رمان «خیابان الزهرا» واکنشی به طوفان الاقصی است. عناصر مهم در نوشتن یک رمان آنلاین

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، رمان «خیابان الزهرا» نوشته بهزاد دانشگر به تازگی توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. دانشگر نوشتن این رمان را تنها یک ماه پس از طوفان الاقصی آغاز کرد و اولین قسمت های آن را به صورت آنلاین و فضای مجازی منتشر کرد.

به نقل از مهر، به بهانه انتشار نسخه مکتوب این رمان به سراغ بهزاد دانشگر رفتیم و گفت و گو کردیم.

مشروح این گفتگو را در ادامه می خوانید؛

* آقای دانشگر چه شد که تصمیم به نگارش و انتشار کتاب در فضای مجازی گرفتید؟

فرآیند انتشار در کشور ما فرآیندی زمان بر است. معمولا نوشتن یک داستان از چند ماه تا یک سال طول می کشد و پس از آن فرآیند چاپ کتاب یک یا دو سال طول می کشد. احساس می کردم اگر بخواهم این رمان را در زمان خودم و در روند طبیعی اش بنویسم، زمان زیادی می برد. جنگ شروع شده بود و من احساس کردم که واکنش من باید واکنشی باشد که در همان روزهای جنگ مردم را حساس کند و واکنشی از طرف من باشد. خوب است که یکی دو سال بعد از طوفان الاقصی کتابی درباره مسائل غزه نوشته و منتشر شد، اما فکر می کنم دیر شده بود.

ترجیح می دادم واکنشم سریعتر اتفاق بیفتد. به همین دلیل تصمیم گرفتم در حین نوشتن آن را بصورت آنلاین بصورت اقساطی منتشر کنم. بخش هایی را منتشر کردم و توجه ها را به خود جلب کرد. همانطور که گفتید بازتاب هایی داشت. پس از آن در فرصتی که داشتم متن را تکمیل کردم و مراحل چاپ را ادامه دادیم و کتاب به تازگی منتشر شده است.

* موضوع رمان خیابان الزهرا چیست؟ از چه منظری به موضوع الاقصی و طوفان غزه پرداخته اید؟

این کتاب مجموعه ای چند جلدی است که جلد اول آن به تازگی منتشر شده است. داستانی پر فراز و نشیب، پرحادثه و پرماجرا درباره یک نوجوان اسرائیلی است که در روز طوفان الاقصی به همراه خانواده و چند اسرائیلی دیگر اسیر و به غزه برده شد. در آنجا این نوجوان با موقعیت‌های جدیدی مواجه می‌شود و مسائل جدیدی را می‌بیند که در مواجهه با این مسائل، باید تصمیمات مهمی بگیرد. زیرا این مسائل باعث تغییرات اساسی در ذهن او می شود.

* با توجه به داستان و مضمون این رمان، فکر می کنم داستان کتاب می تواند برای مخاطب غیرایرانی هم جذاب باشد. آیا درست است

وظیفه من این نیست که کتاب را به مخاطب خارجی یا حتی اسرائیلی برسانم. اما ممکن است اگر این اتفاق بیفتد و رمان به دست مخاطب اسرائیلی یا انگلیسی زبان برسد، تاثیرگذار باشد. من کتاب را برای مخاطبانم نوشته ام. اینکه چه نوع مخاطبی پیدا می کند، اتفاقی است که بعدا می افتد و دست من نیست. اما شخصیت این رمان مسیری پر پیچ و خم دارد و این اتفاقات می تواند برای مخاطب خارجی حرف هایی داشته باشد.

* گفتید این رمان قرار است چند جلدی داشته باشد. جلد اول که با عنوان «موسی فرار کن» منتشر شد، آیا جزو قسمت هایی است که قبلا در فضای مجازی منتشر شده است؟

خیر آنچه در شبکه های اجتماعی منتشر شده تقریباً 20 درصد این کتاب است و 78 درصد جلد اول آن قبلاً منتشر نشده است.

قرار است چند جلد باشد؟

در حال حاضر مشغول نگارش جلد دوم هستم و احتمالا جلد سوم هم خواهد داشت.

