افراد ممکن است هر روز نظراتی داشته باشند و در انتخاب های خود اشتباه کنند. اما در عصری که ما در آن زندگی می کنیم، مردم محکم ترین تکیه گاه حقیقت هستند. حقیقتی که سیاستمدار را از مردم جدا می کند خود و مردم را نابود می کند.
بشار اسد توسط نیروهای خارجی (ایران و روسیه) محافظت می شد. بشار اسد توسط نیروهای خارجی (ترکیه، عربستان سعودی و آمریکا) برکنار شد. در این میان معلوم نبود نقش مردم کجاست. نیروهایی که بشار را سرنگون کردند، هر کدام از جایی فرماندهی می کنند. معلوم نیست سرنوشت مردم رنج دیده سوریه چه خواهد بود.
اسد پدر و اسد پسر هر دو انقلابی بودند. اندیشه های انقلابی مانند بادکنک های حقیقت، آنها را از سطح خواسته ها و خواسته های توده های مردم بالاتر برده بود. برای بیش از نیم قرن، مردم سوریه تحت شدیدترین سرکوب های سیاسی بودند. در برابر ارزش های والای آن پدر و پسر، مردم کمتر از آن بودند که مورد بازی قرار گیرند. آنها باید تماشا می کردند. آنها شایسته هیچ نقش سیاسی نبودند.
مردم امروز خوشحال هستند. سقوط اسد مانند سقوط سقفی است که سالها بر گلو و سینه آنها سنگینی می کرد. اما این افراد پس از او هرگز فرصتی برای همزیستی منصفانه نداشته اند. مردم چیزی در مورد آژانس مدنی نمی دانند. آنها هیچ مهارتی برای مدیریت سیاسی ندارند. بنابراین باید منتظر بمانند تا مشخص شود که نتیجه تصمیم امروز نیروهای خارجی در سوریه چه خواهد بود. تاریخ نشان می دهد که عرصه سیاسی خالی از مشارکت و حضور و درایت عموم مردم، زمینه ساز بسیاری از شرارت هاست.
آنچه مردم را به پشتوانه اصلی حقیقت در زندگی سیاسی تبدیل می کند، رابطه ای است که مردم با مایحتاج زندگی دارند. زندگی بدون شر نیست. اما در متن زندگی تعادل به نفع خیر و صلح و دوستی وجود دارد. زندگی منعکس کننده افکار بزرگ نیست. مردم با رنج، فقر و تبعیض دست و پنجه نرم می کنند. اما مهارت کاهش کم و بیش آن را نیز یاد می گیرند. وقتی مردان سیاسی پرچم حماسه برقراری عدالت و رفع ظلم و ستم را به دست می گیرند، از رنج خرد رهایی یافته و خود و مردم را نابود می کنند.
منبع: کانال نویسنده
216216
منبع: www.khabaronline.ir
