فرش و مشاهده اسرائیلی برای شکست دولت اجماع توسط هاردلین ها

این یادداشت در همان روز نوشته شده است که موضع گوینده در مورد اظهارات آقای زریف نوشته شده است ، اما منتشر نشده است زیرا نمی توان در تضاد بحث سیاسی مشاهده کرد. محمد بانگر قالیباف گفت: “مسائل و اختلافات بین المللی در محیط های بین المللی تضعیف یکپارچگی کشور ایران به دشمنان خارجی است. درک موقعیت ضعیف سیستم قدرتمند ایران باعث خطای محاسباتی رئیس جمهور جدید ایالات متحده و افزایش فشار اقتصادی بر کشور. ”

در اینجا من به دنبال این سؤال هستم که چگونه سیاست خارجی دشمنان (در بیان آقای غالیباف) شکل می گیرد؟ و آیا تشکیل سیاست خارجی مواضع آقای غالیباف را تأیید می کند؟

من می دانم که مرکز تحقیقات Majlis یک مرکز هوشمند است ، اما چرا آنها در مورد این موضوعات مهم مشورت نمی کنند ، ممکن است این باشد که سیاست در مجلس و قوه مقننه نیز به سیاست تبدیل می شود. نکته کوتاه این است که متأسفانه برخلاف سیاستمداران در ایران ، دشمنان ما همه به مراکز کشورهایشان از جمله دانشگاه ها و افکار آنها متکی هستند. این مراکز در آن کشورها تزئینی نیستند و همچنین نظریه پردازان برای نوشیدن سیاستمداران هستند. با این حال ، رئیس مجلس نمایندگان نشان می دهد که آنها از سیستم تصمیم گیری و تصمیم گیری مبتنی بر تفکر در غرب غفلت کرده اند و این می تواند خطاهای مهم دیگری را در تصمیمات داخلی ایجاد کند.

در زمینه دانشگاهی ، دو تصویر از دولت در غرب در متن جامعه شناسی سیاسی وجود دارد. تصویری اصلی که دولت را مرکز یک دست می داند و دوم دولت به عنوان یک نهاد متضاد است که علیه خود عمل می کند. مفهوم دوم برای همه دولتها اعمال می شود ، اما در ایالت ملل مدرن با وضعیت ملل در حال توسعه مانند ایران ظهور و ظهور بسیار متفاوتی دارد. برای فوکو ، تصویر ذهنی که منجر به تقویت اسطوره دولت می شود به دلیل تاکتیک های دولت ها است که سعی می کنند تعریف مداوم از آنچه در قلمرو و صلاحیت دولت است ارائه دهند تا یک یکپارچه ، یکپارچه و یکپارچه یکپارچه باشد. دولت. شود اما در حوزه اقدام عملی. “دولت را می توان صرفاً از منظر اقتدار واقعی و محدودیت های آن بر اساس تاکتیک های عمومی برای ایجاد جامعه درک کرد.“.” در این دیدگاه ، ناتوانی دولت و درگیری قدرت در آن آشکار می شود. مانند حضور پررنگ هاردینرها در حاکمیت سیاسی به عنوان قدرت متضاد هر کشور قانونگذاری دیگر. این وضعیت از زمان انقلاب علیه دولت موقت بازگان تولید و تولید مثل شده است.

نیروهای افراطی آقای زریف در مصاحبه خود به عنوان نیروهای موجود در توازن نیروهای ایرانی ، برخلاف اظهارات آقای غالیباف ، خارج از قانون و جامعه دولتی بودند ، به طوری که در جریان مشروطه جامعه ، همیشه یکی است بشر آنها یکی از مهمترین موانع بوده اند. با توجه به شرایط استثنایی کشور از ابتدای انقلاب ، از چارچوب اجرای قانون مانند رفتار هشت رهبر ستونی انقلاب خارج شد. با توجه به شرایط امنیتی ، آنها به سرعت توانستند یک دولت استثنایی را در ایران تشکیل دهند ، که مبتنی بر تعلیق قانونی و ایده های آن است ، و ما هنوز درگیر هستیم. استدلال اصلی این است که مبتنی بر فکر نظم و فقدان جامعه بر اساس قانون است که براساس سیاست ها و الزامات روز است. بسته شدن سؤال کلیشه ای که آیا اجرای قانون می تواند با هزینه از دست دادن چنین نیروهایی بسته شود؟ این طرفدار علت اصلی بقا شد و رنگ آن را به همه زمینه های سیاست گسترش داد و زمینه تفکر انتقادی در این زمینه بسته شد. تجسم چنین رویکردی ، حرکت بنیادهای اجتماعی در اطراف مردم مرکزی در ابتدای انقلاب به تحقق دولت استثنایی و دولت مرکزی است ، به عنوان محور همه مناطق تا اخیر و اکنون.

