گروه فکری: مقاله دکتر تقلید آزاد آماکی استاد جامعه شناسی در دانشگاه تهران روزنامه ایران منتشر شده ، وی سعی می کند اگر پزشکان در انتخابات سال 1403 انتخاب نشده بودند ، به این سؤال پاسخ دهد ، اکنون ایران چه خواهد بود؟ ارمکی ابتدا پیروزی مسعود را در انتخابات ریاست جمهوری و چرا این انتخاب تجزیه و تحلیل می کند. استاد دانشگاه معتقد است که رای مردم به پزشکان نشانه ای از رویکرد غالب جامعه ایران به اعتدال ، اعتدال و اصلاحات است ، رویکردی مبتنی بر ساخت و ساز به جای از بین بردن. بر خلاف رویکردی که آن را “روشنفکری و بنیادگرایی” می نامد. از دیدگاه نویسنده ، این انتخاب نه تنها یک رویکرد داخلی است ، بلکه پاسخی به گرایش جهانی به افراط گرایی و بنیادگرایی سیاسی است. نویسنده با اشاره به پیامدهای احتمالی انتخاب فردی غیر از پزشکی ، اظهار داشت که این انتخاب در حوزه خارجی به جای تقویت جنگ و فشار نظامی توسط کشورهای خصمانه منجر به ایجاد وضعیت “صلح ، جنگ” شده است.بشر در این شرایط ، ایران آماده بحث در مورد منافع ملی از طریق دیپلماسی است ، اما در عین حال کاملاً آماده دفاع از خود است.
در حوزه داخلی ، او پزشکان را “طلسم گفتگو” می داند ، زیرا او اصرار دارد به جای تحمیل نظر خود ، استدلال های مختلف را بشنود و به اجماع ملی دست یابد. سرانجام ، برای آینده دولت پزشکی ، نویسنده پیشنهاد تجدید نظر در عملکرد وزیران و ایجاد فضا برای نخبگان و چهره های ملی را نشان می دهد. وی در مقاله خود ، در مقاله خود ، در مورد سه موضوع انتخاب پزشکی ، پیامدهای انتخاب پزشک در سیاست خارجی و پیامدهای انتخاب سیاست داخلی ، بحث می کند و در نهایت پیشنهادات اساسی و مرحله ای خود را برای تجدید نظر در عملکرد کابینه و فراهم کردن زمینه ای برای چهره های ملی و نخبه در نظر می گیرد. در این مقاله آمده است:
****
در پاسخ به این سؤال ، “اگر پزشکان رئیس جمهور نبودند …؟” من فکر می کنم باید نگاهی به جریان های قبل از ریاست جمهوری بیندازیم. یعنی فرایندی که اکثریت رای دهندگان ، گروهی از آنها قبلاً از صندوق رأی خارج شده بودند ، ترجیح می دادند پزشکان را انتخاب کنند. با نگاهی به این فرایندها ، علاوه بر توضیح اینکه چرا انتخاب پزشکان از پزشکان ، به این سؤال پاسخ می دهد ، “اگر پزشکان رئیس جمهور نبودند …؟” زیرا این دو پاسخ به هم پیوسته اند.
نگاهی به دوره قبل از انتخاب ، ما را در مواجهه با دو نوع قضاوت و قضاوت قرار می دهد. اولین حكم در مورد ایران امروز و دیگری بررسی شرایط ایران فردا است. در روزهای قبل از این انتخاب دموکراتیک ، نوعی درگیری قابل مشاهده بود. درگیری بین دیدگاههای فرهنگی ، سیاسی رقیب و نامزد آن و در مواجهه با اعتدال ، اعتدال و اصلاح گرایی ملی که ایرانیان به پزشکان اعتقاد داشتند متبلور شدند.
جامعه ایران با چنان دوگانه روبرو شد که سرانجام یک رویکرد متوسط ، اعتدال و اصلاحات ملی را انتخاب کرد. این انتخاب به دلیل این واقعیت تاریخی است که شخصیت اساسی جامعه ایران امروز ساخت ، نه سقوط یا نابودی است. در دهه های اخیر ، ایرانیان نشان داده اند که از هرگونه تلاش برای فروپاشی خودداری می کنند و گزینه جایگزین آنها ساخت ، اصلاح و اصلاح است. به عبارت دیگر ، در دهه های اخیر ، ایرانیان در رویکردهای سیاسی خود نشان داده اند که آنها به دنبال پیروزی خود در آدم ربایی هستند ، نه مبارزات فکری ، سیاسی یا فرهنگی.
