گروه فکری: یادداشت زیر توسط Ashkan Taghipour استاد فرهنگ و زبانهای ایران باستان و دکترا در مدیریت و معلم در روزنامه اعتماد تاریخ ، تحولات و اهمیت سازمان های اجتماعی در ایران منتشر و بررسی شده است. نویسنده استدلال می کند که این سازمان ها نقش مهمی در توسعه اجتماعی دارند و مفهوم “جامعه مدنی” بدون آنها بی معنی است. بنابراین ، در خاطرات خود ، مانند اصالت تاریخی خیرخواهی در ایران و ریشه های باستانی آن ، تصویب مذهبی برای خیرخواهی ، انتقال از مشارکت اجتماعی سنتی به مشارکت اجتماعی مدرن ، مزایای مشارکت اجتماعی مدرن و روابط آن با امنیت ملی و تأکید بر همکاری دولت و سازمانها. به طور خلاصه ، این مقاله به نقش حیاتی سازمانهای اجتماعی در توسعه و امنیت ملی اشاره دارد و با جدایی منافع سنتی از مشارکت اجتماعی مدرن ، بر لزوم حفظ سرمایه فرهنگی گذشته به همراه پذیرش و گسترش الگوی مدرن “جمع و جور” تأکید می کند. نویسنده معتقد است که این رویکرد نه تنها به توسعه اجتماعی کمک می کند ، بلکه با ایجاد همبستگی و حس تعلق ، سپر دفاعی محکم را نیز ایجاد می کند. این یادداشت به شما برمی گردد:
****
سازمان اجتماعی یکی از مهمترین و غیرقابل انکار ستونهای پیشرانه “توسعه اجتماعی” کشور است. در اصل ، اصطلاح “جامعه مدنی” در قالب یک امتیاز برای یک ملت که به فرهنگ باستان و تمدن این فرهنگ افتخار می کند ، مهم نیست که نقش تأثیرگذار “سازمان های اجتماعی” چیست. در این چند خط ، من نمی خواهم با تعداد ، آسیب شناسی و تحلیل خرد اقتصادی سازمان های اجتماعی ، که عمدتاً به عنوان سازمان های غیردولتی ، خیریه ، گروه های جهادی ، انجمن های دوستی و شبکه های خیریه و جوامع یاد می شوند ، مقابله کنم. چه در حاکمیت و چه در بین مردم ، در اصل ، نیاز به سازمان اجتماعی حداقل از لحاظ نظری شک دارد. من این گزاره را کاملاً مطرح کردم زیرا ما به وضعیت سنتی ، مذهبی و مذهبی سازمان های اجتماعی در قالب امور خیریه سنتی و امور سنتی به جای آتش و معبد به مسجد و حسینیا و مدرسه در طول تاریخ باستان ما از دیروز تا امروز اعتقاد داریم.
یکی از تفاوت های اساسی در نگرش به وضعیت سازمان اجتماعی دقیقاً از همان اصالت مبتنی بر سن آغاز می شود. در فرهنگ ایرانی باستان از هزاره ها قبل و قبل از ظهور اسلام ، امور خیریه نیز در قالب فداکاری ، فداکاری و نذر زندگی اجتماعی هر شخصی که به خدا و مؤمن در بهبود زندگی اجتماعی ایمان داشته باشد ، بود. از آنجا که اعتقاد به خداوند یک ایران باستان بود. این خیرخواهی در قالب احکام زندگی روزمره بود. علاوه بر متون مذهبی باستانی زرتشت و هزاران سال کتیبه ، اسلام نیز پس از تصویب آن به صراحت تأکید می کند. فردووی بزرگ در شهنومه ، جایی که او می خواهد ارزش و ضرورت انجام آن را ارزیابی کند ، به پیروزی بزرگ فرییدون بر زاهک در متون باستانی تاریخی-قسمت اشاره دارد:
«فرییدون فرخ فرشته نبود
NOISHES و NOZING
به اسباب بازی و آن را خوب پیدا کنید
شما آن را دادید و آن را انجام دادید ، Fereidun که در آن هستید.