اما در مورد مبانی نظری چنین رویکردی و وضعیت ، دشمنان آقای غالیباف با تکیه بر دانشمندان خود ، از ابتدای انقلاب به این مرحله رسیده اند و سیاست خارجی خود را نظریه پردازی و هدایت کرده اند. دستاوردهای آنها تأکید می کند که بر اساس یک قاعده کلی و تحقق آن ، به ویژه در ایران ، درک اولیه دولت به عنوان یک سازمان یکپارچه و قدرتمند تصور می شود که با عبارت مفرد در عناوین روزنامه ها قابل تجزیه و تحلیل نیست. مانند عنوان ، “پزشکان بودجه سال را به پارلمان ارائه دادند.” در عوض ، نظریه های دولت تدوین شده در متون غربی نشان می دهد که دولت ها ، از جمله تشکیل دولت در ایران ، با اقدامات بخش ها یا بخش هایی با پیوند سست که در بسیاری از موارد بین آنها و سایر گروه های داخلی تعریف نشده است بیرون. ، صورت این بخش ها (که در ایران از نظر افراط گرایی و خرابکارانه خوانده می شود) غالباً مجموعه ای از قوانین (بر اساس ماهیت فکری یا منافع) را ترویج می کنند که با سایر عناصر سرزمینی ، از جمله قانون رسمی و جریان های متعهد آن مغایرت دارند. آنها دارند شعار مرگ بر روی زریف ، برای نماینده ایران در داووس فرانسه ، نمایانگر تأیید چنین شناختی است.

البته توجه سیاسی گوینده محترم به اظهارات ظریف نیز شامل یک خطر بزرگتر است: کلیشه سازی مفهوم یکپارچگی نشان می دهد که دستگاه سیاسی سازی در مواجهه با پدیده ها و وقایع به عنوان وقایع روان در گفتار ، تفکر و عمل نیست. بشر جامعه شناس بزرگ قرن بیستم ، نوربرت الیاس ، این رویکرد را به “کاهش روند” می نامد. عدم توجه به اسکن نیروهای خط سخت در از بین بردن اجماع و کادرهای برجسته آن ، مانند زاریف ، تحت نظارت دانشمندان دانشگاه تل آویو است. (متأسفانه ، سیاسی سازی در تجزیه و تحلیل امور منجر به نقش این دانشگاه مهم در مورد ماجراهای اخیر خاورمیانه شده است). آنها به درستی می دانند که اسکن افراط گرایان و از بین بردن کادرهای اجماع ، درگیری جدی بین قانونی بودن و هواداران مبتنی بر نظم از حمایت از سیستم حمایتی بوده و روند قانونی بودن و ضعف و ضعیف را با تحقق بخشیدن به تحقق بخشیده است. “روند نزول”. ممکن است به عبارت دیگر ، تبدیل پدیده های پویا به پدیده های استاتیک نیازی به تأثیر آشکار و پنهان ندارد. در عوض ، ماهیت نگرش مانند ویروسی است که دارای عوامل مهم خود تخریب در درون خود است. مانند ویروس استاکسنت. این روش برای تأمین منافع ، با توجه به قدرت خود برای غلبه بر قانونی بودن ، متأسفانه خود را گسترش و تعمیق می بخشد. (خطر بزرگی که باید توسط دولت پزشکی مورد توجه قرار گیرد) این موضوع باعث شده است که ایران با تئوری وضعیت بی تابعیت باشد.

در این خود مخرب ، بینش حاکم ، به جای توجه به پدیده های سیاسی در این روند ، یعنی به جای اینکه پدیده چگونه می شود ، اکنون ناراحت می شود و چگونه در آینده می شود ، دائماً توضیح می دهد که یک کاهش وجود دارد در درک این وضعیت در ایران با دوتایی یا فواید افراط گرایان یا قانونی گرایی برای حفظ وضع موجود قابل توجه بوده است. درگیری سخت بین این دو بینش عمیقاً مورد توجه دانشمندان دانشگاه هایی است که روی جدول ایران متمرکز شده اند. از این منظر ، ویروس NET STOX در حوزه اندیشه (افراط گرایی از هر نوع) به خوبی نشان داده شده است (خواه در کلیشه یا علایق فکری تجزیه و تحلیل شود). این موضوعات ابتدا در دانشگاه های غربی ، در قالب یک پروژه کشف می شود و سپس توسط سیاستمداران به ابزارهای سیاست خارجی تبدیل می شود. بنابراین ، مباحث مطرح شده توسط زریف سالهاست که توسط دانشگاه های غربی مطالعه می شود و عدم مشاهده آن ، که منجر به یک سیاست واقع گرایانه از آسیب های آن می شود ، دو برابر شده است. تقویت همبستگی ملی ، با شکست روند ، به معنای تقویت قانونی بودن ، از جمله ریاست جمهوری قوه مقننه در برابر خواسته های یک نیروی قوی اما قدرتمند است. از این نظر ، غربی ها ، به ویژه اسرائیل ، اوضاع را مشاهده می کنند. آنها مانند سرنوشت برادری و دولت روحانی ، منتظر عدم موفقیت قانونگذاران در چارچوب اجماع ملی برای حل و فصل با ایران هستند.

1