چرا خوب گوش دادن یک هنر است؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان«خوب گوش دادن» مهارتی است که در نقش های مختلف زندگی ضروری است، با خوب گوش دادن است که درک درست موضوعات حاصل می شود و با خوب گوش دادن است که می توانیم دانش را به قلب و ذهن خود منتقل کنیم. تا زمانی که گوش شنونده برای گفتار و گفتار صحیح نباشد، غالباً اخلاق در جهت عمل صحیح شکل نمی گیرد، بنابراین تا زمانی که شنونده خوبی نباشیم، نیکوکار نخواهیم بود، زیرا اولین قدم در راه درست است. مرحله خوب گوش دادن است .

مهر نوشت: بهبود روابط، رفع سوء تفاهم ها، درک عمیق دوستی ها و حل تعارضات بخشی از نتایج خوب گوش دادن است که باعث عملکرد بهتر مغز ما می شود. خوب گوش دادن در واقع آغاز درست اندیشی است، مهارت خوب گوش دادن دروازه درست اندیشی و درست اندیشی است. به همین دلیل است که در فرهنگ ایرانی اسلامی در مدح سماع خوب آمده است که ما دو گوش و یک دهان داریم یعنی دو برابر حرف زدن باید گوش داد. در مقابل، سکوت و کم حرف زدن نیز سفارش شده است تا این مبحث مقدمه ای برای خوب گوش دادن و خوب شنیدن باشد.

خداوند در آیه 61 سوره توبه همه را به شنیدن خوب امر کرده است، آنجا که مخالفان پیامبر او را مسخره کردند و از مهربانی و مهربانی او در شنیدن سخنان مردم انتقاد کردند، خداوند از این رفتار به عنوان فضیلت یاد کرد و فرمودند: بگو: او اذن کلام، جواز خیر برای شماست (طوبی، 61). می گویند او «گوش» است! بگو: «گوش بودن» برای تو بهتر است!

در بحارالانوار جلد سوم آمده است که «ابن ابی العوجاء» ملحد بود که به خدا اعتقاد نداشت و از معاصر امام صادق علیه السلام بود. او در مدینه با خداباوران گفتگوهای زیادی داشت و سعی کرد ثابت کند که طبیعت پدیده ای خود به خودی است و نیازی به خالق ندارد.

از جمله جلسات بحث ایشان، مناظره با امام صادق بود. اینکه بین او و امام صادق علیه السلام چه بحثی رد و بدل شد موضوع ما نیست، آنچه برای ما مهم است این است که ابن ابی العوجاء در مناظره از اخلاق امام صادق علیه السلام متعجب و متحیر شد و چقدر بعد در اظهار ناله از اخلاق خود در مناظره می‌گوید: جعفر بن محمد به همه سخنان ما گوش می‌داد و می‌خواست استدلال ما را بفهمد.

تا زمانی که ما همه حرف ها و استدلال هایمان را بیان می کردیم، سکوت می کرد و با دقت به ما توجه می کرد و طوری به حرف های ما گوش می داد که فکر می کردیم متقاعد شده و متقاعد شده است که طبیعت خالق ندارد! اما وقتی نوبت به او رسید، آرام، محکم و با جملات کوتاه، بحث های ما را شکست و خلاف آن صحبت کرد.