وضعیت جهان پس از ظهور و اعتقاد منجی به یهودیان

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، آینده پژوهی یعنی اعتقاد به آخرالزمان و انتظار ظهور منجی و مصلح جهان، نظری که در همه ادیان به عنوان یک اصل مسلم پذیرفته شده است. اعتقاد به ظهور منجی در آخرالزمان موضوعی است که اکثر اقوام، اقوام و اقوام به آن اعتقاد داشته و دارند.

خبرگزاری تسنیم نوشت: سرچشمه این باور دیرینه علاوه بر میل باطنی و میل باطنی انسان، وعده های فراوانی است که پیامبران الهی در طول تاریخ به مردم مؤمن و آزادی خواه جهان داده اند. آنها به عنوان بخشی از رسالت خود به مردم وعده داده اند که در آخرالزمان یک مصلح بزرگ جهانی ظهور می کند و مردم جهان را از ظلم ستمگران نجات می دهد، فساد و بی عدالتی را از جهان ریشه کن می کند و تمام جهان را پر می کند. عدالت

این وعده نیکو را نه تنها در کتاب هایی مانند تورات، انجیل، قرآن، زند، پازند و جاماسب نامه که از کتب مقدس زرتشتیان هستند، می توان یافت، بلکه کم و بیش در کتاب های مقدس برهمن ها و بودایی ها. آنچه در اینجا مطرح می شود منجی از منظر خود ادیان است، منظور ما قضاوت درست یا غلط بودن آن نیست و مبنای ما در این یادداشت ادیان ابراهیمی و غیر ابراهیمی است.

ایمان به منجی در همه ملت ها. وحدت یا کثرت منجی؟

عشق به صلح و عدالت در ذات همه است. همه از صلح و عدالت لذت می برند و با تمام وجود خواهان دنیایی پر از صلح و عدالت هستند. منجی موعود نیز با آمدن خود این دو را در جهان منتشر خواهد کرد. بنابراین این حقیقت به خوبی روشن و مسلم است که همه مردم جهان با همه اختلاف نظرها و افکار متضادشان در ظهور مصلح جهانی موعود هم عقیده هستند.

البته هر قومی او را با کنیه خاصی می شناسند و او را منجی نامرئی خود می دانند; مثلا مسلمانان او را از خاندان بنی هاشم فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می دانند که در اسلام به طور کامل معرفی شده اند. زرتشتیان او را ایرانی و از پیروان دین زرتشت می دانند، یهودیان او را از بنی اسرائیل و پیروان موسی و مسیحیان او را هم دین خود می دانند.

در اینجا این سوال مطرح می شود که آیا تعدد منجی وجود دارد یا وحدت منجی؟

باید دانست که با توجه به دو اصل جهانی بودن و الهی بودن شخص و حکومت منجی در همه ادیان، پاسخ صحیح «وحدت منجی» است نه کثرت آن. چون ما یک خدا و یک عالم داریم چگونه منجی های متعدد داشته باشیم در حالی که اهداف و عرصه و زمان (آخرالزمان) و حکومت مشترک است.

اعتقاد به منجی در یهودیت

در قرآن کریم از دین واحدی سخنی به میان نیامده است و از کثرت سخنی به میان نیامده است: «إِنَّ الدّینَ وَ اللَّهُ الْإِسْلامَ» تنها دین مورد قبول اسلام است و در جای دیگر درباره مدارا می فرماید: «لکم دینکم و لی الدین» آنچه هست تعدد قوانین است; شریعت موسی، شریعت عیسی، شریعت محمد صلی الله علیه و آله. در نتیجه کلمه ادیان برای تساهل به کار می رود نه برای پذیرش کثرت ادیان.

ادیان ابراهیمی ادیانی هستند که از حضرت ابراهیم (ع) سرچشمه می گیرند و شامل سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام می باشند. ادیان غیر ابراهیمی نیز شامل سه دین است; زرتشت، هندو و بودا. در این یادداشت به منجی از دیدگاه یهودیت می پردازیم.