با نگاهی به خوبی های باستان ، می فهمیم که این فرهنگ “مرکز شهر” و “وقف” ، که از ایران باستان وجود دارد ، خمس ، زکات ، خیریه و بسیاری دیگر از امور عمومی پس از اسلامی ، عبادت و حسن نیت قبلی را تکمیل می کند. تاکنون دریافتیم که خیریه یا وضعیت فعلی مشارکت اجتماعی در ایران سابقه طولانی دارد. از قرن 5 و پس از انقلاب صنعتی فرانسه در اروپا ، مشارکت اجتماعی مدرن با توجه به “توسعه” و پیامدهای آن مبنی بر ظهور آسیب های اجتماعی و موضوعات اجتماعی نوظهور ، بسیار فراتر از نقش کلیسا در قرن های قبلی بود. سالها بعد ، به شکل رسمی و جهانی ، مدیریت مشارکتهای اجتماعی مدرن به طور رسمی در ماده 6 منشور سازمان ملل در ماده 6 منشور سازمان ملل ذکر شد.
بنابراین ، در حقیقت ، سازمان های غیردولتی ، یا به نوعی مفهوم سازمان های غیردولتی ، می توانند به عنوان یک کلمه و از نظر ساختاری وارد شده از غرب توسعه -با محوریت ایران مدرن دیده شوند ، اگرچه سنت خوب هزاره ها به طور سنتی موقعیت قوی خود را حفظ کرده بودند ، و هنوز هم مکان قدرتمندی بود. در این داستان ، تفاوت ها و شباهت ها ، همپوشانی ، هم افزایی ، سوء تفاهم و تضاد خیرخواهی سنتی با مدیریت مشارکت اجتماعی متمرکز و متمرکز اداره می شود. این لحظه و درک این موضوع بسیار مهم و درگیر در ظرافت های خاص است ، زیرا درک صحیح شناختی می تواند منجر به هم افزایی منحصر به فرد در این مسیر شود ، که در نهایت نتیجه “توسعه اجتماعی” یا برعکس است.
در الگوی خیرخواهی سنتی یا باستانی ، کل جامعه خوب است ، اما بیشتر افراد برجسته در ثروت ، اخلاق و اعتبار اجتماعی دارای وزن زیادی هستند. معمولاً مبلغ کمتری توسط افراد برجسته کمتر برای ساختن یک مدرسه ، مسجد یا نیاز اساسی وجود دارد که نام ها را حفظ می کند و به یاد می آورد که عزیزان و در بسیاری موارد طبق برخی توصیه های مذهبی یا شرم و شرم زیبا شرقی این سرویس. به عنوان مثال ، در نگرش جدید ، جامعه هدف ما نه تنها دانش آموزان یک منطقه مدرسه ، بلکه تمام کسانی که از کمترین پول برای ساخت مدرسه به مدرسه می پیوندند بخشی از مخاطبان این مشارکت اجتماعی هستند.
یعنی تعداد زیادی از افراد با پول کم برای تعداد زیادی از کودکان کم ، ساختمان مدرسه ایجاد می کنند که به نوبه خود منجر به مشارکت جمعی ، هدف نهایی و انسجام اجتماعی و “مجموعه” می شود. دو نگرش قدیمی و مدرن مکمل های خوبی برای یکدیگر هستند. در خیرخواهی مدرن ، به دلیل تعداد زیادی از افراد در کمپین ها اگر شرکت کنندگان در راه کار خوب قرار بگیرند ، می توان مقدار پول را جایگزین کرد و رشد جدید را می توان به راحتی جایگزین کرد ، در حالی که در تروما سنتی می توان از یک پروژه عالی بهره مند شد.
