داستان مولا علی کنی، ملای ثروتمند تهرانی در زمان قاجار

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، این مجتهد و واقف بزرگ سلحشور با سود حاصل از فروش 2 کتاب خود و خرید زمین متروکه ای در منطقه کن به ثروت فراوانی دست یافت که بعدها با حفر قنوات زمینه توسعه و احیای زمین های کشاورزی منطقه را فراهم کرد. پر از آب

به روایت همشهری، حاج ملاعلی کنی به عنوان یکی از مجتهدان بزرگ عصر قاجار پس از اشارات فراوان و پرسش های کتبی و شفاهی فراوان، رساله ای را به نام خود منتشر کرد. اما آنچه نام حاج ملاعلی کنی را همچنان بر سر زبان ها انداخته خدمات عام المنفعه و عام المنفعه از جمله احداث آب انبارها و کاروانسراهای فراوان، موقوفه اراضی و مغازه های بسیاری است که عواید آن صرف کمک به مردم شده است. مستمندان و دستگیری فقرا.

معروف است که در زمان ناصرالدین شاه قاجار گروهی از تجار اروپایی در حالی که نمونه هایی از ظروف چینی را برای فروش در بازار ایران حمل می کردند به دربار ناصرالدین شاه آمدند. شاه قاجار پس از دیدن این ظروف به آنها علاقه مند شد. وقتی این خبر به گوش آیت الله حاج ملاعلی کنی می رسد، در یکی از دیدارهایش با شاه قاجار در اطراف دروازه تهران، عملاً به ناصرالدین شاه می فهماند که خرید این ظروف گران قیمت به صلاح کشور نیست. حاج ملاعلی از خدمه شاه یک پیاله آب در ظرف مسی خواست. در آن زمان مانند سایر شهرها برای تامین امنیت شهر در اطراف تهران خندقی حفر شد. حاج ملاعلی وقتی آب را نوشید، جام مسی را در خندق انداخت. سپس از آن خدمه خواست تا جام را از خندق بیرون آورند. در تمام این مدت ناصرالدین شاه نیز ناظر حوادث بود. چند لحظه بعد آیت الله موضوع ظروف چینی را مطرح کرد و از ناصرالدین شاه خواست که یکی از آن ظروف را به او نشان دهد. حاج ملاعلی وقتی کاسه چینی را در دست گرفت، از خدمه خواست که مقداری آب در ظرف چینی بریزند، آب را نوشید و این بار کاسه چینی را در خندق انداخت و دوباره از خدمه خواست که این کاسه را برای او بیاورند. خدمه با چیزی جز تکه هایی از آن کاسه چینی برگشتند. حاج ملاعلی جام مسی را کنار تکه های کاسه چینی گذاشت و خطاب به ناصرالدین شاه گفت: صلاح نیست ظرفی را که به این راحتی می شکند از کشور خارجی با هزینه زیاد وارد کنیم، هر وقت بتوانیم خودمان چنین ظرف هایی تولید کنیم. ، استفاده از آنها مقرون به صرفه است.” »