نئولیبرالیسم فاجعه ای که انسان را از جامعه می گیرد / بی معنی بودن نئولیبرالیسم ایران تا اعدام؟

به گفته خبرگزاری اخبار آنلاینبا وجود احمدی در سرویس دین و اندیشه ایبنا نقل ازی از سوی مخاطب در بررسی کتاب “ویروس لیبرال ، جنگ دائمی و آمریکایی شدن جهان” نوشت: “بررسی ویروس لیبرال ، جنگ دائمی و آمریکایی شدن جهان” توسط سامیر امین ، با حضور ناصر زرافشان (مترجم) و حسین راغفر (اقتصاددان و استاد دانشگاه). در زیر نقل ازی از کتاب و نویسنده آن ، نقل ازی از آنچه در این جلسه ارائه شده است:

****

سمیر امین یک اقتصاددان ترکیبی مصری فرانسوی است که دکترای خود را در اقتصاد در پاریس از دانشگاه سوربن دریافت کرده و به عنوان استاد اقتصاد در دانشگاه های داکار و پاریس تدریس می کند. وی رئیس سازمان توسعه و برنامه ریزی اقتصادی آفریقا در داکار بود. او به دنبال یافتن راهی برای آزادسازی جهان سوم از سرمایه داری جهان بود.

کتاب “ویروس لیبرال ، جنگ مداوم و آمریکایی سازی جهان” نقدی از لیبرالیسم غربی و پیامدهای آن در سیاست ، اقتصاد و فرهنگ است. در این کار ، سمیر امین سعی می کند نشان دهد که چگونه لیبرالیسم به عنوان یک ایدئولوژی جهانی عمل می کند و بازار آزاد ، فردگرایی و دموکراسی لیبرال را ترویج می کند ، سلطه سرمایه داری جهانی را بر کشورهای جهان سوم تولید می کند.

تصویری از کودک در کمدی Coca -Cola نمادی از تأثیر فرهنگ آمریکایی در قلب سیستم های ضد کاپیتالیستی است. سیستم هایی که قرار بود در برابر این سیستم بایستند. تصویری از ویروسی اپیدمی به نام لیبرالیسم.

جهل در دنیای معاصر

ناصر زرافشان در ابتدا به آشنایی خود با سمیر امین اشاره کرد و گفت: “من او را از قبل می شناختم و با او مکاتبات داشتم. سمیر ، زیرا این یک نیمه آفریقایی بود ، درد مردم را تحت سلطه دنیای سوم درک کرد و آنها را درک کرد.

زرافشان در ادامه نظرات خود را در مورد این کتاب ذکر کرد و از قلم سخت نویسنده گفت: “من فکر می کنم این کتاب ساده است ، اما چیزهای اصلی وجود دارد که باید باز شوند.” به خصوص که نویسنده نوشتن سخت است. سمیر وقتی قلم را به کاغذ می آورد ، مواد زیادی را فرض می کند ، که درک برخی از مطالب را دشوار می کند.

وی اظهار داشت که هدف وی تکرار مطالب خود کتاب نیست و فقط چند مورد برای روشن شدن این بحث لازم است.

زرافشان به هویت جامعه به انسان اشاره کرد: انسان انسان شده است. اگر زندگی اجتماعی و روابط انسانی با سایر انسانها وجود نداشت ، کسی انسان نبود ، بلکه برخلاف ، عقل لیبرال به تنهایی به فرد متکی می شد و جدا از جامعه به فرد نگاه می کرد.

وی به روند تکامل انسان در طبیعت اشاره کرد و گفت: تاریخ جامعه تاریخ طبیعت است ، جامعه از طبیعت بیرون آمده است و در روند تکامل آن با طبیعت به طور دائم تعامل است. شکل اصلی این تعامل تولید است. انسان برای بقا و معیشت تولید می کند. این کار همچنین سیستمی از روابط بین افراد و ارتباطات ماوراء طبیعی و عجیب و غریب را ایجاد کرده است که فراتر از متن طبیعت است.

مترجم این کتاب همچنین در مورد تفکر نخست وزیر انگلیس ، مارگارت تاچر ، بحث نقدی داشت: این که کسی مانند خانم تاچرز می گوید من چیز دیگری نمی بینم و نمی دانم ، این نشان دهنده جهل در دنیای معاصر ما است که صدراعظم انگلیس باید صحبت کند. خود فرد بدون جامعه و تعامل به تنهایی وجود ندارد و او به هیچ وجه انسانی نیست.

وی با تأکید بر ظرافت اندیشه نئولیبرال ، لیبرالیسم واقعی را به عنوان اصلی اصلی دستگاه روشنفکری لیبرال معرفی کرد و گفت: لیبرالیسم هیچ ارتباطی با موضع شخص در جامعه و تعامل وی در جامعه ندارد. در حوزه اقتصادی نیز به دلیل عدم توجه به ماهیت انسان ، تصور می شود که همه باید هر کاری را که می خواهند انجام دهند و دست نامرئی بازار همه چیز را تنظیم می کند.

