پیامبر (ص) و امیرالمومنین (ع) پدران واقعی بشریت هستند.

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، مدیر مسئول مؤسسه فرهنگی موعود عصر ضمن اشاره به اهمیت و جایگاه نیکی به والدین و سازگاری آن با توحید، تصریح کرد: در قرآن کریم احترام به والدین و احسان به آنها به عنوان موضوعی مهم و ضروری در کنار آن ذکر شده است. توحید

بنا به روایت ابن، این فرمان احسان در ذات انسان است و از آغاز خلقت به عنوان عهد الهی از انسان گرفته شده است. در واقع نیکی به پدر و مادر نه تنها یک وظیفه شرعی است، بلکه امری تکوینی، جزء لاینفک فطرت و فطرت انسان است که در هر شرایطی باید رعایت شود.

عشق یک امر سپاسگزاری و در سطوح مختلف است

نویسنده کتاب «پدران مهربان ما» با اشاره به تفاوت محبت والدین با فرزندان و بالعکس، اظهار داشت: محبت و مهربانی والدین نسبت به فرزندان، فطری و بی قید و شرط است. در حالی که محبت کودک به والدین به طور طبیعی کمتر است و نیاز به آموزش و تاکید دارد. به عنوان مثال، تفاوت بین این محبت ها در موقعیت های مختلف زندگی مشخص است. بسیاری از پدران و مادران سال ها از فرزندان معلول خود مراقبت می کردند، اگر یکی از والدین معلول شود، معمولاً پس از مدتی به خانه سالمندان می رود.

شفیعی سرستانی ضمن تاکید بر موضوع هویت، یادآور شد: انسان به طور فطری در جستجوی حقیقت و هویت خود است. هویت انسان به سه نوع والدین تقسیم می شود: والدین فیزیکی، والدین معنوی و والدین واقعی. والدین جسمانی و معنوی پدران و مادران واقعی انسان نیستند، بلکه پدر واقعی حقیقتی است که در ذات انسان نهفته است. هویت انسانی با پرسش های درونی اساسی مانند «من کیستم؟» و “از کجا آمده ام؟” آغاز می شود. این سوالات به افراد کمک می کند تا عمق وجود خود را درک کنند و به هویت واقعی خود دست یابند. انسان ها به دلیل پرسش های اساسی با سایر موجودات متفاوت هستند; در حالی که فرشتگان و حیوانات چنین سوالاتی ندارند.

حقیقت انسان روح و نور هستی است

شفیعی سرستانی همچنین خاطرنشان کرد: اینها سؤالات اساسی انسان در جستجوی حقیقت و کمال است. این جستجو به خلق آثار هنری بزرگی مانند شعر، نقاشی و موسیقی می انجامد که همگی بازتابی از میل درونی انسان برای رسیدن به کمال است. انسان در این راستا به دنبال حقیقتی است که در درونش نهفته است و این حقیقت را خداوند متعال به او بخشیده است.

وی با بیان تفاوت هویت های اعتباری با هویت های واقعی، تصریح کرد: هویت هایی مانند هویت اجتماعی، خانوادگی و شغلی از نوع هویت های اعتباری هستند که به صورت موقت شکل می گیرند و تغییر می کنند. اما هویت حقیقی که مبتنی بر حقیقت فطری انسان و امری ثابت است، از عنایت خداوند متعال سرچشمه می گیرد و در فطرت انسان به ودیعه گذاشته شده است.

