شب زنده داری خورشید/ می مانیم و آینده این سرزمین را می سازیم

به نقل از خبرگزاری یوبیک آنلاین، دکتر حسن محدثی گیلوایی در یادداشتی کوتاه از احیای خورشید در جریان کشتار هولناک غزه و لبنان نوشت. این یادداشت کوتاه زیر برای شماست:

***

خورشید مرده است. همه غمگین و ناراحت هستند. اما هنوز احتمال وجود دارد. خورشید می تواند زنده شود. مردم باید حرکت کنند. مردم باید کاری انجام دهند. سرنوشت خورشید به دست ها و حرکات افراد بستگی دارد. آنها باید جمع شوند و از خدایان کمک بگیرند و سپس با تمام قوا در روندی که منجر به رستاخیز خورشید می شود شرکت کنند. اضطراب و ترس همه را فرا گرفت. همه مشتاق احیای خورشید هستند. پس همچنان از خورشید می خواهند که زنده شود و در مراسم احیای آن شرکت کنند.

اما چه کنیم؟ ما قبلاً از ایران باستان گذشتیم. فلات ایران نو شده و مردمانش دگرگون شده اند. خدایان سیگار کشیده اند و مرده اند. متفکر بزرگ عصر نیز دیوانه وار فریاد زد خدا مرده ما او را با دست خود کشته ایم. وقتی به تاریخ بشریت نگاه می کنیم، می بینیم که عده ای همیشه از جانب خدا صحبت کرده اند و گروهی به نام خدا اعمال قدرت کرده اند.

سپس جنایات بسیاری در دنیا با ذکر نام خدا صورت گرفته است. در ماه ها و روزهای اخیر، ما شاهد قتل عام هزاران فلسطینی به نام یهوه، خدای عبرانیان بوده ایم. همین روزها دیدیم که چه اتفاقات فاجعه‌باری در زندان‌ها و گورهای دسته‌جمعی سوریه افتاد.

هر بار که با این همه جنایت مواجه می شدیم، می پرسیدیم پس خدا کجاست؟ هر بار به ما گفته اند: “خدا ساکت است! خدا گاهی با سکوت خود با ما صحبت می کند!”

هر بار باید با دقت به آنچه خداوند با سکوت خود به ما می گوید گوش دهیم. چگونه سکوت خدا را رمزگشایی کنیم؟ چرا خداوند به برخی افراد اجازه داده است که به نام او صحبت کنند و به نام او اعمال قدرت کنند؟ چرا خداوند به عده ای اجازه داد که او را مال خود بگیرند و تصاحب کنند و سپس دیگران را به نام او زندانی کنند؟ آیا نباید از خدایان ناامید شویم و به دستان خود نگاه کنیم؟

آری، ما به دستان خود نگاه می کنیم و بر پاهای خود تکیه می کنیم و برمی خیزیم و می کوشیم تا خورشید سرزمین ما دوباره زنده شود و زنده بماند و از تابش خود به ما و سرزمینمان گرما و نور و نشاط ببخشد. چه بهتر که آن موجود خیرخواه هدایای خود را نیز به ما بدهد!

ما خودکشی نمی کنیم، اما به زندگی احترام می گذاریم. در غارها و گوشه ها پناه نمی گیریم، اما در میان جمعیت می مانیم و دست به دست هم می دهیم. ما مهاجرت نمی کنیم تا سرنوشت فردی خود را جدا از دیگران دنبال کنیم. ما در میانه جنگ و درد و فاجعه می مانیم تا با برادران و خواهران ترک، لر، عرب، کرد، فارس، گیلک، بلوچ، گرجی، ترکمن و… ایران خود را بسازیم. ما می خواهیم خورشید این فلات قدیمی همیشه درخشان باشد!

ما می مانیم و آینده این سرزمین را می سازیم! یلدا مبارک

216216