ناصر زرافشان در ارتباط با لیبرالیسم مدرن گفت: “نئولیبرالیسم هیچ پایه های نظری و اجتماعی خاصی ندارد و به هیچ وجه بی معنی است.” حتی با خود فلسفه لیبرال ، مشابه نیست. این بیشتر یک عنوان جعلی است که بیشتر برای یک سری سیاست های عملی سرمایه داری انتخاب شده است و برای کاهش نرخ بهره و بحران که در نیمه دوم قرن بیستم برای سرمایه داری پدیدار شد ، اجرا شد. در حقیقت ، ضد حمله نئولیبرالیسم یک حمله سرمایه داری برای بازپس گیری مواضع است که سرمایه داری از جنگ جهانی اول به بعد عقب نشینی کرده بود.

وی به سیستم مالیاتی و مالیاتی در تاریخ اشاره کرد: از ابتدای تاریخ مالیات یا متناسب با ملک یا درآمد فرد متناسب بود ، یا نمایی بود ، یعنی آنها با ثروت بیشتر مالیات می گرفتند ، اما نولیبرالیسم مالیات دهندگان به مالیات تحمیل می شد و گفت که این شخص دارای دارایی بیشتر و جامعه است.

اظهارات نهایی مترجم کتاب در مورد تأثیرات و پیامدهای سیستم سرمایه داری و سیاست های نئولیبرال بود. کاهش قابل توجه در مالیات ثروتمندان ، سرکوب اتحادیه های کارگری و سازمانهای کارگران ، انتقال صنایع ملی و محصولات به بخش خصوصی ، از بین بردن قدرت چانه زنی کارگران و غیره.

جامعه صرفاً با قانون بازار کار نمی کند

حسین راغفر ، اقتصاددان و استاد دانشگاه ، سخنران بعدی این جلسه بود. وی ابتدا بر دیدگاه ناصر زرافشان تأکید کرد که انسان باعث ایجاد جامعه می شود: نئولیبرالیسم در تلاش است تا جامعه و تمام پدیده های انسانی و اجتماعی را به بازار و با بازار محدود کند. اگر جامعه فقط با قانون بازار کار نکند.

راغفر ادامه داد: این مداخله بیش از حد دولت نیست که راه منجر به اقتدارگرایی را هموار می کند ، بلکه مداخلات پایین دولت که منجر به اقتدارگرایی شده است.

وی گفت: “جالب است که دولت دولت از استفاده از آب توسط مردم نجات و مسابقه است.” چگونه ارز کشور باید سهمیه داشته باشد؟ چرا نباید منابع دیگر کشور سهمیه داشته باشند؟ ارز منابع نفت و گاز متعلق به همه افراد است. این انحصارها احتمال حضور یک سرمایه گذار ملی را از بین می برد ، بنابراین سرمایه انسانی و مالی ما پیش می رود و جامعه منجر به بدبختی و بحران های تو در تو می شود.

حسین راغفر افزود: سیستم اقتصادی جوامع خوب با شهروندان آزاد اتفاق می افتد. البته آزادی به این معنی است که مردم آزادی خروج از محدودیت های تحمیل شده بر آنها را دارند ، اما متأسفانه این فرصت ها عملاً توسط جامعه ما رد شده است.

راغفار با اشاره به موضوع غربی سازی ، گفت: “به نظر من ، دو دستاورد اصلی تمدن غربی نوسازی و نوسازی است که به دستاوردهای مادی و فناوری تمدن غربی اشاره دارد و دیگری بحث در مورد غربی شدن است که متمرکز بر نهادهای فرهنگی و اجتماعی و قوانین است.” به عنوان مثال ، ژاپنی ها مایل به دستیابی به دستاوردهای مادی و تمدن از همه کشورها هستند ، اما به معنای ارزش های غربی به معنای غربی شدن نیست.

سخنگوی با اشاره به غربی شدن در کشور خودمان ، گفت: “در جامعه ماهیش از دهه ، وسترنیتیسم مطرح شده است ، و افرادی مانند جلال ال احمد و شرکتی در انتقاد از وسترن به ارزش های غربی حمله کرده اند.” نه ، منظور ما تمدن غربی نیست ، اما استفاده از این فناوری ها مهم است.

او اظهارات خود را به پایان رساند: آنچه در تمدن غربی اتفاق افتاد این است كه انسان می تواند هر كاری را كه می خواهد انجام دهد ، و این باعث فاجعه در زندگی بشر می شود. امروز ، جهان به سمت نوعی زندگی مشارکتی و اجتماعی پیش می رود و نقش نهادهای جامعه مدنی در جهان هدایت جهان به این سمت است. یعنی فشار جهانی از طریق آگاهی حاصل می شود ، ما بدون آگاهی به آزادی دسترسی نداریم. بنابراین ما باید آگاهی عمومی را نسبت به موضوعاتی که در آن قرار دارند افزایش دهیم.

1