منتقدان وضع موجود در مورد یک شهر ویرانگر هشدار می دهند / جامعه امید خود را از دست داده است

یکی از پنج صفحه تخصصی هجدهمین کنفرانس سالانه انجمن علوم سیاسی ، که در دانشکده مطالعات جهانی دانشگاه تهران برگزار شد ، با پنج صفحه تخصصی همراه بود. یکی از این پانل ها فرهنگ سیاسی ایران بود.

برای عموم مردم ، دستیابی به اتوپیا دیگر معنی ندارد

محسن عباس زاده ، دانشجوی علوم سیاسی در دانشگاه مازندران ، در مقاله خود با عنوان “ایدئولوژی و دیستوپیا” گفت: “ایدئولوژیست ها به دنبال توجیه و حفظ وضع موجود هستند ، و اتوپامان به دنبال ترسیم گزینه های دیگر هستند. ما می توانیم ایران امروز توضیح دهیم. بر اساس ایدئولوژی و دیستوپی امروز توسط جامعه کاهش می یابد. دیستوپیا.

وی افزود: “سیاست مترادف با” امکان “است و ایده آل شهرنشینی در ماهیت تفکر سیاسی نهفته است. اما برنامه ریزی معقول برای آینده دو شرط برای شناخت واقع گرایانه وضع موجود و تجویز وضعیت مورد نظر دارد. بنابراین دولت یک نقش کلیدی را ایفا می کند. در واقع ، به دلیل بحران های کشور ، جامعه امید خود را برای یک وضعیت مطلوب در شرایط فعلی از دست داده است ، و این یک تحول است که این تحول در نهادهای سیاسی هیچ نماینده ای ندارد و منجر به علاقه کم هر دو سیاسی می شود جریان در انتخابات »

عباس زاده افزود: “با این حال ، با توجه به اینکه سیاست امکان افتتاح است ، فرصت های مؤثر برای سیاست گذاران تحول وجود دارد ، و این فرصت ها به طور خودجوش در جامعه شکل می گیرد که سیستم سیاسی را مجبور به تغییر جامعه می کند. تقویت جامعه ، تقویت نهادهای مدنی و بازیابی کلاسیک آرزوهای متناسب با الزامات روز ، الزامات تحول است.

ایرانیان با آموزه های ملی خود با دین سازگار می شوند

نوزار خلیل الماسابی در مقاله خود “فرهنگ سیاسی و مدرنیته ایران در ایران معاصر” گفت: “یک روایت معتقد است که ایران معاصر در دوران صفوید آغاز می شود ، اما روایت مشهورتر ، دو قرن گذشته را تاریخ معاصر می داند. قرن ها مبارزه ایران برای یک کشور جدید بوده است. سؤالات اصلی این بود که آیا فرهنگ سیاسی ایران بر خلاف مدرنیته است. این فرهنگ سیاسی از مدرنیته جلوگیری نمی کند.

“پارادایم اول ، ساخت فکری دهه یا نوسازی است که نه تنها نتوانست به فرهنگ و مدرنیته سیاسی ایران پاسخ دهد ، بلکه حتی در نقد قانون اساسی قانون اساسی است. پارادایم دوم از دست دادن اصالت و تأکید بر بهبودی آن است. علی شریعی جدی ترین نماینده است. با این حال ، دیدگاه ایرانیان در مورد دین با فرهنگ همراه است و در واقع ، ایرانیان دین را با آموزه های ملی خود سازگار می کنند. و فرهنگ سیاسی ایران گاهی اوقات اقتدار را تحسین می کند ، همیشه استبداد را محکوم کرده است.

ایرانیان پس از اسلام مفهوم امام را در موقعیت امپریالیستی بازتولید کردند

محمد عثمان ، یک محقق سیاسی ، همچنین مقاله خود را با عنوان “ریشه های تاریخی فرهنگ سیاسی ایران” توصیف کرد: “امروزه بسیاری از کشور ما سیستم سلطنتی را می خواهند. این ریشه در افکاری است که ایرانیان در طول تاریخ به دوره های معاصر منتقل کرده اند. هزاران نفر سالها پیش ، پادشاه محور وحدت ایران بود. به عنوان مثال ، از امام در موقعیت امپریالیستی بر اساس تفکر آنها ، “فراه یازیدی” شد و دولتهای شیعه آلبو و صفوی تشکیل شدند. “

محقق سیاسی ادامه داد: “در قاجار ، این دین از پادشاه محروم شد و متعلق به روحانیت شیعه بود و حتی روحانیت نقش بسیار تأثیرگذار در سیاست ایفا می کرد.” “این شرایط سرانجام منجر به فقه فقه و اولویت دین برای موضوع سیاسی شد و جامعه ایران نیز به دلیل ناامیدی های تاریخی خود به این الگوی حاکمیت و نابودی پادشاهی اعتماد کرد.”

ظهور شبکه های اجتماعی باعث شد شهروندان به تولید کننده اطلاعات تبدیل شوند

در پایان ، علی مورادی بهمن ، عضو دانشکده دانشگاه امام حسین (AS) ، همچنین در مقاله خود با عنوان “از رسانه های سنتی تا شبکه اجتماعی” اظهار داشت: “سرعت و آزادی شبکه های اجتماعی تأثیر زیادی بر آن داشته است فرهنگ سیاسی ایران ؛ در رسانه های اجتماعی تشکیل شده است ، بنابراین در رسانه ها هیچ گونه صحبت در مورد موضوعاتی مانند حجاب ، محیط زیست و غیره وجود نداشت.

استاد دانشگاه افزود: “البته ، گسترش شبکه های اجتماعی نیز دارای چالش هایی است ، از جمله نگرانی در مورد امنیت اطلاعات کاربر و افکار عمومی دو قطبی.” “تجزیه و تحلیل چالش های اخلاقی و روانی و تقویت زیرساخت های قانونی لازم از جمله کارهایی است که باید توسط دانشگاهیان انجام شود.”

216216