بنابراین ، رأی به پزشکان محصول و برعکس چنین دوگانگی دوگانه فکری و سیاسی ، از یک سو و از سوی دیگر ، این اعتدال متوسط و اعتدال بود. من به عنوان یک جامعه شناسی که بر شناسایی مؤلفه های جامعه ایران متمرکز است ، معتقدم که انتخاب جامعه ایران خوب و صحیح بود. باید در نظر داشت که این انتخاب پس از چند دوره فاصله از انتخابات صورت گرفت ، که اهمیت مردم را برای گفتن به مشارکت سیاسی و نحوه انتخاب آنها دو برابر می کند.
به ویژه ، تجربه کشورهای غربی و برخی از کشورهای آسیایی نشان می دهد که با گذشت زمان ، مردم این جوامع تمایل بیشتری به تمایل به کاندیداهای بنیادگرایانه دارند که تجربه ایالات متحده و مجارستان این موضوع را تأیید می کند. امروز ، از غرب تا آسیا ، ما شاهد ظهور تمایلات سیاسی بنیادگرایانه هستیم که ریشه های مذهبی و مذهبی دارند و تمایلات آنها را با لعاب یا نگرانی های سیاسی دنبال می کنیم. در این کشورها ، نیروهای بنیادگرایانه نیروهای سیاسی و اجتماعی خود را با چنین انگیزه ها و انگیزه ها و همچنین گسترش حوزه اجتماعی جریان های وابسته خود تقویت می کنند.
با توجه به جهانی سازی آترواسکلروز سیاسی ، می توان اهمیت انتخاب ایران را در سال 6 درک کرد.به عبارت دیگر ، با توجه به این وضعیت جهانی ، این سؤال پیش می آید که اگر کسی غیر از پزشک برنده شود ، چه فرایندهایی یا وقایع انتظار داریم؟ ورود ایران به یک جنگ کامل ، نه جنگ در 5 روز ، یک واقعه احتمالی بود. از آنجا که جنگ و فشار نظامی چیزی است که دولت های سخت افزاری ، از ایالات متحده گرفته تا سرزمین های اشغالی و حتی اروپا. اما با حضور یک رئیس جمهور معتدل در ایران ، سایر کشورهای راست و راست به دلیل بهانه ای برای حمله سیاسی و نظامی به ایران ، به ایران محدود شدند و بازی آنها را بسیار نابود کردند.
در حوزه داخلی در مورد انتخاب پزشکان چه می توان گفت؟ پزشکان امروز در مورد اعتدال ، اصلاحات ، سازگاری و اجماع ملی صحبت می کنند. اما نکته این است که اجماع ملی وی دارای ویژگی هایی است که باید شناخته شود یا شناسایی شود. اجماع پزشکی به معنای “پیوستن به من” یا “گوش دادن به من فقط برای گفتن” نیست. در مقابل ، این رویکرد یک جانبه و غیر دوگانه ، پزشکان همیشه می گویند که همه ما باید به سخنان یکدیگر گوش دهیم و استدلال های یکدیگر را بشنویم. این یک رویداد مهم در حوزه های سیاسی ، اجتماعی و حتی فرهنگی ایران است.
به خصوص اگر پیش بینی می شد که اگر او کرسی ریاست جمهوری را غیر از پزشکان یا برعکس می گرفت ، “نمی شنیدند” ، بلکه مسئله “شنیدن نظر رئیس جمهور و رئیس رئیس دولت” بود. پزشکان در پذیرش اختلافات وحدت را می بینند ، اما ما دیدیم که برخی به دنبال وحدت برای مشورت با رئیس دولت یا رئیس یک جریان سیاسی هستند. وحدت جریان ها غیر از روند فکری و سیاسی پزشکی این است: “به من گوش کن و رویکرد من را بپذیر.”
در حالی که پزشکان نه تنها بر گفتگوی عمومی و ملی تأکید می کنند ، بلکه برنامه ملی استدلال و شنیدن استدلال همه احزاب و در نهایت انتخاب بهترین استدلال را نیز دارند. پزشکان طلسم گفتگو را در ایران شکستند. با این حال ، باید در نظر داشت که گفتگو یا برنامه مشکل ساز از طریق گفتگو هدفی نیست که پزشکان دنبال می کنند. او می گوید این مذاکرات و استدلال ها باید انجام شود تا در نهایت یک راه حل مشترک و توافق شده برای مشکلات کشور انتخاب شود. این واقعیت و تأکید بر اجماع پزشکی نشان می دهد که انتخاب مردم ایران در سال 6 صحیح بود. بالاتر از آن ، اگر قرار باشد انتخابات سال گذشته تکرار شود ، هنوز هم بهترین رویکرد برای جامعه ایران است که این رویکرد را دنبال کند.