در هنگام انتقال از خیرخواهی سنتی به مشارکت اجتماعی جدید و مشارکت اجتماعی ، شرط حفظ سرمایه سنتی سرمایه داری چیست ، گسترش نگرش مشارکت اجتماعی مدرن است. در خیرخواهی مدرن ، با توجه به مشارکت بیشتر افراد ، نقش سازمان ها برجسته تر می شوند و نظارت اصولی به صورت خودجوش مورد نیاز است. با یک مثال عینی ، من با بیان یک تجربه زندگی ساده از زنگ جدید بر اساس کالای جمعی که نمی تواند در خیرخواهی سنتی وجود داشته باشد ، سخنرانی را کوتاه می کنم. در اوایل دهه 1980 ، پس از زمین لرزه اصلی استان آذربایجان شرقی ، در سازمان اجتماعی ما ، پس از ارزیابی دقیق ، هماهنگی و تصویب سازمان نوسازی مدرسه تصمیم گرفت دبیرستان را برای دختران ما در دهکده مرزی در استان بسازد.
هزینه اصلی ساخت و ساز به طور سنتی تأمین شده و مشارکت برخی از محبوبیان خیرخواه. پس از افتتاح دبیرستان ، سالن بزرگ کارگاه رایانه ، که نیاز به ارائه بسیاری از دوره ها و مهارت های کودکان ما داشت ، خالی بود. در عین حال ، ما یکی از اولین کمپین های مؤثر جمع و جور مالی را با کمک یک بستر تخصصی برای تهیه رایانه ها و کلیه لوازم جانبی لازم شروع کردیم ، که با مشارکت شفاف و خاص هزاران نفر به صورت تخصصی در فضای WB انجام شد و کمپین در این زمان پیشاهنگ مطرح شد. نقل از پیشرفت کمپین مطابق با قالب خاص این سیستم عامل در اینترنت به ذینفعان پروژه ارسال می شود.
جالب اینجاست که در میان دستیاران پسر دانشجویی از ایرانشهر در سیستان و استان بلوچستان ، وی هزاران تومان را پرداخت کرد. در همان زمان ، من با خودم فکر کردم که فضایی وجود دارد که پسر محبوب ما بلوچی از استان جنوب شرقی در نقشه جغرافیایی ایران می تواند کارگاه رایانه ای خواهران کوچکتر را در یک روستا در مرز شمال غربی مجهز کند ، نه فقط یک حس همدردی ، و نه فقط یک حس همدردی. به خودی خود تحقق می یابد.
اگر یکی از معدود جدایی طلبان و مأمورین بیگانه در احمق فریب ، ما را می خواهد ما را تحریک یا توجیه کند ، همان کمک به ظاهر کوچک در قالب مشارکت اجتماعی ملموس در بازسازی وطن ، حس خواهر و یک ملت به زندگی می رسد تا آنها قطعاً از نگاه جدایی طلب خودداری کنند. این در خیرخواهی سنتی با تمام مزایای بزرگ آن در این ابعاد موجود نبود. با این جنگ دقیق و دقیق ، دشمن ایران نیز به طور خودجوش در این مشارکت اجتماعی جدید جمعی در سایه خیرخواهی سنتی و باستانی در خانواده “ایرانی” خفه می شود و قدرت واقعی “بدن متحد ملی ایرانیان” با مهربانی و اشتیاق مورد استقبال قرار می گیرد.
من فراموش نمی کنم که رئیس شهید ، آیت الله ریدی ، “شریک اجتماعی” نامیده شود ، اما “شرکای استراتژیک” هنگام میزبانی تعدادی از فعالان و سازمان های اجتماعی برگزار می شود. تغییر نگرش های عملی و اعتماد به سازمان های اجتماعی بزرگترین هدیه برای آنها است ، به ویژه در وضعیت فعلی که جامعه شناسان مسئول حوزه های اجتماعی هستند.
1
منبع: www.khabaronline.ir