یهودیانی که منتظر مسیح هستند

پیامبر دین یهود – یا بنی اسرائیل – حضرت موسی (علیه السلام) است. یهودیت یکی از سه دین بزرگ توحیدی جهان است و نام خاص خداوند در این دین «یهوه» است.

«عهد عتیق» نامی است که مسیحیان به کتاب یهودیان بر خلاف «عهد جدید» خود داده‌اند، البته به هر دو اعتقاد دارند. عهد عتیق دارای 39 کتاب است و بر حسب موضوع به سه قسمت تقسیم می شود:

اول: تورات و بخش تاریخی عهد عتیق.

دوم: حکمت و دعا و شعر مانند کتاب ایوب و کتاب زبور.

سوم: پیشگویی های پیامبران مانند کتاب یونس، کتاب زکریا و کتاب حبقوق.

انجیل یهودیان تورات در ابتدای عهد عتیق است و هر قسمت از آن را «سفر» می نامند و هر سفر را به چندین باب و آیات تقسیم می کنند و تفسیری که علمای یهود نوشته اند «تلمود» نامیده می شود. “.

مسیح یا مسیح و اقداماتی برای تسریع ظهور او

پس از اولین ویرانی شهر قدس، یهودیان همواره در انتظار یک رهبر الهی فاتح بوده اند که اقتدار و شکوه خلق خدا را به دوران درخشان داوود و سلیمان برگرداند. آنها معتقدند که منجی آخرالزمان مسیح (ماشیه) به معنای «مسح شده خدا» است که دنیای مطلوب و روشن آینده را خواهد ساخت.

مشیح کسی است که با برنامه ای خاص مسح می شود و به فرمانروایی معروف است که باید از او اطاعت کرد. در طول تاریخ یهود، افرادی با این عنوان مورد ستایش قرار گرفته اند که برخی از آنها عبارتند از حضرت سموئیل، حضرت داود، حضرت سلیمان و کوروش.

بر اساس اعتقاد یهود، اقداماتی که در تسریع ظهور مسیح مؤثر است عبارتند از:

1-توبه واقعی

2- رعایت حرمت روز شنبه

3- تورات پژوهی

4-صدقه دادن و کمک به دیگران

5- اتحاد و دوستی

زمان ظهور؛ حدود 200 سال بعد!

زمان ظهور در این نظر نامعلوم است، اما چون عمر انسان روی زمین از نظر یهود شش هزار سال است و حدود پنج هزار و هشتصد سال از آن می گذرد، طبیعتاً 200 سال بیشتر باقی نمانده است. پس در این مدت ناجی باید بیاید.

در هر زمان، شخصی که مستحق مسیحیت است، به صورت ناشناس وجود دارد، اگر شرایط ظهور او فراهم نشود، به شخص دیگری از نسل داوود منتقل می شود.

در عین حال دو دیدگاه درباره وضعیت جهان پس از ظهور مسیح وجود دارد:

اول تشکیل حکومت الهی، نابودی ستمگران، گسترش علم و معنویت، گسترش معارف خداوند، پایان جنگ و درگیری، همزیستی مسالمت آمیز و…

دوم تبدیل این دنیا به دنیای ثواب، شبیه بهشت ​​آدم.

صریح ترین بیانیه در عهد عتیق

در بخشی از انجیل اشعیا آمده است:
«و نهالی از تنه یسی (یسی به معنای قوی، پدر حضرت داوود) بیرون می آید، شاخه ای از ریشه او می روید و روح خدا بر او آرام می گیرد، یعنی روح حکمت و عقل و قوت و روح علم و خوف خدا خواهد بود و بر اساس آنچه چشمانش می بیند قضاوت نمی کند و بر اساس آنچه گوش هایش می شنوند مجازات نمی کند فقیر از عدالت، و زمین بر مظلومان به حق داوری خواهد کرد… کمربند او عدالت خواهد بود، و کمربند وسطش امانت خواهد بود، و گرگ با بره ساکن خواهد شد، و پلنگ با بز خواهد خوابید. گوساله و شیردوش با هم، و بچه کوچولو آنها را خواهد راند، و گاو با خرس چرا خواهد کرد، و بچه های آنها با هم دراز خواهند کشید، و شیر مانند گاو کاه خواهد خورد، و کودک شیرخوار با آن بازی خواهد کرد. سوراخ مار، و کودک از شیر گرفته شده دست خود را بر خانه افعی خواهد گذاشت و در تمام کوه مقدس من هیچ فسادی نخواهند کرد. زیرا جهان مانند آبهایی که دریا را می پوشاند از علم خدا پر خواهد شد. (کتاب اشعیای نبی، فصل 11، بند 1 تا 10)

