شما این داستان از ملان نصر الدین را شنیده اید که آنها با پسرش سوار خر بودند. یکی گفت ، چه قومی وحشیانه ، آنها این حیوان فقیر را رعایت نمی کنند. به همین دلیل ، پسرش را گذاشت و روی الاغ ماند. کمی دیگر یکدیگر گفتند یک پدر وحشیانه! این بار او پسر را روی خر قرار داد و در کنار الاغ حرکت کرد. یکی گفت شگفتی های یک زمان ؛ به فرزندان احترام نگاه کنید. این بار آنها تصمیم گرفتند که هر دو عابر پیاده راهپیمایی کنند و در کنار الاغ راهپیمایی کنند. کمی جلوتر گفت که حماقت را مشاهده می کند. آنها به جای سوار شدن بر روی مجتمع ، راه می روند. واقعیت این است که سخنان مردم همیشه و خود را ضبط می کنند ، یعنی متوقف می شوند.
2. دوره اقدامات شابون گذشته است. شیوه های کمونیستی که همه را به عنوان یک شکل می دانند و با گسترش فناوری اطلاعات تار شده اند. همه خدمات را می توان به راحتی سفارشی کرد. همه خود را انتخاب می کنند و نیازهای او را برآورده می کنند. پیش از این ، اگر می خواستیم از روشهای کمونیستی جدایی ناپذیر فاصله بگیریم ، طبق اکثریت نظرسنجی و رفتار می کردیم. البته این یک ضرر داشت: اقلیت باید تحت تأثیر اکثریت قرار بگیرند. با این حال ، این یک قدم به جلو بود و مانع از آن شد.
اما اکنون می توانید از همکاران بپرسید که در کدام بانک دوست دارید واریز کنید؟ آیا بسته معیشت یا یک بنکارت الکترونیکی را ترجیح می دهید؟ آیا شما مجتمع ویلا سازمانی خودمان را با سرانه خود یا یک هتل پر سود یا هتلی در یک شهر کوچک از به یاد ماندنی یا اکوتوریسم ترجیح می دهید؟ در مدل کمونیستی ، ما می گوییم “این” و طبیعتاً رضایت شغلی همکاران کاهش می یابد. علاوه بر این ، ما همچنین علت بیماری یا سازمان های غیررسمی برای صحبت در مورد امور یا کارکنان رفاه هستیم.
*منبع: کانال نویسنده
*دکتر. روزنامه نگار Hossein Entezami و معاون مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و راهنمایی اسلامی
1
منبع: www.khabaronline.ir
