زمانی که یک ناصبی توسط امام هادی علیه السلام به شیعه گروید.

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، اهل بیت وحی (علیهم السلام) مظهر کامل علم و ادب و اخلاق در بین بشر بودند.

به نقل از تسنیم، هر یک از آنان نه تنها در علم، بلکه در رفتار و گفتار پیشوای زمان خود به شمار می رفتند. برخورداری از معارف الهی که از منبع وحی سرچشمه می گرفت، آنها را به منبعی غنی از حکمت و پاسخگویی به نیازهای فکری و معنوی انسان تبدیل کرده بود. ادب و تواضع او حتی در برابر مخالفان به حدی بود که بر بسیاری از مخالفان تأثیر می گذاشت و آنان را به تأمل وا می داشت و در نهایت آنان را به سوی حق جذب می کرد.

این اخلاق زیبا همراه با صبر و گذشت در برابر بدرفتاری ها نشان از روح بلند و انسانیت برتر او داشت. او با صبر و درایت و مهربانی خود، سخت ترین دل ها را هم نرم کرد و برای بسیاری راهنمایی کرد. نمونه های تاریخی فراوانی وجود دارد که نشان می دهد چگونه مخالفان پس از مواجهه با علم و ادب و رفتار سخاوتمندانه اهل بیت علیهم السلام روشن فکر شده و به حقانیت آنان ایمان آورده اند.

نمونه ای از این وقایع تاریخی را در سیره امام هادی (علیه السلام) می خوانیم.

علی بن حسین مسعودی در کتاب «اشتب الوصیة» نقل می کند که هیماری از محمد بن سعید از پیروان فرزندان امام صادق (علیه السلام) روایت کرده است که:

«زمانی که عمر بن فرج مرخجی پس از وفات امام جواد (علیه السلام) برای حج به مدینه آمد، گروهی از مردم مدینه را که مخالف و دشمن خاندان پیامبر بودند جمع کرد، به آنها گفت: برای من بیابید. مردی از اهل ادب و قرآن و دانش که به اهل این خاندان (اهل بیت علیهم السلام) علاقه ای ندارد تا او را به این جوان بسپارم (احتمالاً). امام هادی علیه السلام را برعهده بگیرید و به ایشان رسیدگی کنم که از ارتباط رافضیانی که به این جوان مراجعه می کنند و با او ارتباط برقرار می کنند.

شخصی را به او معرفی کردند که در ادبیات معروف بود، کنیه اش اباعبدالله و معروف به جنیدی بود. او نزد اهل مدینه به فردی با ادب و با فهم معروف بود و نسبت به اهل بیت علیهم السلام دشمنی و کینه آشکار داشت. عمر بن فرج جنیدی را فراخواند و مقدار زیادی از اموال دولت را به او اختصاص داد. او را از دستورات خود آگاه کرد و به او گفت که سلطان شخصی مانند او را برای سرپرستی این جوان (امام هادی علیه السلام) انتخاب و گماشته است.

جنادی موظف بود در کاخ بصری به امام هادی علیه السلام تدریس کند. شب در را قفل کرد و کلیدها را نزد خود نگه داشت. این وضعیت مدتی ادامه یافت و ارتباط شیعیان با امام هادی (علیه السلام) قطع شد. نه چیزی از او بشنوند و نه از او قرآن و علوم بیاموزند. بعد یک روز در روز جمعه جنیدی را دیدم و سلام کردم و پرسیدم: این غلام هاشمی که شما به او درس می دهید چه می گوید؟ از اینکه امام هادی (علیه السلام) را غلام خطاب کردم ناراحت شد و گفت: می گویی غلام؟ چرا نمی گویید شیخ هاشمی؟! به خدا سوگند آیا کسی را در مدینه می شناسید که از من داناتر باشد؟
گفتم: نه جنیدی ادامه داد: به خدا وقتی بخشی از ادبیات را برایش ذکر می کنم و فکر می کنم زیاده روی کرده ام، یک فصل از همان موضوع را که از او یاد می گیرم به من می گوید: مردم فکر می کنند من هستم. به او یاد می دهم، اما به خدا سوگند دارم از او می آموزم.»

به او توجهی نکردم که انگار چیزی نشنیدم. مدتی بعد دوباره دیدمش سلام کردم و حالش را جویا شدم. بعد گفتم: حال آن جوان هاشمی چطور است؟ گفت دیگر حرف نزن، به خدا او بهترین انسان روی زمین و بهترین مخلوق خداست، گاهی می خواهد وارد شود و به او می گویم: اندکی صبر کن تا 10 آیه تو را بخوانی، می پرسد: کدام سوره را دوست دارید بخوانم یکی از سوره های طولانی را که به نظر من در آن تبحر ندارد، اما آن را چنان زیبا و بی نظیر می خواند که تا به حال از هیچ کس مانند آن را نشنیده ام بنابراین خوشایند است که از زبور داوود صلی الله علیه و آله بهتر و مثال زدنی است.» وی افزود: «این جوان، پدرش در عراق فوت کرد، در حالی که از کودکی در مدینه در میان این کنیزان سیاه پوست بزرگ شد». پس این دانش را از کجا آموخته است؟ روزها و شبها گذشت تا بار دیگر او را دیدم و متوجه شدم که او به امامت این جوان معتقد است و حق را شناخت و به آن ایمان آورد.

این رفتار سخاوتمندانه و معرفت بی پایان امام هادی علیه السلام، نه تنها معجزات جسمانی، بلکه معجزات اخلاقی را در تاریخ به وجود آورد. او با درک عمیق نیازهای روحی و فکری مردم که البته الهام گرفته از دانش علمی او بود، با مردم به گونه ای برخورد می کرد که دل های بسته و اذهان مخالف را به سوی حقیقت جذب می کرد. روش های تربیتی او مانند استفاده از علم و ادب برای اصلاح و هدایت مردم، ابزاری برای تغییر عقاید باطل و هدایت دل های گمراه شد. این ویژگی ها نه تنها در زمان خود، بلکه الگوی ماندگاری از اخلاق اسلامی بر جای گذاشت که حتی دشمنان اهل بیت علیهم السلام نیز به سوی حق کشانده شدند.