حکایتی از آیت الله بروجردی که دلها را تکان می دهد!

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، روایتی قابل تامل از آیت الله بروجردی (ره) نگرانی عمیقی را در دل یک عالم بزرگ آشکار می کند. وی با وجود خدمات فراوان همواره دغدغه طهارت اعمال خود را داشته و در مقامش آمده است:

به روایت حوزه، مرحوم آقای زاهدی که مناظره حضرت امام و آیت الله سید احمد زنجانی بودند و این چند نفر با هم دوست بودند، مرحوم آقای بروجردی را دیدند که کنار صندلی زیمفر نشسته و افسرده شده است.

از او می پرسند: چرا؟

می گویند آخر عمرم است و دستانم خالی است و چیزی ندارم.

این آقایان می گویند: آقا! شما خدمات زیادی در ایران و خارج از کشور انجام داده اید.

می گویند: «و اخلاص فعل، پس ناقد بصیر است»; کسى که این کارها را بپذیرد و منتقد این اعمال باشد بصیر و دقیق است.

منتقد کسی است که فلزات را بررسی می‌کند و عیار آن و میزان ناخالصی آن را مشخص می‌کند.

روایاتی وجود دارد که گاهی اعمال انسان به آسمان هفتم می رود، اما فرشتگانی که در آنجا هستند به دلیل نجاست آنها را برمی گردانند. البته اینها درجات بالایی هستند و سختی کار نباید ما را دلسرد کند.

منبع: کتاب پند سعادت جلد ۲ صفحه ۸۲