بندگان واقعی خدا چه کسانی هستند؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، به نقل از ایکنا، محسن اسماعیلی، حقوقدان و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در یادداشتی با عنوان درسی از نهج البلاغه نوشت:

نادیده گرفتن اشتباه دیگران و توهین هایی که انجام می دهند، «غفلت» نامیده می شود و این با «غفلت» متفاوت است. غفلت آن است که انسان نفهمد و نفهمد; در مقابل غفلت، که عبارت است از نادیده گرفتن عمدی چیزی که ما فهمیده و فهمیده ایم; مانند جهل و نادانی، اولی جهل و دومی خود خواری است.

همه ما هر روز با صدها نفر روبرو هستیم، صحبت می کنیم و احتمالاً همکاری می کنیم. در هر دیدار و گفتگو و همکاری ده ها جمله رد و بدل می شود و شاهد حرکات و رفتار یکدیگر هستیم. طبیعی است که در این تعداد زیاد مراودات روزانه چیزهایی را ببینیم یا بشنویم که دوست نداریم یا شایسته شأن و شخصیت خود نمی دانیم.

عاقلانه است که اشتباهات دیگران را تا حد امکان ندیده و توجیه نکنیم (برای این کار هر چقدر که بخواهی بهانه و احتمال وجود دارد) اما اگر راه گریزی و توجیهی وجود نداشت، اکنون وقت آن است که آنچه را که داریم نادیده بگیریم. دیده می شود، وگرنه فقط ما زندگی را تلخ می کنیم و دنیا را تاریک می بینیم. بدون اینکه نیشی به طرف مقابل وارد شود یا چیزی را در دنیای بیرون تغییر دهد.

حضرت مولا فرمود: «نصف کار عاقل احتمال و نیم دیگر غفلت» زیرا «کسی که خیلی چیزها را نادیده نگیرد زندگی و آسایشش را تباه کرده است». زیبایی بالاتر این صفت، نزدیک شدن ما به صفات و اسماء پروردگار است که اگر می خواست بر اساس اعمال و خطاهای ما با ما رفتار کند، موجود زنده ای در زمین باقی نمی ماند.

این چنین است: «بندگان راستین خدای رحمان کسانی هستند که در زمین با حیا و فروتنی راه می‌روند و چون جاهلان (به ناحق) با آنها مقابله کنند، با سلام و آرامش سلام می‌کنند. وقتی (حرف یا کردار) بیهوده و باطل می شود، با وقار از کنار آن می گذرند.» البته همه چنین دریای دل ندارند و صبر می خواهد بزرگواری باید باور داشت که «از شریف ترین اعمال انسان بزرگوار، غفلت از آنچه می داند».