وقتی باید مدام عذرخواهی کنی

به نقل از پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان در کتاب تحف العقول صفحه 248 بحارالأنوار جلد 75 صفحه 120 روایت حدیثی آمده است که (امام حسین علیه السلام):

و اگر از او پوزش نخواهی، مؤمن نمی بخشد و عذرخواهی نمی کند، و منافق تمام روز را نمی بخشد. متاسفم

کاری نکن که باید بابتش عذرخواهی کنی. پس مؤمن کار بدی نمی کند و در نتیجه عذرخواهی نمی کند; اما منافق هر روز کار زشتی می کند، همیشه عذرخواهی می کند.

شرح این حدیث بر اساس درس آیت الله آقا مجتبی تهرانی را در ادامه بخوانید:

به خدا پناه می برم از شر شیطان. بسم الله الرحمن الرحیم

از امام حسین علیه السلام روایت شده است که فرمود: از کاری که بعد از او پشیمان می شوید بپرهیزید و استغفار کنید. “از من عذرخواهی نکن.”

مؤمن نه تعدی می کند و نه گناه می کند و نه بعد از آن استغفار می کند، زیرا کار خلافی نکرده است.

«و منافق هر روز چنین است، هر روز دستش آلوده به گناه و ظلم است، پس چه؟» او عذرخواهی می کند.

حالا می‌خواهم این را به اشتراک بگذارم: یک وقت است که گاهی پیش می‌آید، این تعبیری که امام حسین علیه‌السلام دارند «کل یوم» این تعبیر «کل یوم» است. زمانی هست، نه، این نیست. بد كردن، گناه كردن، تجاوز به ملكه اش. درسته بعضی وقتا آدم مثلا سهل انگاری می کنه اشتباه نکن ها! اگر انسان یک بار غفلت کند، تخلف کند، بعدش چه می کند، درست است؟! در مورد توبه هم مطالب بیشتری داریم. خواستم بگم که این منافاتی با توبه نداره ها! این مقاله چیز دیگری است. در مورد توبه انسان سهل انگاری می کند و مرتکب گناه می شود سپس توبه می کند و از خداوند عذرخواهی می کند. یا به هر کس دیگری، نه؟! اگر کار اشتباهی انجام داده عذرخواهی می کند. این گاهی اوقات، همانطور که می گوییم، یک زمان مداوم وجود دارد. نگاه کن «و منافق کل عالم یسعی و عذر خواهی» اشتباه ملکه اوست. درست است؟ بعدش چی؟ او اغلب عذرخواهی می کند. آیا به آنچه می گویم دقت می کنید؟ یعنی چی؟ آن عذرخواهی اصلاً عذرخواهی نیست. گوش میکنی او نیست تقصیر ملکه اش است نئوزالله حواست هست؟ این غیرقانونی است. حضرت می فرماید: مؤمن هرگز گناه ملکه اش نمی شود، خواستم این را برسانم. منافق است که چنین است. آیا به آنچه می خواهم بگویم توجه می کنید؟ مؤمن اگر پیوسته مرتکب گناه شود و سپس به درگاه خدا توبه کند، هرگز گناه ملکه خود نخواهد بود. چه فایده ای دارد؟ نمی خوره به چیزی که گفتم توجه کن. مشکل این است: کسی که مؤمن باشد و به مبدأ و معاد ایمان داشته باشد، هرگز با اعمال ملکه اش مخالفت نمی کند. آیا توجه می کنید این یک مقاله است.

موضوع دیگر بحث عشق به گناه است که اصلا بحث جدایی است، توجه کنید! منشأ آن یکی است، مؤمن هرگز گناه را دوست ندارد، هرگز گناه را دوست ندارد. گفتم ممکن است غفلت کند، گناه کند. اما او هیچ عشقی به گناه ندارد. اما منافق اینطور نیست، گناه را دوست دارد، فهمیدی؟ این است که ملکه او شده است، این است که او شده است ملکه او. توجه کنید

لذا حضرت می فرماید: می فرماید: بپرهیز. حالا چرا اول این را می گوید؟ از «ایاک و ما تائتزهرو منه» بپرهیز، یعنی مواظب باش با ملکه ات اشتباه نکنی، بعد می خواهی چه کار کنی؟ عذرخواهی کنید که این عذرخواهی مفید نیست.