
طبق اخبار آنلاین ، سرخک ، یکی از بیماری های ویروسی مسری ، مدتهاست که به عنوان یک تهدید جدی برای سلامت انسان شناخته شده است. این بیماری که با تب ، بثورات پوستی و عوارضی مانند ذات الریه و آنسفالیت همراه است ، در اثر ویروس سرخک (ویروس سرخک) از خانواده Paramicosavir ایجاد می شود.
سر و سر ویروس سرخک کجا بود؟
ویروس سرخک ، یک ویروس RNA تک رشته ای ، احتمالاً از ویروس Diotper تکامل یافته است. محققان بر این باورند که این ویروس در جوامع کشاورزی در حدود قرن ششم یا هفتم پدید آمده است. شواهد مولکولی نشان می دهد که ویروس سرخک در نتیجه جهش ژنتیکی از ویروس های حیوانات به انسان منتقل شده و به یک بیماری زا خاص انسان تبدیل شده است. انتقال احتمالاً در مناطقی با تراکم جمعیت بالا رخ داده است ، جایی که ویروس قادر به گسترش سریع بود.
سرخک در سراسر جهان با منبع احتمالی ویروس های حیوانات در جوامع اولیه کشاورزی گسترش یافت. نقل از های اولیه در ایران باستان و تأثیرات ویرانگر آن بر قاره آمریکا ، سابقه طولانی این بیماری را نشان می دهد.
افزایش تراکم جمعیت و نزدیکی انسان به دام های خانگی شرایط را برای جهش و انتقال ویروس به انسان فراهم می کند. با این حال ، مکان دقیق (به عنوان مثال یک شهر یا منطقه خاص) به دلیل عدم وجود شواهد باستانی یا ژنتیکی خاص قابل تعیین نیست.
اولین نقل از های مستند سرخک به قرن نهم باز می گردد ، هنگامی که یک پزشک ایرانی ، محمد زکاریا رازی ، در کتاب “آل -هاوی” توضیحات مفصلی از علائم سرخک و خارج از آن ارائه می دهد. آبله متمایز او سرخک را داردحکمتوی با اشاره به خصوصیات مسری و علائم بالینی آن مانند تب ، بثورات پوستی و غیره ، ماهیت این بیماری را توصیف و توصیف کرد و این نشانگر درک پیشرفته وی از بیماریهای عفونی در آن زمان بود.
گسترش سرخک در جهان
سرخک احتمالاً برای اولین بار در مناطقی با جوامع متراکم مانند بین النهرین ، ایران باستان و شبه قاره هند پرورش یافته است زیرا آنها مراکز اصلی تمدن جمعیت بالا بودند. در قرون وسطی ، سرخک از طریق تجارت و مهاجرت به اروپا ، آفریقا و آسیای شرقی گسترش یافت. در قرن 5 و 6 ، با اکتشافات استعماری ، سرخک به قاره آمریکا نقل مکان کرد و تأثیرات مخربی بر جمعیت های بومی داشت که امنیت قبلی نداشتند. به عنوان مثال ، در مکزیک و پرو ، سرخک با آبله ها میلیون ها بومی را کشته است. در قرن 5سرخک به یک بیماری شایع جهانی تبدیل شد و اپیدمی دوره ای در اروپا و ایالات متحده نقل از شد.
دستاوردهای مدرن در کنترل سرخک
با توسعه واکسن سرخک در سال 6 توسط جان آندرس ، کنترل این بیماری وارد مرحله جدیدی شد. برنامه های امنیتی جهانی ، به ویژه توسط سازمان بهداشت جهانی ، بروز سرخک را به طرز چشمگیری کاهش داد. ایران همچنین با پوشش واکسیناسیون بیش از 5 ٪ ، گواهی حذف سرخک را دریافت کرد.
1
منبع: www.khabaronline.ir