* تجربه انتشار آنلاین رمان چه برای شما چه بود؟ آیا توصیه ای برای دیگران دارید؟

خیلی به شخصیت نویسنده بستگی دارد که او آن را دوست داشته باشد یا نه. از آنجایی که در فضای مجازی چندان فعال نبودم، برایم تجربه جالبی بود و تاثیر اولیه خوبی داشت. اما به دلیل شرایط شغلی نتوانستم حضور مستمر و گسترده ای در فضای مجازی داشته باشم. ادامه این کار مستلزم فعالیت های جدیدی بود که در اختیار من نبود. چون از صبح تا شب درگیر اتفاقات اجرایی شغلم در دفتر داستان حوزه هنری بودم و اگر می خواستم بیشتر روی این کتاب تمرکز کنم از مشغله و حقوق نویسنده و دوستانم پرت می شدم. گم می شد

در نوشتن یک رمان آنلاین، نکته مهم این است که منظم باشید. مدتی مرتب جلو می آمدم و حدود پانزده فصل از کتاب را به صورت آنلاین منتشر می کردم، اما بعد از آن دردسرهای کاری اجازه نمی داد. دیدم اگر بخواهم بدون آن الزامات بنویسم و ​​ادامه دهم ممکن است داستان بی کیفیت باشد و به مخاطب بی احترامی شود. به همین دلیل مهم است که نویسنده رمان آنلاین ارتباط مستمر و خوبی با مخاطب خود در فضای مجازی داشته باشد و سبک زندگی او این امکان را به او می دهد که هر روز زمان مناسبی برای ادامه داستان نویسی داشته باشد. برای من تجربه خوبی بود اما متاسفانه نتوانستم ادامه دهم.

* تصمیم گرفتید از اتفاقات فاصله نگیرید و هر چه زودتر اثری داستانی با موضوع طوفان الاقصی بسازید. نوشتن در دل حادثه چقدر روی کار تاثیر می گذارد؟ این نوع نوشتار به دلیل همزمانی با اتفاقات، ویژگی های خاص و جدیدی به اثر می بخشد. آیا درست است

نکته اصلی و چیزی که می خواستم این بود که با تعامل با مخاطبم رمان را پیش ببرم. یعنی تعامل با مخاطب چیزی به رمان اضافه می کند و دقیقاً چون احساس می کردم نمی توانم این تعامل را برقرار کنم، کار را در فضای مجازی ادامه ندادم. درست است که باید این تعامل برقرار شود اما من نتوانستم این تعامل را ادامه دهم.

* از نظر احساسی چقدر روی کار تاثیر گذاشت؟ هم در نثر و هم موقعیت ها و شخصیت پردازی های شما.

تاثیر داشت. در روند اتفاقاتی که در داستان افتاد تاثیر جدی داشت و باعث شد من هم احساس خستگی نکنم. احساس می کنم دارم یک کار جدی انجام می دهم و وظیفه خودم را انجام می دهم. طبیعتاً در میدان جنگ نمی توانستم کاری انجام دهم، اما احساس می کردم که میدان من اینجاست. اینجاست که می توانم کاری انجام دهم و توجه کسی را جلب کنم. همین ویژگی های مثبت بود که باعث شد این کار را تا پانزده قسمت ادامه دهم وگرنه با مشغله ها و گرفتاری هایی که داشتم این کار میسر نمی شد. در کل فکر می کنم نوشتن در دل اتفاقات باعث می شود در کارم جدی تر باشم و آن را ادامه دهم.

* درست است که نتوانستید به انتشار آنلاین آن در فضای داخلی ادامه دهید، اما آیا این کار در حوزه انگلیسی زبان و عبری زبان امکان پذیر نیست؟ با توجه به داستانی که می گویید، فکر می کنم برای مخاطب خارجی جذاب باشد.

بله، اما واقعیت این است که این کار من نیست. کار من نوشتن است. آنچه شما می گویید نیاز به مدیریت رسانه ای دارد که اگر بخواهم آن را دنبال کنم، من را از کارهای دیگرم دور کند. در این سال ها به این نتیجه رسیده ام که باید کارم را انجام دهم و کارم نوشتن است. بقیه را به دیگران می سپارم. کسانی که ارتباطات رسانه ای دارند و می توانند این کار را انجام دهند، باید این کار را انجام دهند.

* یعنی اگر کسی چنین پیشنهادی بدهد از آن استقبال می کنید؟

بله حتما. به همین دلیل کتاب را نوشتم. ننوشتم که برای خودم نگه دارم. نویسنده کتاب خود را طوری می نویسد که مخاطب بتواند آن را بخواند و با آن ارتباط برقرار کند و دایره خوانندگان گسترش یابد و بتواند بر اطرافیان خود تأثیر بگذارد. اما مخالف رسانه ای شدن خود نویسنده هستم. حالا می بینید که اهل رسانه است، اما به جای اینکه در حوزه رسانه کارش را خوب انجام دهد، می آید و رمان می نویسد. به نظر من به همان اندازه که این کار اشتباه است، رفتن من به سمت کار رسانه ای هم اشتباه است. چون تخصص من نیست و کار من نیست.

امیدوارم اهالی رسانه کتاب را بخوانند و اگر می توانند برای کار رسانه ای در کنار ما باشند.