وزیر یا عموی سبز ، کدام یک؟

من با یکی از وزرای سابق صحبت می کردم و می گفتم که یک روز به معاون اول گفتم که شما مرا برای ملاقات با وزارتخانه دعوت می کنید. [با مدرک دکتری و ۲۰ سال سابقه کشورداری] یا فروش سبزیجات زیرا به شما اجازه داده شده است که از وزارت فکر کنید ، تمرکز کنید و به طور مؤثر. یکی از مدیران گفت: “ما در سرزمینی زندگی می کنیم که مدیران آن بیش از هر جای دنیا می روند و کمتر از هر جای دنیا” تصمیم می گیرند “.

سیستم کشور و همچنین مشارکت ما آفات زیادی دارد. از جمله این که مدیران ما تبدیل به Allameh Majlis شده اند! از این جلسه تا آن جلسه! هنگامی که جلسات زیادی در یک سیستم حاکمیت (دولت) یا مجتمع اقتصادی (شرکت خصوصی) برگزار می شود ، این نشانه یک بیماری جدی است و حداقل دو ریشه دارد:

رژیم تصمیم گیری شفاف نیست: وقتی مشخص نیست چه کسی حق تصمیم گیری در مورد آن را دارد ، همه در اطراف میز می نشینند …

بهبود اقتدار و مسئولیت: هنگامی که نوبت به خرید یک ماشین دولتی در بالاترین سطح دولت می رسد ، این بدان معنی است که متولی اقتدار لازم را ندارد و باید دیگران را برای کوچکترین تصمیمات (مثال واقعی) تأیید کند.

تصمیم فرار: هنگامی که قدرت و شجاعت از مدیران ساخته می شود ، مدیران چه می کنند؟ توزیع تصمیم ریسک! و این جلسه به ابزاری برای تقسیم مسئولیت تبدیل می شود که بعداً می گوید این تصمیم من نبود ، همه ما با هم تصمیم گرفتیم. برای اینکه بگوییم در ساختار اداری ایران ، زمان زیادی به معنای مسئولیت جمعی است!

فرهنگ اجرایی یا تئاتر مدیریت یا نمایش سازمانی: در بسیاری از سازمان ها ، یک جلسه بیشتر ابزاری برای مشارکت یا عمل گرایی دراماتیک است ، نه حل مسئله. گفتن اینکه ما تا ساعت 9 بعد از ظهر در جلسه بودیم ، این نشانه ناکارآمدی است. نمونه ای از تئاتر مدیریت: هنگامی که من به جلسه یکی از مدیران ارشد کشور بدون یک مسئله دقیق دعوت شدم. من از دفتر آنها پرسیدم چند نفر دعوت شده اند؟ آنها گفتند 4 نفر! من نرفتم چرا؟ از آنجا که در یک جلسه 2 ساعته که 5 دقیقه زمان مفیدی دارد ، با فرض حداقل 5 دقیقه از مدیر اجرایی مربوطه ، برای 2 دقیقه باقی مانده ، یعنی 2 دقیقه 5 دقیقه باقی می ماند. به مدت 5 دقیقه ، من وقت خود را در ترافیک هدر ندادم و به مدت 5 دقیقه در جلسه شرکت کردم.

بی اعتنایی به یکدیگر: وقتی مدیران به تصمیمات یکدیگر اعتماد نمی کنند ، همه می خواهند در همه چیز باشند و این به معنای جلسه برای هر چیزی است!

مدیریت استراتژیک

اشتباه کنید ، بدون شک یکی از مهمترین ابزارهای مدیریتی است. من شرکت خواهم کرد و در بسیاری از جلسات شرکت خواهم کرد. اصول برگزاری جلسات به هیچ وجه برای آنچه می خواهم در اینجا بیان کنم عجیب نیست. با این حال ، من پیدا کرده ام که تجربه ای برای بیان بدیهیات ساده گاهی اوقات برای ارائه اکتشافات پیشرفته در نظر گرفته می شود. شما به طور تصادفی کتاب مدیریت جلسه را باز می کنید ، که ساده و مهم است. در کنار آنها ، من می خواهم شش پیشنهاد غیرمعمول را ارائه دهم:

◽ جلسه: می دانید هر جلسه ای که برگزار می کنیم چه جلسه ای است؟ حداقل دو جلسه شناخته شده از جلسات ایده گرفته تا تصمیم گیری و … هر جلسه به یک سبک مدیریتی نیاز دارد. برخی رسمی غیررسمی ، برخی با برخی نتیجه گیری ، برخی با بسیاری از اعضای و برخی از 2 نفر و غیره.

◽ کمبود جلسه: گاهی اوقات بهترین راه برای مدیریت جلسه ، برگزاری آن نیست. نیازی به تأیید دیگران با نمایندگی نیست.
ess جلسات نوشتاری: یک استارتاپ موفق ایرانی روش جالبی دارد. در هر کجا که در یک ساعت خاص قرار دارند ، وارد صفحه Dock Google می شوند و در مورد موضوع جلسه می نویسند و در مورد پست ها نظر می دهند. لازم نیست که یک نفر صحبت کند و گوش کند ، و هر کسی می تواند بدون ایجاد مزاحمت دیگران بنویسد و بخواند.

◽ ◽ تایمر معکوس روی دیوار: یک ساعت دیجیتالی قرار دهید که دقیقه ها را کاهش می دهد. استرس روانشناختی مثبت برای مختصر و مفید
◽ محدود کردن کلمات: هر کسی فقط می تواند در مورد هر موضوع با N Word اظهار نظر کند. وقتی مردم به زودی مجبور می شوند ، قبل از صحبت کردن باید فکر کنند ، نه در حالی که صحبت می کنند!
◽ هزینه: روی پانل بنویسید: هر دقیقه این جلسه X میلیون هزینه دارد

این پیشنهادات غیرمعمول است. شما ابتدا پیشنهادات متعارف را اجرا می کنید ، سپس به سمت تابلوها بروید. در میان Allameh Majlis (کسانی که همیشه از این جلسه به جلسه می روند) و فروشنده سبزیجات ، دومی تمرکز و دلیل بیشتری دارد.

*منبع: کانال نویسنده

1