متن خطبه عقد حضرت خدیجه با پیامبر اکرم / چه کسانی خطبه را خواندند؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، بر اساس روایات منابع شیعه و علمای اهل سنت، خطبه عقد حضرت خدیجه با حضرت محمد (ص) توسط آقای ابوطالب عموی پیامبر اسلام قرائت شد.

متن خطبه عقد پیامبر

مرحوم شیخ صدوق در صفحه 397 جلد 3 کتاب «من لا یحضره الفقیه» متن خطبه ازدواج پیامبر اکرم (ص) با حضرت خدیجه (س) را چنین آورده است: خدیجه دختر خویلد با پدر یا عمویش صحبت می کرد، ابوطالب در مجلس قریش حاضر شد و در حالی که دو طرف در را در دست داشت، خطبه عقد را این گونه آغاز کرد:

متن فارسی خطبه:
«خدا را شکر می کنیم که ما را از نسل ابراهیم و فرزندان اسماعیل قرار داد و خانه ای قرار داد که مردم در اطراف او طواف کنند و حرم امنی قرار داد که برکاتی را از سراسر جهان به آن می رساند و ما را در آن نگه می دارد. او خود را بر مردم فرمانروایی کرد.
سپس فرمود: این برادرزاده من محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب را با هیچ یک از مردان قریش مقایسه نکن مگر اینکه او برتر است و با هیچ یک از آنان مقایسه نشود جز اینکه او از همه بزرگتر است. .
اگرچه او خالی از پول است; زیرا ثروت ناپایدار و سایه ای زودگذر است. اکنون که او تمایل به ازدواج با خدیجه دارد و خدیجه نیز مشتاق ازدواج با او است، آنها را با یکدیگر ازدواج می کنم و هر چه از مهریه و صدقه حاصل شود بر عهده من است. او موقعیت حساسی دارد، چه نقد و چه بدهی. او شخصیت و جایگاه بالایی دارد و زبانی نرم و کاربرپسند دارد.

متن عربی این خطبه:
او پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) همه آنهاست و او مرد خداست و پیامبر (صلی الله علیه و آله) دی لله الزید الجعاله. و ذریه اسماعیل را ما را خانه امن و حرم امن قرار داد و ثمره همه چیز را برای او آورد و ما را بر مردم فرمانروا ساخت برای ما فرزند محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب وزن ندارد. مرد قریش جز راجه با هیچ یک از آنها خدا قابل مقایسه نیست و او خانی الامالی المام الم َ ر َ م َ l َ l َ l َ l َ l َ l َ l َ b َ l است. َ او و پیامبر (صلی الله علیه و آله) و شاگردانش و پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پیامبر (صلی الله علیه و آله) اما الغد فائول ما هملت ولادت عبدالله بن محمد (صلی الله علیه و آله).

منابع روایت حطبه:
نقل از روایت خطبه عقد پیامبر در بسیاری از کتب شیعه; از جمله: الکافی، شیخ الکلینی، ج 1، ص 138. 5، ص 374 ـ 375، و رساله فی المهر، شیخ المفید، ص 138. 29، و اولی اللیالی، ابن ابی جمور، ج 1، ص 138. 3، ص. 113 و غیره