منبع نور شما کجاست؟

شافعی سرستانی به تبیین مقام نورانی اهل بیت (علیهم السلام) و بیان چگونگی ارتباط خاص آنها با حضرت آدم (علیه السلام) پرداخت و گفت: در اینجا روایاتی وجود دارد که نشان می دهد پیامبر اسلام (ص) و حضرت علی (علیه السلام) از یک نور آفریده شده اند. قبل از خلقت حضرت آدم (ع) وجود داشته است. حضرت آدم (ع) هنگام خلقت گمان كرد كه او اولين و بهترين آفريدگار است و پس از ديدن انوار معصومين عليه السلام بر بلنداي عرش پرسيد: آيا پيش از من كسي آفريده شده است. ؟” می گویند بله، قبل از تو افرادی بودند که آفریده شده بودند و پنج پسر اباء (ع) را به آنها نشان می دهند و به او می گویند که هرگز مقام آنها را نپرس و به نور غبطه می خورند. حضرت آدم علیه السلام در مواجهه با ارواح پنج گانه آل ابا علیه السلام دریافت که صاحب بالاترین مرتبه جلالت الهی، وجود مقدس حضرت ختمی مرتبت علیه السلام، حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام است. (علیها السلام)، حضرت صدیقه طاهره فاطمه الزهرا (س)، حضرت امام حسن (علیه السلام) و وجود زیبای حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام. و همچنین دریافت که نوری که او وارث آن است از پنج تن از خاندان عباسی نشأت می گیرد که بخشی از آن بر خود تابیده است و این نور در طول تاریخ در موجودات مختلف تجلی یافته و حکایت از جایگاه ویژه ای دارد. اهل بیت (ع) در نظام خلقت. . همانطور که در روایت آمده است همه موجودات از نور وجود حضرت علی (ع) بهره می برند.

حضرت علی (علیه السلام) کانون نور و منبع تابش نور است

وی ادامه داد: در بخشی دیگر از این روایت حقیقت بیان شده است که حضرت علی (ع) به عنوان محور نور و ولایت شناخته شده است. در واقع همه مخلوقات از نور او بهره می برند و این نور از رسول خدا (ص) به حضرت علی (ع) منتقل شده است. این نور الهی که در سراسر هستی جاری است، منشأ برکات و هدایت انسانهاست.

“من پدر این ملت هستم”

شفیعی سرستانی با اشاره به جایگاه امیرالمومنین علی (علیه السلام) و حضرت خاتمی مربت (ص) نسبت به ملت، یادآور شد: این مقام نه تنها متعالی، بلکه متعالی است: پیامبر اسلام (ص) ) نقل شده است: عبوا حذه الْومَّة، که به معنای جایگاه ویژه آخرین پیامبر و حضرت علی (علیه السلام) است. این عبارت بر مقام والای اهل بیت(ع) و لزوم محبت و اطاعت از آنان موجب رهایی از عذاب و نعمات الهی می شود. ، در حالی که سرپیچی از آنها طبیعتاً لعنت و دوری از رحمت الهی را به دنبال خواهد داشت.

پدران واقعی عامل نجات از آتش جهنم هستند

شفیعی سرستانی در ادامه به بحث ولایت و مقام پدری حضرت علی (ع) پرداخت و تاکید کرد: پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) نه تنها در مقام ولایت هستند، بلکه در مقام پدران واقعی هستند. نجات دهندگان بشر از آتش جهنم به گفته امیرالمومنین (ع) پدران جسمانی نمی توانند فرزندان را از آتش جهنم نجات دهند، اما فقط پدران و اولیای واقعی می توانند این کار را انجام دهند. این تذکر بدین معناست که ولایت اهل بیت علیهم السلام مانند پدران راستین است که با محبت و ولایت خود می توانند خطاها را اصلاح کنند و مردم را از عذاب جهنم رهایی بخشند. حضرت علی (ع) و پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به عنوان پدران واقعی امت معرفی می شوند و با ولایت آنها مردم به رستگاری می رسند. حدیث «انا و علی ابواء حذه الامه» نیز به این معناست که حضرت علی (ع) در مقام پدر معنوی امت است و به واسطه ولایت الهی که به آن حضرت عطا شده است این مقام را دارد. .

