زمانی که تاییدیه های پوشش بیمه ای برای داروهای دیابت به درستی اجرا نمی شود

این روزها مهم ترین موضوع تامین دارو است که خانواده های بیماران دیابتی را بیش از پیش نگران کرده است. مشکل این است که داروهای جدید تحت پوشش بیمه نیستند. فشار زیادی که افراد مبتلا به دیابت برای دریافت داروهای جدید تجربه می کنند، گاهی باعث می شود آنها به سراغ داروهای قدیمی بروند یا نمی توانند به طور منظم از دارو استفاده کنند. اتفاقی که در هر دو مورد خطرات زیادی را برای آنها به همراه دارد.

بیمه ابزاری برای مهار سونامی است

50 هزار مرگ خاموش در سال آماری است که اخیرا رئیس پژوهشکده غدد و متابولیسم از میزان مرگ و میر بیماران دیابتی در کشور در سال ارائه کرده است. 14 درصد از جمعیت بالای 25 سال کشور به دیابت نوع 2 مبتلا هستند. آماری که حکایت از سونامی بزرگ در کشور دارد. طوفان سهمگینی که در سال های اخیر به دلیل تغییر سبک زندگی و … خانواده های ایرانی را درگیر خود کرده است.
البته جدای از بحث تامین دارو که در سال های اخیر گریبانگیر همه گروه های بیماران خاص شده است، امروزه یکی از مهم ترین چالش های گروه بیماران دیابتی خارج شدن بیمه پایه سلامت از پوشش دارویی این گروه است. .
در دی ماه سال 1400 شورای عالی بیمه مصوبه بررسی خدمات بیمه ای بیماران دیابتی را صادر کرد، اما پس از گذشت نزدیک به سه سال از این مصوبه برای پوشش پایه بیمه ای داروهای خوراکی دیابت، تا کنون پوشش این بسته شامل امپاگلیفلوزین، سیتاگلیپتین و… و Linagliptin اجرا نشده است.
این در حالی است که در برنامه ششم توسعه – بند ج ماده 70 – وزارت بهداشت به صراحت در رابطه با تدوین و ابلاغ بسته حمایتی و تعهدی سازمان های بیمه گر پایه تعیین تکلیف کرده بود. از سوی دیگر در تبصره 17 ماده 1 قانون بودجه سال 1400 مقرر شده بود که پوشش بیمه ای داروها و خدمات نوین از طریق شورای عالی بیمه سلامت کشور با اولویت داروهای تولید داخل. با رعایت ضوابط تمامی جوانب بررسی و تعیین سطح و پوشش خدمات انجام شود. ، بسته خدمات بیماران دیابتی باید بهبود یابد.

بیمه مشمول آموزش
شورای عالی بیمه در مصوبه خود شرط خاصی را برای پوشش بیمه ای داروهای بیماران دیابتی در نظر گرفت. این شورا با توجه به حساسیت موضوع تداوم خودمراقبتی در بیماران دیابتی و اهمیت تغییر سبک زندگی در این بیماران، استفاده از پوشش بیمه ای با اولویت تولید داخلی را منوط به گذراندن دوره های آموزشی برای بیماران کرد. به این بهانه که بیماران می توانند پس از گذراندن دوره های مذکور از پوشش بیمه های پایه برای دریافت دارو استفاده کنند. این شرط برای داروهای سیتاگلیپتین، لیناگلیپتین و امپاگلیفلوزین در نظر گرفته شده است و مقرر شد هر بیمار پس از گذراندن دوره های آموزشی که بر عهده معاونت بهداشتی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بود تا سقف 30 درصد هزینه ها را پرداخت کند. برای برگزاری سایر هزینه ها باید توسط بیمه های درمانی پایه پوشش داده شود.

با این وجود، همانطور که از شواهد نشان می دهد، با توجه به گذشت نزدیک به سه سال از این مصوبه و مشکلات مربوط به نبود زیرساخت برای انتقال اطلاعات مربوط به آموزش بیمار به سازمان های بیمه گر، شرط «مشروط گذراندن دوره آموزشی» برای بیمارانی که به طور کلی آموزش دیده شده، امکان پذیر نبوده و دسترسی بیمارانی که نیاز به درمان مناسب دارند علیرغم تمایل سیاست گذاران برقرار نشده است. علیرغم تمام نیاز بیماران دیابتی به این سه داروی تولید داخل که از نظر دستورالعمل مصرف پیچیدگی کمتری دارند، مشروط به گذراندن دوره های آموزشی است، اما دارویی مانند انسولین دتمیر با تمام عوارض مصرف، بدون شرط. آموزش با پوشش بیمه ای 90 درصدی در اختیار بیماران قرار می گیرد.
این موضوع از زاویه دیگری قابل بررسی است. داروهای تولید داخل مقرون به صرفه تر بوده و خروج ارز از کشور را کاهش می دهد. به نظر می رسد این موضوع کمترین همسویی با سیاست های حمایت از تولید داخلی نداشته باشد.
مشکل اینجاست که تاخیر در اجرای شورای عالی بیمه علیرغم دستور مستقیم سازمان برنامه بودجه و … به دلیل وضعیت نابسامان اقتصادی عموم مردم به ویژه بیماران خاص و عدم توانایی آنها در پوشش. هزینه های درمان می تواند آسیب های جبران ناپذیری به سلامت جامعه و سونامی وارد کند. دیابت را به بلای خانه شکن تبدیل کنید.