خاطرات علما و روایتی از اشک های بی پایان عارف مازندرانی

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، مرحوم آیت الله محمد اشرفی مازندرانی می نویسد:

به روایت حوزه صاحب کرامات است و روشش این است که از نیمه شب تا صبح مشغول عبادت و دعا و نوحه و بی قراری و مناجات با حضرت باری و گریه از ترس حضرت قهاری است.

آنقدر به سر و سینه اش می زند که صبح مثل یک نیازمند بالاخره مریض می شود.

به گونه ای که هر کس او را ببیند گمان کند که او تازه از بیماری خود بهبود یافته است.

برخی دیگر درباره او نوشته اند: راز و نیاز و گریه شبانه او از خوف مقام خدا به حدی بود که در برخی از ترجمه ها او را «بکائین» و از خوف از خدا گریه کنند.

منبع: کتاب حکیم بابلی، ص. 78، به نقل از مجیم ریزالفکر الولادب در النجف، ج 1، ص 138. 3، ص. 1141