محبت علی برترین عامل نجات از آتش جهنم است

شفیعی سرستانی ضمن تاکید بر روایات صادره در خصوص مقام پدری حضرت امیرالمنین علی (ع) اظهار داشت: در ادامه به اهمیت ولایت اهل بیت(ع) در هدایت مردم اشاره شده است. جبرئیل امین نیز تأکید می کند که اگر مردم ولایت حضرت علی (ع) را می پذیرفتند، خداوند جهنم را خلق نمی کرد. این بیان به این معناست که ولایت اهل بیت(ع) در نجات بشر از عذاب الهی نقش اساسی دارد. مفهوم ولایت در این بخش تنها به معنای تصرف در امور جزئی زندگی نیست، بلکه ولایت اهل بیت (ع) به عنوان صاحب ولایت کلی بر همه موجودات عالم است. این ولایت به دلیل شرافت و تعالی خلقت آنان است که از قبل از خلقت حضرت آدم (ع) از نور الهی بهره مند بوده اند. از این رو این خاندان مقدس نه تنها در مقام هدایت مردم به سوی سعادت و رستگاری قرار دارند، بلکه در مقام پدر واقعی در تمامی ابعاد معنوی و روحی انسان را از ظلمت نجات می دهند. در نهایت محبت و رحمت اهل بیت(ع) به عنوان ولایت باطنی و ظاهری، انسان ها را از عذاب های جهنم رهایی می بخشد و به سوی بهشت ​​هدایت می کند. این محبت که از مقام رحمت الهی سرچشمه می گیرد به همه موجودات عالم عرضه می شود و همانطور که پیامبر اسلام (ص) فرمودند رحمت بر جهانیان مبعوث شد.

میزان حق ولایت پدران الهی ما

شفیعی سرستانی در ادامه به میزان حق ولایت پدران الهی ما اشاره و خاطرنشان کرد: با توجه به برتری و برتری پدران الهی ما نسبت به خداوند، ولایت آنها بر ما ولایت مطلقه است، یعنی این ولایت و اولویت است. زیرا تقدم و برتری اراده پیامبر(ص) در تصرف جان و مال آنان نسبت به اراده خودشان است. همچنین غلبه رحمت و محبت او بر مردم، با توجه به اینکه پدران الهی ما مظهر همه صفات متعالی خداوند هستند، کمالات رحمت و محبت ایشان بر همه جهات غلبه دارد و ولایت ایشان بر ما است. نوع ولایت عشق همان گونه که پیامبر رحمت عالمیان است. حتی پیامبر رحمت هم برای جبرئیل رحمت و برکت است.

چه کسانی یتیم تر از یتیم هستند؟

مدیر مسئول مؤسسه فرهنگی هنری مود عصر در پایان با بیان روایتی از امام حسن عسگری (علیه السلام) به نقل از امام جواد (علیه السلام) اظهار داشت: «کسی که سرپرستی یتیمان آل محمد (ص) را بر عهده بگیرد؛ یعنی کسانی که از امام و رهبر خود بریده اند، در جهل خود سرگردان و گم شده اند و در دست شیاطین اسیر و گرفتار شده اند و دارند. دشمنان ناصبی ما شوید، سرگردانی را از بین ببرید و آنان را از وسوسه های شیاطین و از غل و زنجیر کافران، به حجت های پروردگارشان و آیات امامان دور کنید و پیشوایان خود را در پیشگاه خداوند باز می گرداند. بالاترین فضیلت و برتری را بر عابد می یابد فضیلتی فراتر از برتری آسمان بر زمین و فضیلت عرش و صندلی و روبنده [بر آسمان] و فضیلت و برتری چنین شخصی بر چنین عابدی مانند فضیلت و برتری ماه شب چهاردهم بر کوچکترین ستاره آسمان است.

امام حسن عسکری علیه السلام می فرماید: یتیمی که از مادر و پدرش بریده شود، بدتر از یتیمی است که از امامت خود بریده و عاجز شده باشد. علي الووسول اليله و لا يدري كيف حكمه فيما يوبتلي به شرعي دينه…;

سخت ترين يتيم از ميان يتيم والدين، يتيمي است كه از امام خود بريده است و توان رسيدن به او را ندارد و نمي داند وظيفه و وظيفه اش در حوادث و امور روز چيست. آگاه باشید که هر کس از شیعیان ما که به علوم ما دانا باشد و این جاهل به شریعت و دستور ما که ما را رها کرده و از دیدن و دیدن ما محروم است، از او راهنمایی بگیرد و شریعت ما را به او بیاموزد، همانا کسی با ماست. ما در مکان های بلند بهشت.