خاطرات جذاب حجت الاسلام عده ای از متعصبان/مقدسین به بلندگو هم نمی رسد!

به نقل از خبرگزاری اخبار آنلاین به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، استفاده از ابزارهای نوین همواره با چالش هایی مواجه بوده است. شیخ محمد تقی فیلسوف یکی از مبلغان نامدار تاریخ معاصر ایران بود که برای اولین بار در مجالس مذهبی با بلندگو سخنرانی کرد. این اقدام مورد انتقاد و اعتراض برخی مقدسین قرار گرفت.

حجت‌الاسلام فیلسوف در خاطرات خود می‌گوید:

“باید بگویم اولین واکنش مردم مقدس و مردم مقدس در مقابل سخنرانی من در مسجد روی بلندگو بود! یک شب جشن عروسی پسر یکی از بزرگواران بود. در نیمه بزرگ. حجره، ائمه جماعت و مرحوم پدرم نشسته بودند و نصف دیگرش را این مقدسین پر کردند مجلس: جناب فیلسوف، شما خیلی چیزهای خوب می گویید، اما متأسفم و متاسفم که این زبور را به مسجد آورده اید، چرا با مزمور صحبت می کنید؟

تازه سال اول بود که سخنران به مسجد آمد و علما در آن مجلس نتوانستند چیزی بگویند. بعد از صحبت آن آقا، با خونسردی گارسون را صدا زدم و گفتم این بشقاب را بردارید و برای آقا غذا سرو کنید. آن حضرت فرمود: نه آقا، دندونم لق شده، لقمه ای از دندانم می گذرد و اذیتم می کند و نمی توانم غذا بخورم. گفتم چرا دندان مصنوعی گذاشتی؟ گفت چون دندان ندارم و نمی توانم غذا بخورم. گفتم چرا عینک میزنی؟ گفت من دور را بدون عینک نمی بینم. بعد از اینکه این دو اعتراف را گرفتم عصبانی شدم و گفتم: دندان نداشتی، رفتی وام گرفتی تا بخوری. دور را نمی دیدی، برای دیدن دورها عینک می زدی. این کار شما حلال است، اما چون صدای من به آخر مجلس نمی رسد و میکروفون را آورده ام تا صدایم به آنجا برسد، کار حرام کرده ام؟… شما فتوا می دهید؟ آیا شما یک بدعت گذار هستید؟

مجلس با این سخنرانی من وضعیت عجیبی پیدا کرد. مردان نیز بال داشتند. پسر آن مرد عینکی و دندان مصنوعی که آدم فهمیده ای بود، دست پدرش را گرفت و از مجلس بیرون آورد و در اتاق دیگری شروع به سرزنش کرد که هر جا می خواهی نظرت را بگو، هر جا حرف بزن. شما می خواهید، چرا محدودیت های خود را درک نمی کنید. ? این کار ما در آن مجلس به صدا درآمد و در خیلی جاها منعکس شد و بسیاری از محدودیت ها را برداشت.

سخنرانی با سخنران در مسجد سید عزیزالله

برای اولین بار می خواستم در مسجد سید عزیزالله واقع در بازار تهران سخنرانی کنم و اولیای عترت حضور داشتند. مرحوم حاج میرزا عباسعلی اسلامی که نبش سبزه میدان عطاری داشت و متولی مسجد بود در غیاب مردم بلندگو را نصب کرد اما پارچه های مشکی شبستان مسجد و حیاط را روی آن کشید. جعبه بلندگو تا پنهان شود و کسی نبیند. او دستگاه بلندگو را در یک محافظ پنجره مانند قرار داده بود. با این وضعیت برای اولین بار آنجا منبر رفتم. نماز جماعت بسیار مفصل بود. امام جماعت مرحوم آیت الله العظمی حاج سید احمد خوانساری بود. با بلندگو شروع کردم به صحبت کردن مردم دیدند که می توانند صدا را درست همان جایی که نشسته بودند بشنوند. مدتی به هم نگاه کردند. پنج دقیقه که صحبت کردم دیدم حاج میرزا عباسعلی سخنران را قطع کرد. مردم صدای من را درست نشنیدند. آنهایی که به آنها امکان مخالفت داده شد، یک بار فریاد زدند “آقا صدا نیست” و خودشان اعتراض کردند. حاج میرزا عباسعلی با تدبیر بازاری خود با این اقدام منفی قضیه را مثبت جلوه داد.

در همان روزهایی که صحبت های من از رادیو پخش می شد، یکی از علمای استان به تهران آمد. می گفت وقتی رادیو صدای شما را می داد، عده ای جیغ می زدند. بالای منبر رفتم و گفتم آفرین به شما اولیاء احسنت چقدر خوبید! وقتی زن ها در این رادیو می خوانند، نفست نمی آید، اما حالا که خدا و پیامبر و صلوات الله از آن حرف می زنند، گرفتار می شوی و اعتراض می کنی؟ معلوم می شود شما در مقابل خدا و پیغمبر جبهه گرفته اید نه در مقابل خواننده ها و عناصری که گناه را گسترش می دهند. آن آقا این را می گفت و به این وسیله آن شهر را آرام می کرد.

خلاصه اینکه در ابتدا سخنرانی با بلندگو در مسجد و پخش مستقیم آن از رادیو مشکلاتی داشت، اما توجه نکردم، چون محتوا واضح بود و می دانستم این چیزی است که جلو می رود. . حتی قبل از صداوسیما که مرحوم آیت الله العظمی آقای بروجردی در قم بودند و در صحن حضرت معصومه(س) با سخنران صحبت می کردم، عده ای کمی نق می زدند.

یک شب حضرت عالی بر منبر من آمدند. بلندگو کار می کرد، آنها هم گوش می دادند و تا آخر ساکت نشستند. وقتی بعد از سخنرانی من نشست، کار تمام شد و هیچکس چیزی نگفت. سپس بلندگو را بالای مصلای حضرت معصومه (س) گذاشتند و از آن اذان پخش کردند که به گوش همگان رسید.

منبع: کتاب خاطرات و مبارزات حجت الاسلام فیلسفی، تصحیح علی دوانی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی

259