با توجه به آنچه گفته شد ، رویکردهای مبتنی بر جنگ که در خارج از مرزها به سمت ایران و صلح و آشتی وجود دارد که پزشکان با تکیه بر اجماعی که در آن تأکید کرده اند ، می توانند بسازند می توان گفت که امروز ایران در وضعیت “جنگ و صلح” قرار دارد. پزشکان نه تنها از جنگ کشورهای خصمانه جلوگیری کرده اند و تمام تلاش خود را برای ایجاد نوعی صلح مسلحانه انجام داده اند و در داخل کشور نیز با دعوت از جریانهای سیاسی به اجماع ملی ، همان صلح را دنبال می کنند.
بنابراین ، امروز دولت جمهوری اسلامی ایران ، که روسای جمهور پزشکی مسعود به سرپرستی آن است ، به خوبی نقش خود را در مناطق خارجی و داخلی بازی می کند. در خارج ، او ایده صلح مسلحانه را ترویج کرده و توانسته است طلسم گفتگو را در درون آن بشکند ، اگرچه او قادر به گفتگو با دولت ایالات متحده در دوره قبل از جنگ بود ، هرچند به طور غیرمستقیم. امروز ، مسئله گفتگو ، به ویژه در سیاست خارجی ، از وضعیت اختلاف نظر سیاسی بیرون آمده است و ماهیت ابزاری آن برای ارائه منافع ملی بیشتر مشخص شده است. ایران آماده صحبت با بیگانگان و نشان دادن توانایی و قدرت برای هرگونه گفتگو است ، از اروپا تا ایالات متحده ، البته به شرط منافع ایران ، از مهمترین تغییراتی است که در سال گذشته اتفاق افتاده است.
همه اینها در حالی است که هم دولت ، نیروهای مسلح و هم مردم ایران در آماده سازی گفتگو ایستاده اند و آماده دفاع از کشور خود در برابر یک جنگ دیگر و ممکن هستند. در یک سال از دولت پزشکی ، ما از “نه جنگ ، صلح” دوگانه عبور کرده ایم و به وضعیت “صلح و جنگ” رسیده ایم. وضعیت “صلح و جنگ” به این معنی است که ما آماده بحث در مورد مشکلات هستیم ، اما ما همچنین آماده هستیم تا با تمام قدرت خود مبارزه کنیم و در صورت لزوم از کشور خود دفاع کنیم. این تغییر و پذیرش این تغییر ، همراه با مکالمات ملی در جنگ یا پس از جنگ ، همچنین نشان می دهد که انتخاب پزشکان انتخاب مناسبی بوده است.
تاکنون درباره گذشته ؛ هر دو دولت پزشکی و گذشته قبل از دولت پزشکی سال گذشته. اما در مورد آینده و مسیر پیش روی کشور ، دولت و جامعه ایران چه می توان گفت؟
هنگامی که با مشکلی به نام آینده روبرو شوید ، نیاز مهم امروز ما تغییر در مناطق استراتژیک است. رقص ، تصمیم گیری ، تصمیم گیری و تصمیم گیری باید بررسی شود. این یک وظیفه برای همه است. در کنار آن ، عملکرد وزیران نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. این بدان معناست که رئیس جمهور برای بررسی سوابق کابینه طی یک سال گذشته ، به اشکالات و اصلاحات کاربردی ، هیئت مدیره ای را برای بررسی سوابق کابینه ارائه می دهد. حتی اگر احساس نیاز به تغییر کابینت را دارید ، نباید غیرممکن باشد. از آنجا که امروزه باید با یک رویکرد ملی برای حمایت از منافع ملی انجام شود و منافع جریانات ، جناح ها یا افراد رها شود.
پیشنهاد من برای دولت چهاردهم و فرد پزشکی فراهم کردن فرصت و فرصتی برای کار و کار برای چهره های ملی ، قدرتمند ، نخبه و کارآمد است. این فرصت باید به ایرانیان و ایرانیان داده شود تا وارد صحنه شوند و فرصتی برای کار و خدمت داشته باشند. تجربه وزارت اقتصاد در طول جنگ با وزیر جوان نشان داد که این تغییرات میوه های خوب و طولانی مدت برای کشور خواهد داشت.
*دکتر. تنگی آزادسارماکی ، استاد جامعه شناسی در دانشگاه تهران
1
منبع: www.khabaronline.ir
