثاهه علیک» من پیش تو بودم در این سه فروتن ترین، سبک ترین، فروتن ترین، در مقابل تو بودم. یعنی تو برام مهمی هان! تو ندادی به پولت اهمیت میدی، مضطرب میشی هان! تو به فکر اقوامت بودی، میدونی چی میگم؟ اما تو به من اهمیت ندادی حالا می بینی همه رفته اند، من با تو هستم. فهمیدی اگر خوب کار کرده ای که این عمل؛ چون می گوید من عمل تو هستم. حالا چیه، این چه عملیه هان! خدا می داند.

در این روایت امام صادق رضی الله عنه به این امر اشاره می کند. به کار خود توجه کنید. شما کاری را که انجام می دهید انجام دهید. به همان اندازه که به همسر و فرزندانتان اهمیت می دهید به کار خود اهمیت دهید. میفهمی چی میگم؟ نظر شما در مورد عمل و کاری که انجام می دهید چیست؟ نباشی میفهمی؟! این چیزی است که شما را رها نمی کند و همیشه با شماست. اگر نه، می دانید منظورم چیست؟ آنجاست اگر وضو بد باشد باز هم با توست. متمرکز کردن