نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان،چاپ مهم دیگری از کتاب من به نام لا یحضره الفقیه وجود دارد که تاکنون به درستی معرفی و استفاده نشده است. نسخه ای که محمد بن بندر بن محمد در سال 579 هجری قمری از روی نسخه ای به تاریخ 395 هجری قمری نوشته است. این نسخه در اصل شامل دو جلد اول کتاب بود که در زمانی نامعلوم به دو قسمت تقسیم و در دو جلد مجزا صحافی شد و هر یک از این مجلدها سرنوشت متفاوتی داشت.
بر اساس روایات کتب، نگارش جلد اول این چاپ در 13 ذی قعده سال 579 هجری قمری به پایان رسیده است. این جلد کوتاه در صفحه اول و آخر دارای اشکالاتی است. نسخه نزد یک مجموعه دار خصوصی در قم نگهداری می شود. اما آخرین صفحه حاوی پایان کاتب از کتاب جدا شد و در حراج تمشک لندن (حراج هنر اسلامی و هندی، مورخ 23/04/2018، شماره 197) به صورت جداگانه فروخته شد.
در سال های اخیر تابلویی شامل شاهزاده ای با تسبیح در دست و کتیبه ای در کنارش به صفحه آخر نسخه اضافه شده است. همچنین متون و ابیات دینی از نسخه های خطی دوره ایلخانی بریده و در حاشیه اکثر صفحات چسبانده شده است. هدف از انجام این کار اصلا مشخص نیست. در قرون متأخر این مجلد به اختصار حاشیه نویسی شد و گاه مطالبی در میان سطرهای آن نوشته می شد.
نگارش جلد دوم این دوره در ذی حجه 579 هجری قمری به پایان رسید. کاتب در پایان می گوید که نسخه خود را از روی نسخه ای که به خط اولیه و به تاریخ 395 ه.
کاتب در صفحه اول نسخه نوشته است که نسخه را برای استفاده خود نوشته است: «صحیبه کتبه محمد بن بندر بن محمد متأله به و رزکا علما نفا به محمد و اله الاکرمین». در قرون گذشته، عموماً دانشمندان برای استفاده شخصی و ارضای خواسته های علمی خود به نگارش کتاب های دینی یا علمی روی می آوردند. بنابراین با توجه به نگارش این نسخه می توان محمد بن بندر بن محمد را از علمای گمنام شیعه دانست که نام و مشخصات او در منابع موجود ثبت نشده است.
مانند جلد قبلی کتاب، تزئینات و تصاویری نیز به این جلد اضافه شده است. این تزئینات اضافی در دو مکان هستند:
ابتدا در بالای صفحه اول نسخه، قبل از شروع متن و بالای بسمله، سوره ای از قرآن مربوط به دوره ایلخانی بدون توجه به ناسازگاری آن با متن چسبانده شده است. این سوره متعلق به سوره روم است و نام سوره و تعداد آیات آن با خط کوفی طلایی مصحح (الروم، ستون آیه) نوشته شده است. یک خورشید نیز به کتیبه در حاشیه چسبانده شده است.
دوم نصف صفحه 54 ب و قسمت بالای صفحه 55 ر که به اشتباه کاتب خالی مانده است. در سه سطر آخر «باب حسن القیام علی الدواب» کاتب به اشتباه بخشی از متن سه فصل قبل (باب ما لام تابهم عنه البهایم) را نوشته است. به همین دلیل بقیه صفحه را خالی گذاشته بود و به اندازه متن این فصل در ابتدای صفحه بعد خالی گذاشته بود و به نوشتن ادامه می داد. او قصد داشت بعداً 7 سطر اول باب حسن القیام علی الدواب را در این صفحه بنویسد; اما به هر دلیلی این کار را نکرده است.
در فضای سفید این دو برگ تزئیناتی اضافه شده است. در پایین G54P یک تصویر قدیمی از پیرمردی در حال نماز و نشستن روی یک حصیر وجود دارد که دو مهر در پهلوی خود دارد: یکی مهر مدور در ابتدای نسخه و دیگری مهر بیضی شکل: پیرو دین پیامبر، سلطان محمد». بر بالای G55، کتیبه و علامت خورشیدی متصل به آن از نسخه خطی ایلخانی چسبانده شده است. دور تا دور این کتیبه با خطوط و قفسه های تزئینی تزئین شده است.
در لبه صفحه اول، مالکیت حسن بن مطر الاسدی نوشته شده است. ظاهراً او عزالدین حسن بن حسین بن مطر اسدی (مساكن 849 هجری قمری) از شاگردان ابن فهد حلی است. میرزا عبدالله افندی نسخه ای از الدروس الشریعه را با حواشی آن به تاریخ 849 هجری در حله دیده بود.
مهری گرد که روی آن نوشته شده است: «بسم الله الرحمن الرحیم». یا رد الشمس لل علی بن ابوطالب راد علی زلتی 1316»
در ابتدا و انتهای صفحه 54 ب مشاهده می شود که صاحب آن معلوم نیست. این مهر در آخرین صفحه جلد اول مهر شده است.
این جلد در حراج ساتبی در لندن در سال 1982 فروخته شد (حراج 26 آوریل 1982، آیتم شماره 43). سپس به مجموعه جعفر جعفرزاده قاضی در آلمان منتقل شد و پس از مرگ وی همراه با نسخه های دیگر در حراج کریستی به فروش رسید (حراج آثار اسلامی، ۱۴ مهر ۱۳۸۹، شماره ۱۷۵). 6 چهار سال بعد، این نسخه دوباره در همان حراج عرضه شد. (حراج آثار اسلامی و هندی 20 فروردین 1393 شماره 36).7 و سرانجام در سال 1395 به کتابخانه ملی ایران (شماره 39608) منتقل شد.
منبع: www.khabaronline.ir
