لعنت به کسی که اینجا زباله میریزه

احتمالاً در شهرها نیز زمین های خالی را دیده اید که به فضاهای بی دفاع تبدیل شده اند و عده ای زباله های خود را آنجا می ریزند. همسایگان این سرزمین خالی که از کثیفی زباله ها در عذابند، بر دیوارهای اطراف این سرزمین می نویسند: «لعنت به کسی که اینجا زباله می ریزد» و زمانی که عصبانی تر می شوند و انتظار کارآمدی بیشتری دارند، به پدر و مادر این سرزمین فحش می دهند. کسی که زباله می ریزد این صحنه تکراری که احتمالا همه دیده اند چه فایده ای برای تحلیل گذشته و حال ایران دارد؟ توضیح خواهم داد.

آن زمین خالی بدون مالک و دفاعی که در آن زباله ریخته می شود چه کارکردی دارد؟ عملکرد آن کاهش هزینه و تلاش فردی است که زباله می اندازد. فرض کنید باید با زحمت و هزینه اجاره کامیون نخاله های ساختمانی خود را به مکانی مناسب خارج از شهر منتقل کند اما با هزینه بسیار کم در همان زمین تخلیه کند. همسایگان سرزمینی که در آن زباله می ریزند تاوان ناکارآمدی، کم کاری، تنبلی، فرصت طلبی و برخی دیگر از زشتی های زباله گردها را می پردازند.

من به تجربه دریافته ام که در دنیای سیاست گذاری و حکمرانی عمومی ایران، زمینه های خالی بسیاری وجود دارد که مسئولان، نهادها و سیاست های ناکارآمد آنها را پر از خاک می کند. این به چه معناست؟ یعنی مسئولین در حل مشکل تصمیمات اشتباه، منفعت طلبانه، جاهلانه و تنبل می گیرند. ماشین ها کارهای نادرست، منفعت طلبانه و بزدلانه انجام می دهند که از جلسات جلسات غبارآلود بیرون می آید. و سیاست های نادرست و مخرب اجرا می شود. و همه اینها مقادیر زیادی ناکارآمدی، عواقب بد و خروجی زباله تولید می کند. همه این ناکارآمدی ها، پیامدهای بد و خروجی زباله در برخی از زمین های بی دفاع و بی مالک ریخته می شود.

محیط زیست یکی از همین زمین های خالی است. خروجی ناکارآمدی، بی برنامگی، سیاست خارجی نادرست، بوروکرات های ترسو، غبارآلودها و همه رذیلت های حکومت داری بی کیفیت، به زباله هایی تبدیل می شود که اگر آنها را زباله سیاسی یا زباله های بوروکراسی یا زباله های حکومتی بنامیم، اشتباه نمی کنیم. همه این زباله ها در محیط ریخته می شوند. چند تا ببینیم

گوگرد زدایی (گوگرد زدایی) نفت کوره که یک وظیفه قانونی است انجام نمی شود. سوختن گاز در شراره ها برای سال ها درمان نمی شود. موضوع نشت گاز در تاسیسات اصلاح نشده است. سال هاست که هیچ کاری برای کاهش مصرف سوخت منازل، مشاغل و خودروها انجام نشده است. مقررات ملی ساختمان به درستی اجرا نمی شود. اصلاح، بازسازی و نوسازی نیروگاه ها به درستی انجام نمی شود. و مدیریت مصرف انرژی هرگز به طور جدی در دستور کار قرار نمی گیرد.

همه این ناکارآمدی ها، بی توجهی ها، بی برنامگی ها و… زباله است و زباله هایی تولید می کند که در محیط ریخته می شود. محیط زیست عبارت است از مصرف بیش از حد منابع طبیعی (از جمله منابع انرژی)، تخلیه آلودگی گاز ناشی از مصرف سوخت. و گوگرد موجود در سوخت دیزل و سایر سوختها با استانداردهای کیفی پایین پذیرفته می شود. محیط زیست زمین خالی است که زباله در آن ریخته می شود.

محیط زیست در نهایت این زباله ها را به ما مردم باز خواهد گرداند. صدها مرگ بر اثر سوختن مازوت، هزاران مرگ بر اثر آلودگی هوا، تخریب سفره های زیرزمینی، فرونشست زمین، فرسایش خاک و… همان بوی بدی است که از آن خاک خالی برخاسته است، همان سرزمینی که آن ملعونان زباله می ریزند. .

لعنتی هایی که در این سرزمین زباله می ریزند تا زمانی که صاحب و مدافعی برای این سرزمین نباشد به زباله دانی ادامه می دهند. نوشتن “لعنت به کسی که این مکان را آشغال می کند” هیچ دردی را دوا نمی کند. لعنت شدگان آنقدر ثروتمند و پاره پاره هستند و گاهی آنقدر مستاصل هستند که نمی توانند با این توهین ها خودشان را اذیت کنند و زباله تولید نکنند یا زحمت خالی کردن زباله هایشان را در جای دیگری به زحمت بیاندازند.

تمام زمین های خالی باید پاکسازی شود تا همه – از جمله بوروکرات ها، صاحبان مشاغل، سیاستمداران – و بقیه کسانی که زباله های سیاسی یا زباله های اداری تولید می کنند، پاسخگو باشند. همه باید بدانند که تولید زباله هزینه بر است و اگر زباله ناگزیر تولید می شود باید هزینه دفع درست آن را بپردازند.

مهم این است که مردم، اصلاح‌طلبان و مردمی که ایران را دوست دارند و نمی‌خواهند ایران مجموعه‌ای از زمین‌ها و زمین‌های خالی باشد که لعنتی‌ها در آن زباله می‌ریزند، به فکر اصلاح سرزمین‌های خالی و بی‌دفاع – از جمله محیط زیست – باشند. .

البته می توان به صورت نمادین روی دیوارهای سیاست، بوروکراسی، محیط زیست، دانشگاه، صنعت، گردشگری، سیاست خارجی، بانک، اقتصاد و… نوشت: «لعنت به کسی که اینجا آشغال می اندازد».

منبع: کانال نویسنده

216216