نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغاندر کتاب تفسیر پیام امام امیرالمؤمنین (ع) آیت الله مکارم شیرازی آمده است:
«بسیاری از مردم می پرسند که با وجود اینکه علی (علیه السلام) شایسته ترین خلافت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود و علاوه بر این، پیامبر بارها بر جانشینی و خلافت او تأکید کرد، چرا چنین کرد. او که حق مسلم امت اسلامی بود، متواضع بود و قدرت خود را نشان نداد، بلکه ساکت ماند و میدان به دست دیگران افتاد؟
پاسخ این سؤال در عبارت کوتاه و پرمعنای خطبه پنجم نهج البلاغه به صراحت آمده است و در واقع دلایل متعددی برای عدم قیام ذکر کرده است:
- اولاً کسانی که به او پیشنهاد قیام دادند، مثل «ابوس سفیان» مسلماً حسن نیت نداشتند، یا مانند عباس تحت تأثیر کسانی بود که حسن نیت نداشتند; و به همین دلیل است که امام در این خطبه آنها را فتنه گران و برتری طلبان نامیده است.
- دیگر اینکه حضرت به خوبی می‌دید که در راه تنهاست و جز چند نفر یاران ندارد. به همین دلیل امام در برخی از خطبه های نهج البلاغه به صراحت می فرمایند: «تنها یاور من اهل بیتم بودند و نمی خواستم آنها را به خطر بیاندازم»!
- بعد از این همه حکومت و حکومت بر مردم برای امام هدف نبود; زیرا آن را آبی متعفن و لقمه خفه می داند; بلکه آن را وسیله ای برای احقاق حق و اجرای عدالت یا نفی باطل می دانست. اما وقتی می بیند که این قیام به این هدف نمی رسد، بلکه بین صفوف مسلمانان اختلاف ایجاد می کند و منافقانی که منتظر بودند از آب گل آلود ماهی بگیرند، ممکن است قیام کنند و اساس اسلام را به خطر بیندازند. انتخاب دیگری جز سکوت
منبع: www.khabaronline.ir