به عقیده همه یهودیان، منجی (مسیح) انسانی است مانند دیگران، اما با قدرت و قدرت خداوند سر و کار دارد. او جهان را با نور خود که جلوه ای از نور خداوند است روشن می کند.

وعده ظهور منجی در مزامیر داوود و کتاب حبقوق

تقریباً در هر قسمت از مزامیر داوود، که در عهد عتیق تحت عنوان مزامیر آمده است، اشاره ای به ظهور منجی آخرالزمان و وعده پیروزی صالحان بر شرور و شریر است. سرانجام تشکیل حکومت واحد جهانی و تبدیل ادیان مختلف به دین واحد و جهانی. :

“زیرا شریران منقطع خواهند شد، اما منتظران خداوند وارث زمین خواهند شد. هان! پس از مدتی شریر نخواهد بود، شما در جایگاه او فکر خواهید کرد، اما حلیم وارث زمین خواهد شد… زیرا بازوهای بدکاران شکسته خواهد شد، اما خدا نیکوکاران را می‌داند و میراث آنها برای همیشه باقی خواهد ماند.

چشم انداز جهان مدرن و آمدن مسیح که در آثار نویسندگان یهودی آمده است، بیانگر این معناست که خداوند متعال جهان را در آخرالزمان تغییر خواهد داد و نیکان و صالحان از آن جدا خواهند شد. فاسقان و بدکاران و این دوران پر از ظلم و ستم است. به پایان می رسد اما این پیروزی در آثار یهودی به رهبری مسیح با عناوینی مانند «فرشته برگزیده داوود» حاصل می شود.

در کتاب حبقوق نبی از دیگر بخش‌های مجموعه عهد عتیق آمده است:

«اگر درنگ کند، منتظر او باشید، زیرا او خواهد آمد و درنگ نخواهد کرد، بلکه همه امت ها را نزد خود جمع می کند و همه قوم ها را برای خود آماده می کند.

انتظار روزانه صهیونیست ها از ظهور منجی

شور و هیجان انتظارات موعود در تاریخ یهودیت موج می زند. یهودیان در طول تاریخ خود را در معرض انواع تحقیر و شکنجه قرار داده اند به این امید که روزی مسیح بیاید و آنها را از ذلت و رنج رهایی بخشد و حاکمان جهان قرار دهد.

حتی در عصر ما که یهودیان صهیونیست با اشغال کشور فلسطین و امروز با حمله به لبنان و سوریه سعی در از بین بردن ذلت همیشگی یهودیان داشتند، چیزی از شور و شعف انتظار موعود کم نشده است. درست است که گروهی از یهودیان تشکیل رژیم صهیونیستی را مخالف آرمان مسیحایی می دانند و پیوسته با آن مخالفت کرده اند، اما برخی از یهودیان آن را با جان و دل پذیرفته و آن را راهگشای عصر مسیحا می دانند.

در حال حاضر صهیونیست‌های اشغالگر فلسطین علاوه بر دعاهای مسیحایی روزانه، در پایان مراسم سالگرد تأسیس رژیم غاصب اسرائیل، پس از دمیدن در شیپور نماز، اینگونه دعا می‌کنند: «به خواست خدای ما. چنان باش که به لطف او شاهد طلوع آزادی و طوفان باشیم، باشد که تصاویر مسیح گوشمان را نوازش دهد.»

اما سوال اساسی این است که آیا قرار است منجی نهایی که در اندیشه صهیونیستی قرار دارد به آنها در کشتار مردم مظلوم کمک کند یا راهی برای نابودی ظلم در سراسر جهان و ریشه کن کردن ظالمان – که منشأ صهیونیسم است – فراهم کند. ؟!