راهکارهایی برای کنترل ترس کودک از شرایط جنگ

پاریسا یاسمین نژاد با اشاره به مواردی که کودکان را در جنگ و بحران تهدید می کند ، افزود: “در بحرانی مانند جنگ کودکان ، ترس و اضطراب زیادی وجود دارد.

وی گفت: “اضطراب و تجربه ترس و ناامنی در بحران ها ویران کننده ترین تأثیر در روان کودکان است.”

مهر نوشت: روانشناس کودک ، با بیان اینکه اثرات ترس و اضطراب در اشکال مختلفی است ، اشاره کرد: Enuresis ، ناخن ها و جویدن ، لکنت و حتی پرخاشگری علائم ترس و اضطراب است.

یاسمیداد گفت: “بسیاری از تجاوز در کودکان ریشه در اضطراب دارد و اگر خانواده ها بتوانند ترس را در کودکان کنترل یا کنترل کنند ، بخش اعظم پرخاشگری در کودکان کاهش می یابد.”

وی با اشاره به نقش خانواده ها در کنترل ترس و اضطراب ، افزود: “در بحران ها ، نقش خانواده از هر موسسه ای بیشتر برجسته است ، اگر خانواده به درستی به بحران پاسخ دهند ، ترس از کودکان به پایین ترین سطح خود می رسد.”

یاسیمی نژاد تأکید کرد: رفتار خانواده ها مانند دو طرف یک سکه است.

روانشناسی این کودک به والدین توصیه می کند: شما باید این خبر را دریافت کنید که از رسانه های مختلف علیه کودکان بررسی می کنید.

Yasiminejad ادامه داد: سعی کنید اخبار را از سیستم عامل هایی که کودکان به آنها دسترسی ندارند ، ردیابی کنید و هنگام گوش دادن به اخبار از هدفون بی سیم استفاده کنید.

وی توصیه کرد: “جنگ را به روشی ساده برای کودک توصیف کنید ، در شرایط فعلی شما نمی توانید کودک را از جنگ دور نگه دارید ، خواه آن را دوست داشته باشیم یا نه.

این دکتری در روانشناسی کودک استفاده از کلمات مثبت را در توضیح ساده جنگ کودک به عنوان روشی مؤثر برای کاهش اضطراب در کودکان توصیف کرد.

وی گفت: استفاده مکرر از کلمه “شما در امنیت هستید” برای کنترل ترس کودک بسیار مهم است.

یاسیمی نژاد تأکید کرد: این روزها با کودکان بیشتر وقت بگذارید و برای آنها کتاب بخوانید.

روانشناسی کودک هشدار داد: میزان اضطراب زیاد با برخی از علائم ، مانند سؤالات منظم در مورد جنگ ، بی خوابی زیاد ، انوره ، جویدن ناخن ، لکنت و در بعضی موارد که کودک از استرس و سهل انگاری شکایت می کند از جمله مواردی است که نیاز به مداخله جدی و مراجعه به روانشناس کودک دارد.

در پایان ، یاسیمی نژاد گفت: “شما باید در مورد صدمات روانی ناشی از جنگ بر روی روان کودکان مراقب باشید ، زیرا با سهل انگاری ، اثرات مخرب آن ممکن است سالها بر روان کودک باقی بماند.”

1