هشدار دارابی طالبان ؛ پذیرش گسترده فلسفه در ایران نشانه ای از ضرر فکری / اقبال فلسفه در ایران است

به گفته خبرگزاری اخبار آنلایندکتر Bagher Talebi Darabi که ibna ، (الهه شمس) وی در گفتگو ، نظرات خود را در مورد آثار فلسفی در ایران به سایر جوامع و سایر مناطق علوم انسانی خواسته و در اینجا خلاصه می کند ، معتقد است که این فرض نیاز به بررسی دقیق دارد. او معتقد است که این فرض مستلزم بررسی دقیق مفاهیم کلیدی مانند “آثار فلسفی” ، “جوامع” ، “سایر مناطق علوم انسانی” ، “مقایسه” و “اقبال” است که هر یک با معانی گسترده و گسترده ای دارند.

دکتر Bagher Talebi Darabi ، یک جامعه شناس و عضو هیئت علمی گروه ادیان و مذاهب ، با اشاره به خواندن سرانه پایین در ایران ، که کمتر از 2 ٪ است ، و تمایل بخش بزرگی از این مبلغ به کتاب های زرد و مجلات ، فرضیه ای است که ایران خواننده کتاب و خواننده کتاب خوب است. او مفهوم تلاش برای تولید ماست را با یک کاسه ماست در دریا تشبیه می کند و معتقد است که سؤال مطرح شده بر اساس یک توهم است.

طالبی دارابی هشدار می دهد که اگر میزان آثار فلسفی کلاسیک در ایران به طور غیر طبیعی زیاد باشد ، می تواند نشانه ای از بحران در رابطه با نخبگان روشنفکر و بدن جامعه باشد ، و توده های فلسفه ، نه نشانه پویایی فکری ، بلکه می تواند نشانه آسیب و توهم در جامعه باشد. وی در نهایت تأکید می کند که علوم انسانی و فلسفه آثار نخبه ای هستند و می توانند نشانه تب فکری در جامعه باشند که نیاز به درمان دارد.

در پاسخ به این سؤال که چرا ، با این حال ، بسیاری از آثار فلسفی به چندین نسخه می رسند ، طالبی دارابی دقیقاً می پرسد که “آثار کلاسیک و دشوار” چیست (آثار کلاسیک اسلامی یا آثار دشوار درک فیلسوفان غربی) ، ابهام در تعریف “آثار فلسفی”. وی تأکید می کند که چاپ های مکرر لزوماً نشانگر پذیرش عمومی نیستند و ممکن است به دلیل عواملی مانند خرید سازمانی توسط وزارت راهنمایی یا سایر نهادهای دولت ، فرهنگی و انقلابی باشد.

او معتقد است که برای تجزیه و تحلیل دقیق تر اقبال ، ناشران خصوصی و مخاطبان غیردولتی باید در نظر گرفته شوند و آن را با استقبال از انواع دیگر کتاب ها مقایسه می کنند. از نظر وی ، گرایش به آثار فلسفی کلاسیک اسلامی زیاد نیست و بیشتر مورد استقبال برخی از آثار کلاسیک فلسفی غربی قرار می گیرد که از فرهنگ و سنت مدرن انتقاد می کنند. وی در نهایت تأکید می کند که آثار فلسفی کلاسیک بیشتر از آن برای مراجعه و استفاده در مواردی استفاده می شود تا برای مطالعه رایگان با هدف یافتن حقیقت یا ترسیم چارچوب اندیشه فردی.

طالبی داروی در پاسخ به این سؤال که آیا کسی می تواند از “فلسفه” در ذهنیت فرهنگی ایران صحبت کند ، معتقد است که نه فلسفی زیادی وجود ندارد و نه ایرانی ها فلسفی شده اند. او معتقد است که ذهنیت تاریخی ایران بیشتر در چارچوب تفکر حقوقی ، تصوف و فقه شکل می گیرد و روشنفکری معاصر با ساده سازی و بومی سازی مباحث فلسفی غربی اغلب درک خاصی از آن را تزریق کرده و امکان قرار گرفتن مستقیم در معرض آثار اصلی را محدود می کند.

جامعه شناس فرهنگ ، در مورد رابطه بین فلسفه و غفلت از مسائل اقتصادی و اجتماعی ، با اشاره به نظریه چرچیل و مطالعه جمعیتی سالمندان ایران ، معتقد است که محافظه کاری ناشی از ساختار جمعیتی می تواند دلیلی برای این تأکید باشد نه خود فلسفه. وی همچنین خاطرنشان می کند که تمرکز فعلی بیشتر روی “فلسفه های اضافی” با یک رویکرد عملی و روزمره است تا فلسفه به معنای کلاسیک خود.

طالبی دارابی معتقد است که بخشی از استقبال از فلسفه می تواند به دلیل تمایل به کسب اعتبار و عزت اجتماعی باشد و خرید و نمایش این کتاب ها گاهی ابزاری برای نشان دادن تمایز فرهنگی است. وی همچنین خاطرنشان می کند که با توجه به مطالعه سرانه پایین ، میزان واقعی این آثار سوال برانگیز است و بسیاری از آنها به احتمال زیاد نیمه خوانده شده و تأثیر محدودی در ایجاد فلسفه جدی در جامعه دارند.

با توجه به جریانهای فلسفی بالا و ارقام در ایران ، طالبی دارابی ، با تکیه بر مطالعات خود در مورد معنویت جدید ، معتقد است که جریان عقلانیت و عقلانیت با معنویت التقاطی مدرن در حال ظهور است ، و آنچه که به عنوان گرایش های فلسفی در نظر گرفته می شود ، بیشتر خودآگاه است.

وی در پاسخ به این سؤال که از کدام جریان ها یا چهره های فلسفی مورد غفلت واقع شده اند ، وی معتقد است که این سوال به معنای تفکر نیست و مشکل اصلی ایران کثرت گرایی سطحی و عدم وجود طبقه قوی فکری و فرهنگی است. وی هشدار می دهد که اگر خرید آثار فلسفی کلاسیک در ایران به طور غیر طبیعی زیاد باشد ، این می تواند نشانه ای از بحران در رابطه با نخبگان فکری و بدن جامعه باشد ، و توده های فلسفه ، نه نشانه ای از پویایی فکری ، اما می تواند نشانه ای از آسیب و توهم در جامعه باشد. وی در نهایت تأکید می کند که علوم انسانی و فلسفه آثار نخبه ای هستند و می توانند نشانه تب فکری در جامعه باشند که نیاز به درمان دارد.

216216