نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، هفدهم دی ماه سالروز اجرای توطئه استعماری برای حذف حجاب توسط رضا شاه پهلوی در سال 1314 است. با کودتای زمستان 1299، صد سال پیش، تاریخ معاصر ایران وارد مرحله جدیدی شد. افسر ناشناس قزاق به نام رضاخان که در میان همرزمانش به رضا ماکسیم شهرت داشت، زمام امور را به دست گرفت و چهار سال بعد بر تخت سلطنت ایران نشست و رضاشاه پهلوی شد. دیکتاتوری که سال های حکومتش یکی از آموزنده ترین دوره های تاریخ ایران است.
به روایت مهر، ماموران انگلیسی در ایران او را نشان دادند و با برنامه ریزی آنها به قدرت رسید. غم انگیزتر این است که حلالان فکری این فاجعه و سپس مستبدان استبداد، نخبگانی بودند که احتمالاً به مراتب شایسته تر از رضاخان برای مقام حکومت بر کشور خود بودند.
استعمار قدیم در مبارزه با فرهنگ اسلامی کارگزاران خود را مجبور به اجرای طرح هایی کرد که عفت و عفت زن را از بین می برد. امان الله خان در افغانستان، مصطفی کمال آتاتورک در ترکیه و رضا شاه پهلوی در ایران وظیفه تجلیات اسلام را بر عهده داشتند. مخالفت و مبارزه استعمارگران متوجه شده بودند که نمی توانند مستقیماً موضوع کشف حجاب را مطرح کنند، بنابراین فکر کردند بهتر است از تغییر پوشش مردان شروع کنند.
در همین راستا رضاشاه به تغییر پوشش اسلامی پرداخت و با تغییر لباس و کلاه اروپایی (شاپو) و یکدست ساختن لباس مردانه، حجاب زنان را کشف کرد. وی این اقدام غیراخلاقی را از خانواده خود آغاز کرد و سپس به کل جامعه سرایت کرد، هرچند مصطفی کمال آتاتورک الگوی رضاشاه در کشف حجاب هرگز این موضوع را در مورد همسرش لطیفه خانم و همسر پدر نوین ترکیه نپذیرفت تا اینکه آخرین روز زندگی مشترکشان او در 12 اوت 1925 با مصطفی کمال محجبه شد.
سمت راست: همسر و دختران رضاشاه – سمت چپ: آتاتورک و همسرش لطیفه خانم
اولین گروهی که به این کاروان ضداسلامی در ایران پیوستند خانواده وزرا و دست اندرکاران رژیم استبدادی بودند. سرانجام با وجود اعتراضات فراوان مردم و علمای مسلمان و نیز حادثه خونین مسجد گوهرشاد مشهد، در اعتراض به اجباری بودن کلاه شاپو، رضاشاه در هفدهم دی ماه 1314 در جشن فارغ التحصیلی. در مراسم مدرسه مقدماتی دخترانه تهران قانون رفع حجاب زنان به تصویب رسید. آشکارا شروع کرد و به همراه همسر و دخترانش که بی حجاب بودند در این جشن شرکت کرد.
مأموران رضاخان برای اجرای این قانون، شبانه روز در خیابان ها و کوچه ها گشت می زدند و هر جا زنی محجبه را می یافتند، با خشونت با او برخورد می کردند و چادر او را برمی داشتند و مردان را مجبور می کردند زنان خود را برهنه به خیابان ها و اجتماعات ببرند.
اما خائنانه ترین این موارد، اقدامات رسانه های آن زمان از جمله شعر شاعران، سخنرانی روشنفکران و روزنامه ها و مجلات بود. اگرچه مبارزه فرهنگی با حجاب سالها قبل از رضاشاه توسط برخی از روشنفکران خودباخته علیه افکار بیگانه آغاز شده بود، اما این اقشار فرهنگی جامعه عملاً به یکی از بخشهای اصلی پروژه دیکتاتور چکمه پوش تبدیل شده بودند و مدتها قبل و بعد از رسمیت. اعلام دستور دولت پهلوی بر انحراف افکار عمومی از آسیب ها و مفاسد کشف حجاب متمرکز شد. و تشویق کردند.
در پژوهش «زمینه های فرهنگی و ادبی کشف حجاب در ایران؛ اشعار مخالفان و موافقان» آمده است که: «بررسی اشعار موافق کشف حجاب نشان می دهد که ادله موافقان کشف حجاب. حجاب در این دسته قرار می گیرد: بهبود زندگی عمومی و وضعیت فرهنگی زنان با آزادی زنان و حضور آنان در جامعه، تحصیل علم و هنر و دانش. نفی رابطه دین و حجاب، بی حجابی در عفاف و باستان گرایی و مخالفت با اسلام در این دوره، یکی از مسائل عمده ای که مورد انتقاد قرار گرفت، عدم آزادی زنان یا آنچه از آن به عنوان اسارت زنان یاد می شد، بود. تلقی معمول از آزادی زنان عمدتاً برداشتن حجاب و آن چه از نظر بسیاری از شاعران ضد حجاب نامیده می شد شعر، این آزادی هم به نفع زنان است و هم به نفع کشور «همچنین رفع حجاب زنان را از خانه بیرون می‌آورد و وارد صحنه اجتماع می‌کند».
می توان گفت رسانه های آن زمان که شامل روزنامه ها، مجلات، شعر و سخنرانی می شد، از یک سو سعی در سیاه نمایی چهره گذشته زنان ایرانی داشتند و از سوی دیگر، چهره زنان پس از کشف حجاب اجباری، تصویری روشن و پر از نوآوری و علم بود. ، معرفت نشان دهند و در سرنوشت جامعه موثر باشند. این حادثه سعی در زمینه سازی برای اجرای حجاب داشت، اما با توجه به مقاومت جامعه زنان ایران در برابر این طرح استعماری و استبدادی، رژیم پهلوی با خشونت شدید خود در اجرای این طرح سعی در شکستن آن مقاومت را داشت. . که البته روند تحولات آتی نشان داد که در این امر اصلا موفق نبوده و جامعه زنان ایران توانست یکی از زیباترین جلوه های مقاومت در برابر نقشه های فرهنگی استعماری را به نمایش بگذارد.
منبع: www.khabaronline.ir
