امروزه ، برخی از منابع می گویند که سهم هزینه های بهداشتی تا 5 ٪ است ، که متعادل است اما نزدیک به این واقعیت است که این ارقام بین 2 تا 5 ٪ است. یعنی برخلاف برنامه های توسعه مانند برنامه های چهارم ، پنجم و ششم (سالهای 1 تا پایان 2) ، که باید 2 ٪ باشد ، اما هنوز هم بیش از 2 ٪.
دکوراسیون پایین ، آسیب پذیری بیشتر
در همین راستا ، اخیراً در آکادمی علوم پزشکی ایران ، نتایج سه ساله “هزینه درآمد خانوار در بهداشت” با تمرکز بر پرداخت جیب های مردم مورد بررسی قرار گرفته است. به گفته مهر ، به گفته رئیس انجمن علمی اقتصاد بهداشت ، خانواده های پنج دکل اول بیشترین آسیب پذیری را در برابر هزینه سلامت دارند. با این حال ، هزینه پرداخت پایین تر از دهک های بالاتر به دلیل فقر شدید و عدم توانایی در استفاده از خدمات درمانی است ، نه بهبود سلامت. طبق این مطالعات ، مطالعات نشان می دهد که 5 درصد از جامعه کم درآمد حدود 2 درصد از هزینه های بهداشتی است که از جیب آنها پرداخت می شود.
یک مقایسه جهانی
بیایید کمی قبل از آن ، سالهای اولیه دهه 1980 ، هنگامی که شرایط تزریق بودجه بهتر بود ، ما را با تعداد مشخصی روشن کنیم و ما بهتر می توانیم آن را با شرایط و شاخص های جهانی مقایسه کنیم.
براساس داده های دفتر سرشماری ایران ، سهم مردم از هزینه های بهداشتی در سال 4.9 درصد بوده است که پس از تزریق 2 تریلیون ریال صندوق های مازاد از یارانه های هدفمند به بخش بهداشت به 4.9 درصد رسیده است. با این حال ، میانگین شاخص در جهان 4.9 درصد در جهان بود.
هزینه جیب های مردم در حال افزایش است
نظرسنجی ها نشان می دهد که پرداخت از جیب های مردم از سال 2 تا به امروز دوباره افزایش یافته است و اکنون به 2 ٪ رسیده است. البته بین کارشناسان بهداشت اختلاف نظر برای دستیابی به یک عدد ثابت وجود دارد و این تعداد بین 1 تا 2 درصد متغیر است. اما ، آنچه مسلم است این است که پرداخت جیب های افراد هنوز زیاد است. در همین راستا ، نمایندگان سیاست های وزارت بهداشت ، مانند سلمان اسحاق ، در ماه آوریل ماه گذشته گفتند که “در حال حاضر 5 ٪ هزینه های درمانی از جیب بیماران پرداخت می شود.”
قانون: بیمار نباید به جز رنج بیماری هیچ نگرانی داشته باشد
همه این ارقام و فاجعه ها میزان هزینه های بهداشتی از جیب مردم است ، در شرایطی که قانون و اسناد وزارت بهداشت همیشه بر کاهش میزان پرداخت از جیب های مردم تأکید کرده است ، اما عملاً اتفاق نیفتاده است.
در اجرای ماده 1 قانون اساسی ، “سیاست های بهداشت عمومی” که توسط رهبری 1 آوریل اعلام شده است ، در بند 2-4 ، این سیاست ها مدیریت منابع بهداشتی از طریق سیستم بیمه و در بند 2-5 است-پوشش کامل نیازهای درمانی اساسی بیمه برای جامعه و کاهش سهم مردم از هزینه درمان. همچنین ، ماده 5 قانون برنامه توسعه پنجم بر دستیابی به پوشش جامع و عادلانه خدمات درمانی و کاهش سهم مردم از هزینه های بهداشتی به 5 ٪ تأکید کرد. طبق ماده 4 قانون برنامه توسعه چهارم ، سهم مردم از هزینه های بهداشتی تا پایان برنامه باید 5 ٪ کاهش می یابد.
چه باید کرد؟
دولت ، قانونگذار و سیاست گذاران همه می دانند که تا زمانی که سهم بودجه سلامت تولید ناخالص داخلی (تولید ناخالص داخلی) به استاندارد خود برسد ، پاشنه به این روش می چرخد و نه تنها پرداخت هزینه های مردم کاهش نمی یابد ، بلکه سایر مناطق بهداشتی همچنان نقص خواهند داشت. در این صورت است که دولت همچنین می تواند بیش از بیمه اساسی پشتیبانی کند و سهم مردم را کاهش دهد. از آنجا که این بیمه است که باید هزینه های بهداشتی را تا حد امکان پوشش دهد تا پرداخت جیب را کاهش دهد. در غیر این صورت ، در پایان برنامه هفتم ، ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم که 5 ٪ از مردم برای پرداخت سلامتی برسیم.
21302
