طبق اخبار آنلاین ؛ محمد جواد گولامرزا کاشی ، استاد علوم سیاسی ، در کانال تلگرام خود نوشت:
آنچه مردم در روزهای آتشین جنگ نشان دادند همبستگی مدنی بود نه همبستگی سیاسی. بیهوده ، نباید از مفاهیم ناسیونالیستی غافل شود. حمایت از مردم که داوطلبانه از طرف مهاجران به شهرها استقبال می کردند ، خدمات طبقات مختلف از جمله پزشکان به مردم همبستگی مدنی بود. این تصور که روح ملی ایران بیدار شده است به همه اجازه می دهد همه سیاستمداران و تصمیم گیرندگان سیاسی را بسازند.
تلویزیون بین المللی اسرائیل و اسرائیل ، که صدای و تصویر اسرائیل است ، تصور می کرد که به محض ترور فرماندهان نظامی ، مردم این گروه در خیابان ها ظاهر می شوند تا سیستم را سرنگون کنند. اما مردم نشان داده اند که آنها از مسیر پاسخگویی به خواسته های خود عبور نخواهند کرد. آنها به جای همراهی با متجاوز ، بازوهای خود را با هم باز کردند و سعی کردند هر کاری که می کردند انجام دهند تا یکدیگر را کاهش دهند. چیزی شبیه به آنچه در حوادث زلزله انجام دادند.
آنها نمی دانستند که نوعی سرمایه در ایجاد همبستگی مدنی در فرهنگ و مردم افرادی که در طول وقایع ظهور کرده اند ، متمرکز شده است. این سرمایه منطقی خلاق باعث شده است تا مردم. آنچه اسرائیل انتظار داشت اتفاق نیفتاد. اما مشخص نبود که مردم از کجا آمده اند و بلافاصله آنچه را که دیدند ، آنها را همبستگی ملی خواندند و صدای جمهوری اسلامی پر از مفاهیم ملی بود. تا آنجا که نوح مشهور خوانده شده ، سرود ملی آواز خواند و مردم با او شیردهی.
همبستگی مردم نتیجه یک هیجان صرف در نتیجه جنگ نبود. نتیجه تجربیات عمیق طی دهه های گذشته. مردم به تدریج به این نتیجه رسیده اند که در نهایت پناهگاه خودشان هستند. آنها فقط با جستجوی پناهندگی به یکدیگر ، می توانند از زمین لرزه های سیاست مصون باشند. همبستگی مدنی می تواند همبستگی سیاسی ایجاد کند. کدام یک از بازیگران سیاسی است که می تواند باعث ایجاد این ایجاد و اختراع شود؟ سیستم مبتنی بر همه این فرصت را دارد. مشروط بر اینکه قرار باشد منصوب شود.
ایجاد همبستگی مدنی نتیجه تحولات چشمگیر در دهه های گذشته بوده است. مردم تحت دستگاه ایدئولوژیک و انقلابی قبلاً با سیستم مستقر در ارتباط بودند. همبستگی مدنی اکنون در بین افراد بدون واسطه سیستم برقرار شده است. اصول و اصول این همبستگی با اصول و اصول ساختار سیاسی غالب ناسازگار است. این سیستم فقط براساس همبستگی مدنی می تواند به مردم نسبت داده شود ، که در وهله اول به رسمیت شناخته شده است. تمام منطق را با من متوقف کنید.
زندگی این منطق به پایان رسیده است. ما با دو “من” روبرو هستیم. یکی “من” از طریق سیستم سیاسی که حداقل مردم و “من” را بدون واسطه سیستم سیاسی پوشش می دهد. یکی از شخصیت های عمودی افقی دارد. من باید با مکانیسم افقی با یک مکانیسم عمودی با من روبرو شوم و یک قرارداد جدید نتیجه بگیرم. سپس آنچه امروز کاملاً مدنی است ، قدرت و اقتدار سیاسی نیز پیدا می کند.
بین این دو ، زمان و تأخیر وجود دارد. سیستم های مختلف آگاهی و الگوهای ناسازگار عملی این کار را دشوار می کند. ذهن های قدرتمند ، شجاعت نظری و بسیاری از توانایی های عملی برای ساختن این دو در کنار هم و ایجاد زمینه جدیدی برای همزیستی سیاسی لازم است. در این زمینه ، یک الگوی جدید و معنی دار از همبستگی ملی ایجاد می شود. بدون شک ، یکی از ملزومات عبور از پیچ خطرناکی که ما به آن افتادیم قرارداد جدید است.
216216
منبع: www.khabaronline.ir
