سلطنت آمریکا – خبر آنلاین

مدرنیزاسیون از درون کلیسای مسیحی با دو صدا ظهور کرد. این صدایی بود علیه نظام باورهای خرافی. این صدا با تکیه بر خرد و تدبیر انسانی، انسان را در جایگاه خدا قرار داد و رهایی آن آفرینش های فنی و شکوفایی و توسعه و گسترش سرمایه بود. صدای دوم در برابر زرق و برق و ریا و دروغ های کلیسا برخاست. او خدا را از اسارت کلیسا رها کرد و پایه ای محکم برای فردیت عاری از محدودیت های بیرونی ایجاد کرد. فردی که معنویت را در رابطه منحصر به فرد و خودخواسته خود با خدا جستجو می کرد. انتشار این صدا برای ایجاد حمایت از فردیت، آزادی، حق، عدالت و صلح انسانی بود.

با ایجاد تعادل بین این دو صدا، مدرنیزاسیون نمی‌توانست در عین توسعه و پیشرفت مادی، بعد اخلاقی و معنوی خود را از دست بدهد. هر روز که از عصر مدرنیته می گذشت، صدای دوم کمتر و کمتر می شد و صدای اول نیز ادعای معنا، صلح و عدالت داشت. ترامپ اوج این برتری است. او سینه خود را در کنار برخی از ثروتمندترین چهره های این قرن سپر کرد، خود را رسول خدا نامید و وعده صلح داد. اما نه با تکیه بر صدای دوم مدرنیته، بلکه با تکیه بر زور و پول. احتمالاً با برنامه ریزی قهرآمیز او برخی جنگ ها به پایان می رسد و همانطور که دستیارانش برنامه ریزی کرده اند، یک یا دو سال دیگر جایزه صلح نوبل را نیز دریافت خواهد کرد.

اما نه ترامپ و نه مشاوران او نمی دانند که مدرنیته خالی از هر بعد انسانی و معنوی، تنها در خدمت تولید ذخایر عظیم نفرت ناشی از تحقیر و شکست است. بذر تفرقه و جنگ در جهان کاشته خواهد شد. این همه جنگ و تفرقه و کینه تو این دنیایی که ما هستیم نتیجه همین مدرنیسم بی معناست. ما مدرنیته را می خواستیم و برای رفع کسری معنای آن، از منابع فرهنگی خودمان استفاده کردیم و شکست خوردیم. ترامپ از معاهداتی که به کاهش گرمایش جهانی و گسترش سلامت جهانی کمک می کرد، خارج شد. او با شعار «اول آمریکا» به ناسیونالیسم خودخواه آمریکایی دامن زد. او به تمام دنیا هشدار داد که آمریکا برای بازگرداندن قدرت از دست رفته خود به میدان آمده است. او با لحنی تهدیدآمیز سعی کرد برای همه تصویری وحشتناک ایجاد کند.

از درون دموکراسی آمریکا، یک پادشاه قدرتمند در حال ظهور است. او شهروندان خود را متقاعد کرده است که از ارزش هایی مانند آزادی و عدالت دور شوند تا در عوض به رفاه بیشتری دست یابند. نوید زمانی را داده است که مردم جهان بار دیگر با حسرت به رفاه آمریکا از پشت شیشه نگاه کنند. اما او نمی داند که حتی اگر موفق شود، نمی تواند جلوی کسانی را که شیشه ها را می شکنند و امکان رفاه خودخواهانه و خصمانه را از آنها می گیرد، بگیرد.

216216