دلیل ممنوعیت حجاب اجباری توسط مراجع تقلید چیست؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، کمتر روزی است که موضوع حجاب و تشریع در رسانه ها توسط متفکران دینی و سیاسیون مطرح نشود.

هادی سروش در کانال تلگرامی خود نوشت:

دیروز جناب آیت الله آقای سید علی محقق داماد – که در محضر ایشان افتخار شاگردی را داشتم – در این خصوص سخنان مهم و صریحی را بیان کردند و حجاب اجباری را از نظر شرعی کاملاً غیرقابل قبول دانستند و به نقد قانون در این زمینه پرداختند. این رابطه

در گذشته نیز؛ استاد آیت الله جوادی آملی و آیت الله مکارم از مراجع تقلید و آیت الله دستغیب و … در محکومیت حجاب بیاناتی داشتند. و با توجه به مشاهدات من در حوزه، سایر علما و فقها نیز در همین راستا هستند، زیرا در فقه معتقدند که گناه نمی تواند منشأ «عذاب» باشد.
اگر قانونگذار مدعی شرعی بودن این قانون باشد، سؤال این است; قانونی که مورد توافق همه مراجع و علما و فقها نباشد چگونه منشأ دینی است؟

منتقدان حوزه; یکی از دو مبدأ و یکی از دو مبدأ با شارع همراه نیست، بلکه مخالف است.

عده ای دلسوز دین هستند، زیرا مشاهده می کنند که هرجا در یک واجب دینی زور و اجبار و تحمیل بیشتر باشد، مردم از دین می گریزند و از روزی که خدای ناکرده «یخارجون من دین هواباسا» باشد، بیشتر می ترسند. ظاهر خواهد شد. !!
به گفته شیخ طوسی; رسول خدا (ص) فرمود:
روزگاری بر این مردم می‌رسد که قلب مؤمن در سینه‌اش آب می‌شود، چون سرب در آتش آب می‌شود، زیرا در دین مردم بدی و بدعت می‌بیند و نمی‌تواند آن را تغییر دهد».
و از سوی دیگر؛ علمایی که از نظر نظری با این قانون موافق نیستند، به این دلیل است که در مبانی فکری و فقهی خود; بین واجب و دخالت حکومت در آن واجب فرق می گذارند یا در صورت اطاعت مردم مداخله را جایز می دانند.
عده ای دیگر از علمای دین هستند که دست امام راحل هستند، مانند; استاد آیت الله جوادی آملی از صدمه زدن به اصل انقلاب شکوهمند مردمی و به خطر انداختن آن می ترسد!
چهره به چهره مردم و حکومت خطری است که اگر تقویت شود دود از آن بلند می شود و به فرموده امام راحل صدها سال هیچکس نمی تواند نام «اسلام» را بر زبان بیاورد!!
آری من با کسانی که قلبشان اسیر احکام الهی است موافقم که این وضعیت موجود، دودی است که افق معنویت را تیره می کند، اما قوانین و رفتارهای شبه قانونی که منجر به «مقابله مردم با حکومت» می شود؛ این وضعیت موجود، دودی است که افق معنویت را تاریک می کند. این دیگر دود نخواهد بود، بلکه شعله ای خواهد بود که به سوی خورشید می رود و امیدوارم آن روز را هرگز نبینیم.

جناب آقای قانونگذار و ناظر که مدعی تدوین و تصویب قانون حجاب بر اساس اعتقادات دینی هستند، به چند موضوع اساسی از منظر دین اشاره می کنم.

1) حتی اگر چیزی سازماندهی شده باشد، ناسازگاری ها را نباید نادیده گرفت. به نقل از «غررالحکم» امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: امور سازمان یافته با ناهماهنگی تباه می شود، امور سامان یافته با درگیری تباه می شود.

2) هر طرح «درست» در صورت عدم برنامه ریزی و بررسی نتایج و هزینه ها باطل است. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «فاصله حق و باطل، اندکی عقلانیت و تدبیر صحیح است؛ ما بین حق و باطل جز عدم عقل هستیم».

3) باید به مهمات و تدارکات توجه شود، امروز تامین جان مردم اولویت اول است. به گفته سید ابن طاوس; «روزی موسی و هارون به خدا گفتند: چرا به فرعون عمر طولانی دادی و لعنت ما بر او اجابت نشد؟خداوند خطاب به او فرمود: فرعون یک عیب و یک فضیلت داشت، عیب او در ادعای فضیلت بود. خدایا، اما فضیلت این بود که شهرها را امن و سفره ها را رنگارنگ کرده بود، اما حکومت او به نفع مردم بود.

4) باید مراقب «نفوذین» بود که بارها رهبر انقلاب بر آن تاکید دارند. امکان نفوذ مربوط به تخریب دین در لباس دینداری قابل انکار نیست. در کتاب «الاحتجاج» آمده است: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: ضرر کسانی که مردم را از دین دور می کنند برای شیعیان ضعیف ما بیشتر از ضرر لشکر یزید به امام حسین (ع) و یارانش است. جان و مال گرفتند و این علمای بدکار وانمود کردند که اهل ولایت ما و دشمن دشمنان ما هستند و از این طریق شیعیان ضعیف ما را به تردید می اندازند. آنها را به گمراهی وادار!»

5) حجاب یک واجب شرعی قطعی است و اگر ادعا شود که دشمن وارد شده، دشمن با ابزار جنگ سرد وارد شده، جریمه نقدی و خشونت علیه مردم قابل نقد است. تخصص، رفتار اخلاقی به ویژه رفع نیازهای اقتصادی جامعه و به ویژه با برقراری عدالت در برابر بذرهای درشت می تواند حجاب را نهادینه کند.
می توانید امتحان کنید